Bevindingen en inzichten in het verbeteren van de gezondheid van het kind strategieën
Een beschrijvende analyse van de uitvoering van de IMCI en iCCM strategieën is opgenomen om te bieden van context voor de volgende artikelen, die het ontwikkelen van kritische thema ‘ s richt zich op de wereldwijde gezondheid van het kind doelen. Het slotcommentaar verkent uitdagingen, kansen en verplichtingen voor het verbeteren van de gezondheid van kinderen. Het is geschreven door who en UNICEF leiders die verantwoordelijk zijn voor het ontwikkelen van toekomstige mondiale strategieën en het verlenen van steun aan nationale programma ‘ s.
toepassing van IMCI en iCCM is wijdverbreid, maar fragmentarisch binnen landen.10 IMCI is door meer dan 100 landen overgenomen en in de meeste van deze landen geïntegreerd in de programmering van de gezondheid van kinderen. Landen met de hoogste sterftecijfers hebben ook de hoogste adoptiegraad van IMCI. Uit een wereldwijd onderzoek is gebleken dat 95% van de landen met een sterftecijfer onder de 5 boven de 80 per 1000 levendgeborenen de strategie opnemen in hun nationale gezondheidsplannen voor kinderen. De uitvoering is gezamenlijk gefinancierd door regeringen en ontwikkelingspartners. In het eerste geval worden salarissen van gezondheidswerkers, algemene programmasteun, geneesmiddelen en apparatuur gefinancierd, terwijl in het tweede geval het grootste deel van de financiering wordt verstrekt voor de opleiding en het dagelijkse levensonderhoud van stagiairs. Ook communautair casemanagement, met inbegrip van iCCM, is op grote schaal toegepast. Meer dan twee derde van de ondervraagde landen meldde dat gezondheidswerkers in de gemeenschap zorg verlenen voor kinderen jonger dan 5 jaar. Voor zowel IMCI als iCCM zijn er echter onvoldoende nationale en subnationale gegevens over de omvang of kwaliteit van de goedkeuring van het programma en, belangrijker nog, over het effect van het programma.
Bovendien heeft het gebruik van deze strategieën niet gezorgd voor een naadloos continuüm van zorg tussen de woning, voorzieningen op het eerste niveau en verwijzingsfaciliteiten, zoals bedoeld. Op nationaal niveau is de tenuitvoerlegging van IMCI voornamelijk gericht op het eerste onderdeel (verbetering van de vaardigheden van gezondheidswerkers), met uitsluiting van de versterking van de gezondheidsstelsels en de betrokkenheid van de gemeenschap. Dit is voor een groot deel te wijten aan het feit dat de WHO, Unicef en uitvoerings-en financieringspartners te veel nadruk leggen op het eerste.11 IMCI werd opgevat als een ” kruk met drie poten.”Het uitblijven van een gelijke en evenwichtige tenuitvoerlegging van alle drie de componenten heeft echter het potentiële effect ervan beperkt door de ingebouwde synergieën (bijvoorbeeld tussen het creëren van vraag op communautair niveau en een betere dienstverlening) te ondermijnen. Ondertussen is de impact van iCCM vaak beperkt door onvoldoende gebruik van diensten door doelgroepen. Misschien is dit te wijten aan een gebrek aan aandacht voor activiteiten die gemeenschappen zouden betrekken en opvoeden. Een betere integratie van deze componenten moet een prioriteit zijn voor toekomstige gezondheidsstrategieën voor kinderen. Dit vereist een sterker mondiaal leiderschap van de WHO en Unicef om van de gezondheid van kinderen een zaak van algemeen belang te maken, waarbij prioriteit wordt gegeven aan de meest behoeftigen en gezinnen, gemeenschappen en hulpverleners centraal staan in de activiteiten.
