szybki i gęsty Eisensteiński montaż odzianych w skórę motocyklistów i naciągaczy, wypadków drogowych, hollywoodzkich gwiazd, komiksów, chrześcijańskich ikon, nazistowskich wyobrażeń i symulowanej orgii, Scorpio Rising Kennetha Angera (pokaz w Walker w tym tygodniu) jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych i wpływowych arcydzieł amerykańskiego kina. Gniew zakończył film pod koniec 1963 roku, zaledwie kilka tygodni przed zabójstwem Kennedy ’ ego. Później podsumował powstanie Scorpio jako „lustro śmierci podtrzymujące amerykańską kulturę”, a gdy społeczeństwo zdawało się rozchodzić w kolejnych latach, publiczność gromadziła się, aby spojrzeć w chorobliwe szkło gniewu.
w latach 60.był jednym z wielu awangardowych filmowców, którzy zwrócili uwagę narodową w ramach mainstreamowej fascynacji „podziemiem” i wszystkim, co kontrkulturowe. Scorpio Rising zyskał szczególną uwagę po tym, jak kierownik Teatru w Los Angeles został uznany za winnego obsceniczności w 1964 roku za pokaz filmu gniew, który zawiera krótkie przebłyski nagości i nieskazitelny homoerotyzm. Wyrok został później uchylony, a w 1966 roku Variety poinformowało, że pokazy filmu w Kinie Bleecker Street w Greenwich Village (na podwójnym rachunku z Brygiem Jonasa Mekasa) „zaczęły gromadzić więcej pieniędzy, niż właściciele kiedykolwiek widzieli”, zachęcając do późniejszego wydania w kraju. W tym samym roku, Scorpio Rising unspooled po raz pierwszy w Walker, jako część tego, co wydaje się być najwcześniejszą serią Muzeum poświęconą amerykańskiemu filmowi eksperymentalnemu; nietypowy z pokazów filmowych Walkera w tym czasie, pokaz był zapowiadany jako „nieodpowiedni dla dzieci.”Gdzie indziej w całym kraju właściciele teatru canny promowali pracę Anger jako film wyzyskowy dla motocyklistów i / lub „męską” pornografię,a czarno-białe bootlegi Scorpio Rising o średnicy 16 mm krążyły w ówczesnych gejowskich barach na Zachodnim Wybrzeżu. Popularność filmu była taka, że profil New York Timesa z 1967 roku zatytułowany „From Underground: Kenneth Anger Rising” przypisał nawet trend mody na skórzane kurtki i sprzęt motocyklowy sukcesowi Scorpio Rising. Debiut filmu „przyciągnął tłum, w którym znaleźli się psychoanalitycy, artyści i krytycy sztuki oraz przedstawienie tego, co rozpalona wyobraźnia redaktorów gazet postrzega jako” homoseksualną mafię „fryzjerów, projektantów strojów i dekoratorów”, stwierdził The Times. „Niemal z dnia na dzień, w witrynach eleganckich butików uptown pojawiły się niegodziwe Łańcuchy motocyklowe rzucone na pluszowe aksamitne kanapy, a modele w sukienkach couture, ułożone między kierownicami motocykli… skóra i gogle stały się standardowym wyposażeniem dla obu płci do robienia galerii na upper East Side, a także barów na Dolnym zachodzie.”
jednym z groovy krytyków sztuki The Times zauważony podczas debiutu Scorpio Rising mógł być Gregory Battcock, który omówił film w 1967 roku w eseju na temat „nowych eksperymentów w Kinie”, nazywając go „być może najbardziej znanym” eksperymentalnym tytułem swoich czasów i „trafnym wkładem w zrozumienie filmu i obrazu „popu”.”Rzeczywiście, Zdjęcia Scorpio Rising z Jamesem Deanem i zabawkami Lil’ Abnera nie byłyby nie na miejscu w popowych obrazach tamtych czasów, ale najbardziej znaczącymi artefaktami Kultury komercyjnej wykorzystywanymi w filmie są nagrania rock and roll 45s, niż gniew użyty jako ścieżka dźwiękowa Scorpio Rising. W filmie Anger wykorzystuje trzynaście piosenek-odpowiednio okultystyczny numer jak na wyznawcę Aleistera Crowleya-ułożonych od tyłu w ciągu 26 minut. Żadna z piosenek nie byłaby niejasna dla ówczesnej amerykańskiej publiczności: wszystkie uplasowały się wysoko na listach Billboard, z 10 tytułami w rankingu top five singles. „To była muzyka pop, która grała latem 1963 roku, kiedy kręciłem film,” gniew wyjaśnił badaczowi Scottowi Macdonaldowi w 2004 roku. W skład zespołu wchodzą trzy dziewczęce grupy (The Angels, Martha and the Vandellas i The Crystals) i trzy teen idols (Ricky Nelson, Bobby Vinton, Elvis Presley), osiem piosenek białych artystów i pięć afroamerykańskich wykonawców. Miks oddaje teraz ducha rock and rolla pod koniec pierwszej dekady, kiedy estetyka „ściany dźwięku” Phila Spectora zdominowała radio, tuż przed inwazją brytyjską, aby zmienić krajobraz muzyczny.
