hoe verhoudt het zich tot zelfmoord?
zelfbeschadiging en zelfmoord zijn niet altijd gerelateerd, maar degenen die zelfbeschadiging veroorzaken, kunnen per ongeluk meer letsel veroorzaken dan verwacht. Dit leidt soms tot medische complicaties of overlijden. Voor degenen die zichzelf gedurende lange tijd schade toebrengen, kunnen ze steeds wanhopiger worden over hun gebrek aan controle en verslavend gedrag. Dit kan ervoor zorgen dat patiënten suïcidaal worden.
zelfbeschadiging is geen geestesziekte. Het is een gedrag dat wijst op een gebrek aan gezonde coping vaardigheden. Andere psychische aandoeningen worden geassocieerd met het zoals depressie, borderline persoonlijkheidsstoornis, eetstoornissen en posttraumatische stressstoornis (PTSS).
voor meer informatie over overlappende stoornissen, ook bekend als comorbiditeit, kunt u hier terecht.
hoe verhoudt het zich tot OCD?
zelfbeschadiging kan zowel een reactie zijn op OCD als het eigen subtype van de aandoening. Sommige OCD-patiënten zelf-schade als een middel om te gaan met hun opdringerige gedachten. Het dient als een coping mechanisme voor hun angst. Zelf-schade OCD is wanneer een persoon heeft ongewenste en repetitieve gedachten over het kwetsen van zichzelf of iemand van wie ze houden. Ze leven in angst om de controle te verliezen en te reageren op de beelden in hun hoofd. Wanneer dit gebeurt, kunnen ze zich distantiëren van anderen en potentiële triggers door te slapen in een ander bed dan hun partner, gooien alle messen in hun huis of het beperken van de tijd die ze doorbrengen rond geliefden. Deze afstand kan snel leiden tot depressie.
mensen die zichzelf verwonden om pijn te verlichten. Het deel van je hersenen dat betrokken is bij de pijnervaring is hetzelfde voor fysieke en emotionele pijn. Bijvoorbeeld, wanneer je snijdt, je hersenen worden afgeleid van de emotionele pijn en richt zich op de fysieke pijn in plaats daarvan.
