Utah ‘ s woestijnen staan niet bekend om hun flora of fauna, maar om hun rotsen. Voor die wilde, red rock bogen, canyons, en hoodoos. Doe een Google image search voor Utah, en het meeste van wat je zult vinden zijn foto ‘ s van zandsteen met zo weinig planten in het frame mogelijk. Als je de Utah kentekenplaat als voorbeeld neemt van hoe Utah eruit ziet, zou je denken dat er helemaal geen vegetatie is, dat het zo levenloos en oranje is als het oppervlak van Mars.
Utah Juniper begeleidt onze gids Austin tijdens zijn pauze
maar als ik aan de woestijn van Utah denk, denk ik niet meteen aan statige rotspieren. Ik denk aan uitgestrekte stukken bonte grond, kliffen en Arroyo ‘ s, bezaaid met het alomtegenwoordige groen van Pinyon-en jeneverbes bomen. Pinyon-Juniper Woodlands is de naam van de Bosdienst voor deze gebieden. Deze bossen zijn zo overvloedig dat ze beslaan “tot 15% van het landoppervlak in 5 Staten-Arizona, Colorado, Nevada, New Mexico en Utah.”
het vergelijken van kaarten van de geografische verspreiding van pinyondennen (Pinus edulis) en Utah jeneverbessen (Juniperus osteosperma), zou kunnen leiden tot het vermoeden dat ze soortgelijke soorten moeten zijn. Drijvend langs de rivier, kan het moeilijk zijn om de jeneverbessen en de pinyons uit elkaar te houden. Ze lijken op elkaar (beide groenblijvers met dunne bladeren en woestijnharde schors). Maar deze twee vitale planten in het woestijnecosysteem behoren niet eens tot dezelfde familie. Pinyons behoren tot de Pinaceae-familie en jeneverbessen behoren tot de Cupressaceae-familie.
hier is een ander verschil tussen de twee bomen: de pinyondennen bieden een vitale voedselbron voor de mens. Het zijn de pijnboompitten. Deze noten zijn een nietje geweest in veel diëten, waaronder die van de inheemse Diné bevolking. Een fascinerende bespreking van de’ piñon ‘ oogst is te vinden in dit artikel. Of, als je de hands on type bent, kun je ze zelf gaan oogsten in het prachtige Great Basin National Park. Het gerucht gaat zelfs dat een handvol pijnboompitten gegeven aan een lid van de Donner partij is wat gered wat weinig overlevenden er waren.
dit ‘woestijnlandschap’ is doorspekt met het vermengen van Pinyon en jeneverbessen
de jeneverbessenboom is niet zo eetbaar (de BES doodt je niet, maar kan je steriel maken), maar is niet minder belangrijk voor verschillende culturen. Jeneverbessen worden over de hele wereld gebruikt om geur en smaak toe te voegen aan de populaire drank, Gin (als je de volgende keer een jeneverbessenboom tegenkomt, ruik dan eens aan de tak en zie waar het je aan doet denken). Het is ook gebruikt door de Diné voor de behandeling van diabetes, een geneesmiddel dat de westerse wetenschap net begint te begrijpen.
hoewel de Utah jeneverbes een relatief kleine verspreiding heeft, komen andere soorten van het geslacht overal voor, van de arctische toendra tot Zuid-Afrika (en vele plaatsen daartussen). Jeneverbessen zijn gebruikt in Schotse en Gaelische religieuze ceremonies. Misschien is deze voorouderlijke verbinding de reden waarom toen een vriend me onlangs vroeg wat voor soort plant ik zou zijn, als ik een plant was, antwoordde ik zonder aarzeling, ” jeneverbes!”
het is geen verrassing dat zowel de pinyon als de jeneverbes door velen zo vereerd zijn geworden. Beide bomen kunnen de droogste en heetste zomers overleven. Ze groeien allebei langzaam (vooral de jeneverbes)en leven honderden jaren. Er zijn specifieke bomen in beide soorten die de millennium mark hebben bereikt. Ze bieden een knallend, levendig groen tussen al die rode rots, een schaduwrijke adempauze voor zonverbrande reizigers. De volgende keer dat je bij die beroemde Delicate boog bent, of op de rivier die door canyonlands drijft, kijk dan zeker voorbij de rode rots, naar deze andere majestueuze bewoners van het woestijnecosysteem. Misschien zelfs een pijnboompitten of twee in je zak voor later!