podczas gdy rock and roll był używany w filmach aż do Blackboard Jungle (1955), w którym pojawił się „Rock Around the Clock” Billa Haleya i komet, aby dodać powietrza młodocianej przestępczości, Scorpio Rising był pierwszym filmem, w którym wykorzystano muzykę pop dla zaawansowanych efektów artystycznych, a nie tylko młodzieńczy apel, wykorzystując swoje emocjonalne moce poprzez enigmatycznie kontrapunktowy montaż. Jak zauważa Carel Rowe, piosenki ” służą nie tylko jako sposób organizacji, ale także jako ironiczna narracja.”Długi wpływ Scorpio Rising można zobaczyć i usłyszeć w rockowej ścieżce dźwiękowej Easy Ridera (1969), wskazanym użyciu muzyki pop w filmach Martina Scorsese (który cytuje postrzeganie Scorpio Rising w college’ u jako wydarzenia formacyjnego) oraz quasi-narracyjnym projekcie teledysku. Sam Anger nadal korzystał z muzyki pop i jej wykonawców: nawiedzający „kochanek snów” Sióstr paryskich gra nad Kustom Kar Kommandos (1965); Moog noodlings Micka Jaggera dostarczają tła do inwokacji mojego demonicznego brata (1969); and Anger zlecił Jimmy ’emu Page’ owi stworzenie ścieżki dźwiękowej do filmu Lucifer Rising (1980), zastępując ją następnie prog rockową kompozycją wykonaną przez członka rodziny Mansona, Bobby ’ ego Beausoleila.
technika łączenia dźwięku i obrazu w gniew została prześledzona zarówno przez teorię „chromofonicznego” edytowania Eisensteina, jak i przez teorię okultystycznych „korespondencji” Crowleya między różnymi elementami (te ostatnie są najdokładniej zbadane w pismach Rowe ’ a na temat gniewu). Dla gniewu magia i kino to ta sama sztuka— „robienie filmu jest jak rzucanie zaklęcia”, powiedział Times w 1967 roku—a muzyka ma do odegrania szczególną rolę. „W każdym razie można przyznać, że długie struny potężnych słów, które ryczą i jęczą przez tak wiele zaklęć, mają rzeczywisty wpływ na wyniesienie świadomości Magika do właściwego poziomu”, napisał Crowley w Magick in Theory and Practice (1929), ” że powinni to zrobić, nie jest bardziej niezwykłe niż muzyka jakiegokolwiek rodzaju powinna to robić.”Gniew zawiera ten cytat w swoich notatkach do Scorpio Rising, opublikowanych w 1966 roku. Możemy również wziąć pod uwagę wpływ technologiczny. Jak zauważył historyk filmu Juan A. Suárez, gniew przytacza jedną inspirację dla ścieżki dźwiękowej Scorpio Rising jako wizyta na Coney Island w 1962 roku, gdzie po raz pierwszy spotkał nastolatków grających muzykę pop na plaży z małych radiostacji tranzystorowych. Przenośna muzyka dodała światu ścieżkę dźwiękową, dzięki czemu codzienne życie jest bardziej podobne do filmów. W tym samym czasie wzrost liczby singli 45rpm pozwolił na to, aby ten sam utwór był grany w kółko, a jego teksty zapadały się w duszę samotnego Nastolatka.
Poniżej znajdują się adnotacje do każdej piosenki użytej w Scorpio Rising, wymienione w kolejności włączenia. Są one pisane po tygodniach powtarzanego słuchania.
