Jean Batten vertrok naar Nieuw-Zeeland vanuit Kent, Engeland, om 4.20 A. M.op 5 oktober 1936. Ondanks het vroege uur kwam een groot media-contingent bijeen om haar uit te zwaaien; Batten was al beroemd om haar succesvolle solo-vluchten van Engeland naar Australië in mei 1934, en naar Zuid-Amerika in November 1935.Batten had twee extra benzinetanks in haar laagvleugelige monoplan geïnstalleerd, een Percival (Vega) Meeuw. Maar om Australië te bereiken moest ze nog landen en tanken op tal van locaties in Europa, het Midden-Oosten en Azië. Onderweg sliep ze weinig, vloog dag en nacht, soms bij slecht weer. Ze arriveerde in Darwin in 5 dagen 21 uur-24 uur sneller dan de vorige recordhouder, Jimmy Broadbent.Jean Batten-The Garbo of the Skies
News of the record was front-page news around the world. Batten vervolgde haar weg en arriveerde op 13 oktober in Sydney. Terwijl ze een welkome rust had en wachtte tot het weer boven de Tasmanzee zou verbeteren, probeerden sommigen haar ervan te weerhouden door te gaan naar Nieuw-Zeeland. Maar Batten besloot verder te gaan.Voordat ze op 16 oktober om 6.30 uur opsteeg van Richmond Aerodrome, Sydney, verklaarde ze dat niemand haar mocht zoeken als ze op zee zou zinken. Naar buiten onbevreesd bekende ze later dat ze bijna ‘haar zenuwen verloor’ tijdens deze laatste etappe. Tot haar opluchting herkende ze eindelijk een rotsachtig eiland en een paar minuten later was boven New Plymouth. Ze arriveerde op Auckland ‘ s Mangere Aerodrome rond 17.00 uur, 10½ uur na het verlaten van Sydney, en werd begroet door een menigte van 6000.Toen vertrok Batten met de auto en de trein om het land te verkennen, waarbij ze toegaf dat ze het vliegreizen op dit moment zat was. In feite was ze zowel fysiek als mentaal uitgeput door haar odyssee, die in totaal 11 dagen en 45 minuten had geduurd. De tour werd uiteindelijk afgeblazen in Christchurch en Batten bracht een groot deel van November rusten op de Franz Josef gletsjer op kosten van de regering. In oktober 1937 maakte ze een retourvlucht van Sydney naar Engeland – haar laatste langeafstandsvlucht.
