JFK jest konsekwentnie klasyfikowany w pierwszej trójce prezydentów wszech czasów w sondażach publicznych (obok Franklina D. Roosevelta i Abrahama Lincolna), ale regularnie nie dociera do pierwszej dziesiątki w sondażach historyków. Co odpowiada za tę rozbieżność?
prawdziwy John F. Kennedy zniknął 22 listopada 1963 roku, a dziedzictwo Kennedy ’ ego zostało rozciągnięte, aby spełnić oczekiwania jego zwolenników.
Richard Slotkin twierdził, że ” bohater mitu współczesnej kultury masowej jest oferowany jako ucieleśnienie pewnych naturalnych i historycznych zasad lub sił, jako wyidealizowane przedstawienie cech charakterystycznych jego ludu i jako model naśladowania.”
dla wielu to był JFK. Stał się wcieleniem amerykańskiej mitologii. U podstaw tej trwałości leży niezrównany wizerunek Kennedy ’ ego. Można go podzielić na 5 kluczowych aspektów: rekord wojenny, osiągnięcia literackie, rodzina, styl i seks.
Obejrzyj teraz
rekord wojny
osiągnięcia na polu bitwy podnoszą każdego amerykańskiego polityka ponad swoich rówieśników, a JFK nie był wyjątkiem.
Kennedy służył w marynarce wojennej na południowym Pacyfiku jako dowódca Pt-109. 2 sierpnia 1943 roku okręt został podzielony na dwie części przez japoński niszczyciel. On i jego załoga popłynęli na oddaloną o kilka mil wyspę, JFK holując jednego człowieka, trzymając kamizelkę ratunkową między zębami. Zostali uratowani tydzień później po tym, jak JFK przepłynął na inne wyspy w poszukiwaniu pomocy.Za to, co było niewątpliwie odważnym działaniem, Kennedy otrzymał Purpurowe Serce. Jak na razie fair.
jednak Kennedy później upiększył historię, twierdząc, że uratował 3 życia, a nie 1. Jego ojciec, siła napędowa jego kariery politycznej, widział, że historia została mocno opisana w prasie (szczególnie opisywana przez Henry ’ ego Fairlie w magazynie Life) i ostatecznie została przekształcona w film pełnometrażowy.
JFK jest jak dotąd jedynym prezydentem, który zdobył Nagrodę Pulitzera.. Podczas rekonwalescencji po operacji powrotnej w 1956 roku Kennedy zaobserwował stworzenie krótkiej książki opisującej senatorów, którzy wykazali się niezwykłą odwagą. Zwróć uwagę na kursywę.
obecnie powszechnie uważa się, że głównym autorem książki był autor przemówień Kennedy ’ ego, Ted Sorensen.
bez względu na odwagę, z pomocą Joe Kennedy ’ ego SR., zdobył Pulitzera. To obok pomyślnie opublikowanej pracy doktorskiej Kennedy ’ ego, Why England Sleep (1940), stworzyło imponujący dorobek.
Rodzina
przydomek „American Royalty”, który jest stale przywiązany do rodziny Kennedy ’ ego, jest często mylony, ale działa w tym sensie, że duża rodzina była czarująca.
siostry JFK organizowały przyjęcia herbaciane wzdłuż szlaku kampanii, a tysiące gospodyń domowych gromadziło się do nich tylko po to, by poznać Kennedy ’ ego. Jego bracia byli również zagorzałymi sojusznikami politycznymi.
w swoim ojcu JFK miał również wyjątkowego mecenasa politycznego. Jego linia polityczna była silna-JPK SR. był ambasadorem w Wielkiej Brytanii, a jego dziadek ze strony matki, Honey-Fitz, był wielkim politykiem w Bostonie.
Na początku lat 50.JFK założył także młodą rodzinę z Jacqueline Bouvier. Wkrótce zyskały przychylną uwagę prasy.
trwałej fascynacji jest związek Kennedy ’ ego z jego dziećmi. Dzieci odgrywały w jego życiu kluczową rolę i istnieje Litania anegdotycznych dowodów świadczących o tym, że się nad nimi zajmował.
poczucie tragedii spaliło urok rodziny. Przedwczesna śmierć jest nawiedzającą cechą historii Kennedy ’ ego. Do czasu objęcia prezydentury JFK stracił przedwcześnie trójkę rodzeństwa, a po Dallas rodzina straciła jego brata Bobby ’ ego przez kulę zamachowca i jego syna Jfk Jr.w wypadku lotniczym.
styl
to oznaczało, że rozkwitł w nowej erze polityki telewizyjnej. Na przykład jego występ w pierwszej telewizyjnej debacie prezydenckiej w 1960 r. jest powszechnie uznawany za zwycięstwo w wyborach.
W Białym Domu wystąpił Pablo Casals, światowej sławy wiolonczelista. Miał również Roberta Frosta jako swojego „laureata poety” i organizował imprezy dla laureatów Nagrody Nobla. Dość ponury Biały Dom Eisenhowera został ożywiony jako Centrum Sztuki i kultury.
w tym przedsięwzięciu bez końca pomógł mu Francofil, wielojęzyczny Jackie. Prowadziła remont Białego Domu, a nawet oprowadzała po Białym Domu w telewizji.
zabezpieczyła także tymczasową pożyczkę Mony Lisy do Waszyngtonu (obejrzało ją ponad milion osób w ciągu trzech miesięcy.)