1. „Fools Rush In (Where Angels Fear to Tread)” Ricky Nelson, 1963
zanim Ricky Nelson wydał tę piosenkę, był już dobrze znany amerykańskiej publiczności jako jedna z gwiazd sitcomu przygody Ozziego i Harriet, który najpierw zaczął się w radiu, a następnie działał w telewizji od wczesnych lat 50.do 1966 roku. Jego kariera muzyczna rozpoczęła się od covera „I’ m Walking” Fatsa Domino z 1957 roku, wykonanego w wieku 16 lat. Podobnie jak wiele piosenek pop z tego okresu, „Fools Rush In” jest również coverem, napisanym w 1940 r.i nagranym przez Franka Sinatrę, Glenna Millera i wielu innych: zaledwie tydzień po tym, jak rockabilly Nelsona uderzyło w fale radiowe, Lesley Gore wydała swój własny album z bossanovą.
podobnie jak wszystkie piosenki w Scorpio Rising save the last, „Fools Rush In” jest piosenką miłosną. Gładki dźwięk głosu Nelsona i towarzyszącego mu brzdęk instrumentacji gra na pierwszych ujęciach części motocyklowych, butów i łańcuchów ułożonych na brudnej podłodze garażu; the voice of America ’ s ultimate clean-cut, middle-class, suburban kid ciekawie zderza się z obrazami miejskiego, robotniczego środowiska. Ale gdy piosenka dochodzi do końca, gniew dodaje Ryki silnika motocyklowego nad słowami Nelsona; ikona skorpiona szybko przybliża się i oddala, jak przejście ze starego serialu Flash Gordon, a my widzimy tytuł filmu napisany srebrnymi ćwiekami na plecach skórzanej kurtki. Mężczyzna w kurtce odwraca się i widzimy jego nagą klatkę piersiową, a końce paska kurtki trzepoczą fallicznie w talii. – Otwórz swoje serce-błaga Nelson-i niech ten głupiec się pospieszy, gdy postać idzie w kierunku kamery, a ciało jego włochatego brzucha wychodzi na spotkanie z obiektywem. Teksty Nelsona są tym samym intensyfikowane: sama romantyczna pilność staje się podstawową, seksualną desperacją.
astrologiczny znak Skorpiona, rządzonego przez planetę Mars, od dawna związany jest z seksualną męskością, nadmiarem i przemocą. Na przykład Alan Leo, którego praca stanowi podstawę współczesnej astrologii, napisał w 1899 roku, że osoby urodzone pod rosnącym znakiem Skorpiona są „śmiałe i wojownicze, skłonne do spieszenia się z kłótniami” i podatne na „wiele tajnych romansów.”Gniew stwierdził, że jego własnym znakiem astrologicznym jest Wodnik ze skorpionem. Można sobie wyobrazić, że nie tylko seks i przemoc, ale także śmierć wkrada się w „głupców”, poprzez postać Nelsona, który w oczach opinii publicznej urósł z chłopca do Nastolatka do mężczyzny. Anger twierdzi również, że był aktorem dziecięcym (często stwierdzając, że pojawił się w wieku ośmiu lat jako książę zmienny w Śnie nocy letniej Maxa Reinhardta i Williama Dieterle ’ a ) i ukończył swój najwcześniejszy istniejący film, fajerwerki (1947), w wieku 20 lat. Starzenie się gwiazd skłania do kontemplacji własnej śmiertelności: przypadkowe memento mori gra na twarzach każdej Gwiazdy. W 1963 roku Anger, niegdyś enfant terrible, był 36-letnim mężczyzną. Wydaje się niemożliwe, że nie rozważyłby nieubłaganego upływu czasu, spędzając czas z ulicznymi twardzielami młodszymi o pokolenie i dodając do swoich obrazów melodie teenybopper.
2. „Lalka na wietrze” mała Peggy March, 1963
jednym z bardziej niejasnych i niepokojących cięć w Scorpio Rising,” Wind-Up Doll „został wydany jako strona B do Little Peggy March” I Will Follow him”, który pojawia się później w filmie. Są to jedyne dwa utwory tego samego artysty na ścieżce dźwiękowej, jeden z drugiej strony. W tekstach, śpiewanych wyraźnie przez Marca, dziewczyna porównuje się do mechanicznej lalki w rozszerzonej metaforze. „Wind me up I really walk, wind me up I really talk”, śpiewa, echem języka reklamy, z siebie jako towar: „Wind me up and I’ ll come straight to you.”Nothing could be further from the spirit of Lesley Gore’ s proto-feminist „You Don’ t Own Me”, wydany w tym samym roku. Tutaj młoda kobieta pustkuje własną wewnętrzną istotę ze względu na miłość chłopca, obiecując, że stanie się dla niego zabawką, zwykłym automatem, który może reagować tylko na jego czyny. „Widzisz, co mnie kręci, małe sprężyny i koła zębate” – śpiewa. „Mogę ci pokazać jeszcze jedną sztuczkę: złam mi serce, będę płakać łzami.”
