wnioski i spostrzeżenia dotyczące poprawy strategii w zakresie zdrowia dzieci
analiza opisowa wdrażania strategii IMCI i iCCM zawiera kontekst dla następujących artykułów, które rozwijają krytyczne tematy skupione na globalnych celach w zakresie zdrowia dzieci. Komentarz podsumowujący omawia wyzwania, możliwości i zobowiązania w zakresie poprawy zdrowia dzieci. Został napisany przez WHO i liderów Unicef odpowiedzialnych za opracowywanie przyszłych globalnych strategii i wspieranie programów krajowych.
zastosowanie IMCI i iCCM jest powszechne, ale fragmentaryczne w obrębie krajów.10 IMCI zostało przyjęte przez ponad 100 krajów i w większości z nich włączone do programowania w zakresie zdrowia dzieci. Kraje o najwyższych wskaźnikach śmiertelności również mają najwyższy wskaźnik przyjęcia IMCI. Globalna ankieta wykazała, że 95% krajów o wskaźnikach śmiertelności poniżej 5 lat Powyżej 80 na 1000 żywych urodzeń uwzględnia tę strategię w swoich krajowych planach zdrowotnych dzieci. Wdrożenie zostało wspólnie sfinansowane przez rządy i partnerów ds. rozwoju. Pierwsza z nich ma tendencję do finansowania wynagrodzeń pracowników służby zdrowia, ogólnego wsparcia programowego, leków i sprzętu, a druga zapewnia większość środków na szkolenia i codzienne utrzymanie stażystów. Szeroko przyjęto również zarządzanie sprawami wspólnotowymi, w tym iCCM. Ponad dwie trzecie badanych krajów podało, że pracownicy służby zdrowia zapewniają opiekę dzieciom poniżej 5 roku życia. Jednakże zarówno w przypadku IMCI, jak i iCCM nie ma wystarczających danych krajowych i subnarodowych na temat zakresu lub jakości przyjęcia programu, a co ważniejsze, na temat wpływu programu.
ponadto zastosowanie tych strategii nie zapewniło ciągłości opieki między domem, placówkami pierwszego stopnia i placówkami skierowań, zgodnie z przeznaczeniem. Na poziomie krajowym wdrożenie IMCI koncentrowało się głównie na pierwszym komponencie (poprawa umiejętności pracowników służby zdrowia), z wyłączeniem wzmocnienia systemów opieki zdrowotnej i zaangażowania społeczności. Wynika to w dużej mierze z przesadnego uwypuklenia tego pierwszego przez WHO, Unicef oraz partnerów wdrażających i finansujących.11 IMCI został pomyślany jako „stołek z trzema nogami.- Jednak brak równego i zrównoważonego wdrożenia wszystkich trzech elementów ograniczył jego potencjalny efekt, osłabiając wbudowane synergie (na przykład między tworzeniem popytu na poziomie wspólnotowym a lepszym świadczeniem usług). Tymczasem wpływ iCCM był często ograniczany przez niewystarczające korzystanie z usług przez grupy docelowe. Być może wynika to z braku uwagi na działania angażujące i edukujące społeczności. Lepsza integracja tych elementów musi być priorytetem dla przyszłych strategii w zakresie zdrowia dzieci. Będzie to wymagało silniejszego światowego przywództwa ze strony WHO I Unicef, aby zdrowie dzieci stało się kwestią publiczną, priorytetowo traktując najbardziej potrzebujących oraz umieszczając rodziny, społeczności i pracowników świadczących usługi na pierwszej linii w centrum działań.