Kennedy również kojarzył się z Frankiem Sinatrą i The rat pack, co potwierdza jego styl. Sinatra napisał dla niego także piosenkę wyborczą.
Seks
związany ze stylem Kennedy ’ ego był jego seksapilem. Młody jak na polityka, Kennedy przyciągnął legiony kobiet do kabiny wyborczej.
jak to ujął doradca: „dziewczyny chcą się z nim ożenić, matki chcą go matkować.”
we wczesnych latach życia był często bardzo cienki i blady, co było odzwierciedleniem jego często fatalnego zdrowia-miał chorobę Addisona, która była wielokrotnie błędnie diagnozowana – ale nowe zabiegi sterydowe dały mu zdrowszą cerę.
chociaż nie było to wówczas znane, seksapilowi Kennedy ’ ego prawdopodobnie pomógł fakt, że w rzeczywistości był bardzo aktywny seksualnie. Do jego najsłynniejszych podbojów należały Marilyn Monroe, Grace Kelly i Anita Ekberg. Skojarzenia między JFK i tymi kobietami w mediach były ukryte, ale silne.
podsumowanie
te pięć punktów łączy się, aby stworzyć niezwykle silny obraz. Natomiast Barack Obama, który wywołał ogromny szum i został wyniesiony na prezydenturę na odurzającej mieszance retoryki i obietnicy, mógł jedynie pretendować do trzech podobieństw z Kennedym-zdolności literackiej, rodzinnego uroku i stylu.
Był pierwszym prawdziwym prezydentem, który przekroczył świadomość pokolenia baby-boomer. Pierwszy prezydent urodzony w XX wieku, istnieje wiele relacji o pierwszym kontakcie ludzi z Polityką poprzez szum wokół JFK.
trzeba też zauważyć, że dziedzictwo Kennedy ’ ego zostało starannie, świadomie ukształtowane. Jackie udzieliła pierwszego wywiadu po śmierci Theodore 'a White’ A, sojusznika Kennedy ’ ego, i omówiła fakt, że JFK lubił słuchać wieczorami musicalu Lernera i Loewe 'A ” Camelot”. Zacytowała jego ulubione zdanie: „była jedna krótka chwila, Camelot.”
„Camelot” stał się obecnie akceptowanym sobowtórem dla mitu Kennedy’ego. Szkoła historyków „Camelot” jest korzystną szkołą i powstała po tym, jak amanuensowie Kennedy’ ego – Arthur Schlesinger Jr.i Theodore Sorensen-spieszyli się z wielkimi biografiami po zamachu.
White powiedział później „byłem jej narzędziem w opisywaniu mitu Kennedy’ ego.”
Kennedy został również przyjęty do Panteonu liberałów lat 60 – tych – wśród nich Martin Luther King Jr i Bobby Kennedy-pomimo dość niezrównanego rekordu w tej dziedzinie. Jego wczesna śmierć była bez wątpienia kluczowym czynnikiem.
również jego nowa, Graniczna retoryka uzupełniała poczucie przygody, pewności siebie i elastyczności, z jaką radził sobie z problemami. JFK szanował męstwo i odwagę fizyczną, a opinii publicznej ucieleśniał młodą, partyzancką śmiałość.
Garry Wills nazwał nowe podejście Kennedy ’ ego ” opium intelektualistów.”Kennedy z pewnością kultywował strażników Dziedzictwa, przekazując rodzinne poczucie lojalności i poświęcenia rządowi.
Robert Kennedy nawet nazwał troje swoich dzieci po doradcach rządowych, zaszczepiając w ten sposób poczucie lojalności wśród doradców i dziennikarzy, którzy skutecznie stali się rzecznikami rządu.
JFK dostał od dziennikarzy niezwykle łatwą jazdę, bo musieli być z dala od jego pozamałżeńskich działań, ale nigdy ich otwarcie nie ujawnili. Można by przypisać to milczenie epoce Polityki, kiedy prywatni i publiczni byli mocno rozwiedzeni, a także temu, że bogaty, północno-wschodni urodzony i wychowany Kennedy miał podstawowe powinowactwo z mediami, które były oparte na Nowym Jorku.
ostatnia uwaga: śmierć JFK jest przesiąknięta tragedią tego, co mogło być. Krwawa katastrofa Wietnamu i przewrót rasowy z lat 60. może, niektórzy uważają, można było uniknąć przez drugą kadencję JFK.
ten ostatni punkt nie wytrzymuje historycznej kontroli – JFK miał hawkish usposobienie wobec Wietnamu i musiałby stawić czoła tym samym trudnym decyzjom, co Johnson, a jego śmierć była prawdopodobnie jego największym wkładem w uchwalenie ustawy o prawach obywatelskich z 1964 roku – i tu leży przyczyna rozbieżności między opinią publiczną a historyczną.