głos marca gra nad montażem motocyklistów naprawiających Silniki motocyklowe z nagraniem nakręconych zabawek. Dźwięk małego mechanicznego silnika, który jest nawijany przez klucz-sprytny kawałek nietradycyjnego instrumentacji użytej w piosence-idealnie pasuje do ujęć motocyklisty skręcającego klucz podczas pracy. W ten sposób powstaje korespondencja między kobietą, zabawką i maszyną, wszystkie poddane męskiej manipulacji. Motocykle to tylko zabawki dużego chłopca, przedmioty fetyszowe, które odgrywają rolę ukochanego. „Maszyna mocy postrzegana jako Totem plemienny” – pisze Anger w notatkach do filmu „od Zabawki do terroru”.”
3. „Mój chłopak wrócił” Anioły, 1963
segment ustawiony dla tej klasyki dziewczęcej zaczyna się i kończy zbliżeniem szkieletu odzianego w fioletową szatę. Po rozpoczęciu piosenki widzimy, że ta upiorna postać zdobi część garażu, nadzorując młodego mężczyznę w czarnej koszulce i dżinsach, gdy ten brzęczy motocyklem. Rower jest nieprzyzwoicie kobiecą szatą, powtarzającą kolor królewskich szat szkieletu. Widz zastanawia się, czy „chłopakiem”, o którym mówią Aniołowie, jest młody człowiek, jego motocykl, czy rzeczywiście sama śmierć. Ten kontekst potęguje poczucie seksualnej przemocy w piosence, leżącej u podstaw jej drwin ze szkolnego podwórka i rytmicznego liczenia-rymowanego klaskania: jeśli ktoś słucha uważnie narracji, to jest o dziewczynie mówiącej jednemu z jej męskich kolegów z klasy, że jej chłopak zamierza skopać mu tyłek za szerzenie plotek o niej. -Bo jest trochę biiiig i aw-ful silny-śpiewa, wyciągając słowa kokieteryjnymi insynuacjami.
4. „Blue Velvet” Bobby Vinton, 1963
w Visionary Film, P. Adams Sitney relacjonuje anegdotę gniewu o tym, jak Vinton „Blue Velvet” został użyty w Scorpio Rising: „gniew kiedyś opisał swoje znalezienie czwartej piosenki jako przykład 'magick'”, pisze. „Powiedział, że ukończył selekcję do wszystkich innych piosenek i potrzebował czegoś, aby przejść do tego odcinka, w którym trzech rowerzystów w różnych miejscach rytualnie ubierają się w skórę i łańcuchy z montażem nieustannie skacząc z jednego do drugiego. Gniew włączył radio i wykonywał swoją wolę. Ukazał się film Bobby 'ego Vintona” she wear blue velvet”, który po dołączeniu do odcinka stworzył właśnie seksualną dwuznaczność, której w tej scenie pragnął gniew.”Seksualna dwuznaczność, którą opisuje Sitney, jest natychmiast wytwarzana przez pierwsze ujęcie segmentu, w którym kamera powoli przesuwa się po nogach dżinsów motocyklisty, osiadając na talii, gdy zapina otwartą muchę pod gołym tułowiem. Niebieski aksamit staje się jednym z Niebieskim dżinsem; Vinton śpiewa o swojej satynowej sukience, gdy widzimy młodego mężczyznę w skórzanej kurtce. W tych tekstach odzież staje się zarówno seksualnym fetyszem, jak i wyzwalaczem pamięci o utraconej miłości. „Nosiła niebieski aksamit”, śpiewa Vinton, umieszczając ukochaną w przeszłości, ” cenne i ciepłe, wspomnienie.”