w przeglądzie zidentyfikowano kilka przeszkód w stosowaniu zintegrowanych strategii w zakresie zdrowia dzieci oraz kilka potencjalnych rozwiązań. Powiatowe zespoły opieki zdrowotnej mają kluczowe znaczenie dla skutecznego planowania operacyjnego i wdrażania, zwłaszcza że w wielu krajach usługi zdrowotne stają się zdecentralizowane. Jednak zespoły Okręgowe muszą być wspierane przez ulepszone szkolenia w zakresie zarządzania, zdecentralizowane planowanie i budżetowanie oraz systemy opieki zdrowotnej.Podobnie obecne globalne strategie w zakresie szkoleń i nadzoru mogą ograniczać, a nie umożliwiać działania pracowników służby zdrowia, częściowo ze względu na wysokie koszty szkoleń. Metaanaliza badań nad strategiami poprawy wydajności pracowników służby zdrowia służy do określenia najlepszych praktyk i nakreślenia wstępnego planu, a następnie monitorowania wydajności i ciągłego dostosowywania. Pracownicy służby zdrowia muszą również uzyskać wsparcie dzięki ulepszeniom szerszych systemów opieki zdrowotnej, płacy minimalnej oraz pomocy technicznej i finansowej na poziomie światowym.13
Chociaż IMCI został zaprojektowany, aby skupić się na poprawie praktyk rodzinnych i społecznych, od karmienia piersią do opieki po sanitację, ten składnik zbyt rzadko był stosowany. Z drugiej strony iCCM skupiała się przede wszystkim na zarządzaniu chorym dzieckiem, a nie na całościowej opiece nad wszystkimi dziećmi. Coraz silniejsze dowody (w tym pochodzące z randomizowanych badań kontrolowanych) są dostępne na temat skuteczności strategii mających na celu zwiększenie zdolności jednostek, rodzin i społeczności do poprawy zdrowia dzieci. Obejmują one wizyty domowe, grupy kobiet, Dyskusje społeczne i komitety ds. zdrowia.14 jednak praktyka nie dorównuje rosnącym dowodom, które wymagają trwałego finansowania i koordynacji procesów planowania kierowanych przez państwa, które mogą być wspierane przez globalny nacisk na zaangażowanie wspólnoty. Globalne strategie w zakresie zdrowia dzieci rzadko obejmują współpracę z prywatnymi świadczeniodawcami, mimo że większość dzieci korzysta z prywatnej opieki zdrowotnej w wielu krajach. Plany realizacji IMCI i iCCM muszą ustanowić partnerstwa i skuteczniej współpracować ze wszystkimi podmiotami, w tym z podmiotami świadczącymi usługi opieki zdrowotnej z sektora prywatnego, aby zapewnić każdemu dziecku dostęp do usług wysokiej jakości.15
takie ulepszenia w zakresie i realizacji interwencji będą wymagały nowych sposobów myślenia, planowania, działania i współpracy między wszystkimi zainteresowanymi stronami w dziedzinie zdrowia dzieci. Globalne i krajowe agencje muszą działać w harmonii we wszystkich obszarach programu, aby osiągnąć ambitne cele w zakresie zdrowia dzieci. Globalne agencje muszą zracjonalizować i zharmonizować systemy tworzenia wytycznych oraz uwzględnić bardziej zróżnicowany zestaw głosów, aby plany służyły pacjentowi. Przyszłe narzędzia wspierające IMCI, iCCM i inne inicjatywy w zakresie zdrowia dzieci muszą obejmować promocyjne, profilaktyczne, terapeutyczne i rozwojowe aspekty zdrowia dzieci w elastycznym i modułowym systemie.16 ponadto zintegrowane systemy monitorowania i oceny mogą zmniejszyć obciążenie pracowników służby zdrowia poprzez optymalizację istniejących strategii monitorowania i nadanie priorytetu niewielkiej liczbie wskaźników, we współpracy z ciągłymi pracami w ramach Wspólnego Systemu Danych dotyczących zdrowia i Powiatowego systemu informacji zdrowotnej 2.17, ponieważ zasoby prawdopodobnie pozostaną niewystarczające, podmioty na szczeblu globalnym i krajowym muszą skupić się na sprawiedliwości w zakresie zdrowia dzieci. W związku z tym w Polityce powinno się priorytetowo traktować interwencje MIĘDZYSEKTOROWE w celu zajęcia się społecznymi uwarunkowaniami zdrowia, planowaniem opartym na równości w różnych krajach oraz środkami zmniejszającymi obciążenie finansowe biednych społeczeństw.18