in het overzicht werden verschillende belemmeringen voor het gebruik van geïntegreerde strategieën voor de gezondheid van kinderen–en enkele mogelijke oplossingen geïdentificeerd. Gezondheidsteams van het District zijn essentieel voor een effectieve operationele planning en implementatie, vooral nu de gezondheidsdiensten in veel landen gedecentraliseerd worden. Districtsteams moeten echter worden ondersteund door betere managementopleiding, gedecentraliseerde planning en budgettering en systeembrede gezondheidsstelsels.12 evenzo kunnen de huidige globale strategieën voor opleiding en toezicht de actie van gezondheidswerkers eerder beperken dan mogelijk maken, mede als gevolg van de hoge opleidingskosten. Een meta-analyse van studies naar strategieën om de prestaties van gezondheidswerkers te verbeteren, wordt gebruikt om beste praktijken vast te stellen en een eerste plan te schetsen, gevolgd door prestatiebewaking en voortdurende aanpassing. Gezondheidswerkers moeten ook worden ondersteund door bredere verbeteringen van de gezondheidsstelsels, een leefbaar loon en technische en financiële bijstand van mondiaal niveau.13
tegelijkertijd moeten gezondheidswerkers voor kinderen verder kijken dan de volksgezondheidsfaciliteit bij de programmering van de gezondheid van kinderen. Hoewel IMCI werd ontworpen om zich te concentreren op het verbeteren van familie en gemeenschap praktijken, van borstvoeding tot zorg op zoek naar sanitaire voorzieningen, is deze component maar al te zelden toegepast. Aan de andere kant richtte de iCCM zich vooral op case management van het zieke kind en niet op holistische zorg voor alle kinderen. Er is steeds meer bewijs beschikbaar (onder meer uit gerandomiseerde gecontroleerde proeven) over de effectiviteit van strategieën om de capaciteiten van individuen, gezinnen en gemeenschappen te versterken om de gezondheid van kinderen te verbeteren. Deze omvatten huisbezoeken, vrouwengroepen, gemeenschapsdiscussies en gezondheidscommissies.14 de praktijk is echter niet geëvenaard met de toenemende gegevens, die duurzame financiering en coördinatie van door de landen geleide planning vereisen, processen die kunnen worden ondersteund door een wereldwijde heroriëntatie van de nadruk op betrokkenheid van de gemeenschap. Wereldwijde gezondheidsstrategieën voor kinderen hebben zich zelden uitgebreid tot samenwerking met particuliere zorgverleners, hoewel de meeste kinderen in veel landen particuliere gezondheidszorg ontvangen. De plannen voor de uitvoering van IMCI en iCCM moeten partnerschappen aangaan en doeltreffender samenwerken met alle actoren, met inbegrip van zorgverleners uit de particuliere sector, om ervoor te zorgen dat elk kind toegang heeft tot hoogwaardige diensten.15
dergelijke verbeteringen in de reikwijdte en uitvoering van interventies zullen nieuwe manieren van denken, plannen, handelen en samenwerken tussen alle belanghebbenden op het gebied van de gezondheid van kinderen vereisen. Agentschappen op wereld-en nationaal niveau moeten op alle programmagebieden in harmonie samenwerken om ambitieuze doelstellingen op het gebied van de gezondheid van kinderen te bereiken. Wereldwijde agentschappen moeten de systemen voor het opstellen van richtsnoeren rationaliseren en harmoniseren en een meer gevarieerde reeks stemmen opnemen om ervoor te zorgen dat de plannen de patiënt ten goede komen. Toekomstige instrumenten ter ondersteuning van IMCI, iCCM en andere initiatieven op het gebied van de gezondheid van kinderen moeten promotieve, preventieve, therapeutische en ontwikkelingsaspecten van de gezondheid van kinderen in een flexibel en modulair systeem integreren.16 voorts kunnen geïntegreerde monitoring-en evaluatiesystemen de lasten voor gezondheidswerkers verlichten door de bestaande monitoringstrategieën te optimaliseren en prioriteit te geven aan een klein aantal indicatoren, in samenwerking met de voortzetting van de werkzaamheden in het kader van het samenwerkings-en Gezondheidsinformatiesysteem inzake gezondheidsgegevens 2.17 aangezien de middelen waarschijnlijk ontoereikend zullen blijven, moeten de actoren op mondiaal en nationaal niveau de billijkheid van de gezondheid van kinderen centraal stellen. Daarom moet in het beleid prioriteit worden gegeven aan intersectorale maatregelen om de sociale gezondheidsdeterminanten aan te pakken, aan rechtvaardige planning tussen landen en aan maatregelen die de financiële lasten voor arme bevolkingsgroepen verminderen.18