5. „(You 're the) Devil in Disguise”, Elvis Presley, 1963
w chyba najbardziej typowo popowym odcinku filmu widzimy motocyklistę (Scorpio w notatkach Angera) wylegującego się w niechlujnym mieszkaniu z dwoma syjamskimi kotami, jego ściany pokryte przypięciami Jamesa Deana, jak sypialnia Nastolatki, kiedy pali papierosy i czyta niedzielne komiksy. Panel Dicka Tracy ’ ego ujawnia stos czaszek i kości; Lucy clobbers Charlie Brown. Gniew zaczyna przerywać ujęcia zrobione z ekranu telewizyjnego Marlona Brando w The Wild One (1953), w którym gra lidera gangu motocyklowego. Fani Deana i Elvisa wiedzieli, że obie gwiazdy słyną z miłości do motocykli; wszyscy trzej idole mieli, w różnych momentach, pogłoski o homoseksualnych skłonnościach. Tutaj, ponownie, adres do kochanki wydaje się mapować na męską postać. „Wyglądasz jak anioł, chodzisz jak anioł, mówisz jak anioł” – śpiewa Elvis. „Ale zmądrzałem. Jesteś diabłem w przebraniu.”W tradycjach okultystycznych inwokacja aniołów lub diabłów stanowi źródło mocy Magika, a w tym przypadku dwie siły dobra i zła stały się nie do odróżnienia.
6. „Hit the Road Jack” Ray Charles, 1960
Anger wykorzystuje” Hit the Road Jack ” w dość jednoznaczny sposób, grając go, gdy Scorpio ubiera się i przygotowuje do opuszczenia swojego mieszkania, z dużą ilością dudnień silnika ułożonych na wierzchu. Zdjęcia szybko przełączają się między ujęciami Scorpio zakładającego skórzaną bransoletkę,ziarnistymi dokumentalnymi ujęciami motocyklistów jeżdżących po Coney Island i innymi zdjęciami Brando na jego motocyklu w dzikim. Nagłówek gazety brzmi: „Cycle Hits Hole & Kills Two”, a chórki Charlesa śpiewają: „Hit the Road Jack, and don’ t You come back no more.”Pisząc tę scenę, krytyk Parker Tyler zauważa, że podróż z „leather Boy’ s bedroom den … do otwartej drogi jest również symboliczna, ponieważ, według gniewu, wiąże się z życzeniem śmierci—ostatecznym uwolnieniem w nieskończoną przestrzeń.”
7. „Heat Wave”, Martha and the Vandellas, 1963
do tej pory piosenki mówiły o pożądaniu w kategoriach tęsknoty, straty i odrzucenia. Ale w tym odcinku gniew zmienia bieg, a my jesteśmy wrzucani do muzycznego świętowania odurzającej euforii miłości. Gdy stąpający backbeat otwiera piosenkę, Scorpio wkłada palec w fiolkę z białym proszkiem i podnosi go do nozdrza, wciągając guz szybkim ukłonem w tył. Film pokazuje kilka klatek czystej czerwieni, po czym następuje szybkie zbliżenie motocyklisty z zaszokowanymi włosami oprawiającymi jego twarz Kewpie-lalki. „Ilekroć jestem z nim, coś w środku zaczyna się palić, a ja jestem pełen pożądania,” Martha Reeves pasy out. „Czy to może być diabeł we mnie, czy tak powinna być miłość?”Gniew dodaje dziwaczny zestaw animalistycznych dźwięków do wokalu Reevesa, przypominając drżący śmiech hieny. W” fali upałów ” nie można odróżnić intensywności przyjemności od Bólu. „Nie wiem, co robić. Mam zamgloną głowę. To jak fala upałów, płonąca w moim sercu. Nie mogę powstrzymać się od płaczu. To mnie rozdziera.”
uczeni i krytycy różnie opisywali proszek Scorpio jako kokainę lub metamfetaminę; ta ostatnia jest bardziej prawdopodobna, biorąc pod uwagę względną popularność leku w tym czasie. W obu przypadkach moment ten służy jako preludium do późniejszej twórczości gniewu, w której skutki narkotyków, sztuki i czarów stają się jednością.
8. „On jest buntownikiem”, kryształy, 1963
gdy ten wyprodukowany przez Spectora paean to bad boys się otwiera, podążamy za widokiem Skorpiona, który przemierza brudną uliczkę. – Zobaczcie, jak idzie ulicą-intonowały dziewczyny, pełniące rolę greckiego chóru przy Motown. Do tego gniewu dodaje niebiesko zabarwione fragmenty z tandetnego obrazu biblijnego, często cytowanego jako film rodzinny „droga do Jerozolimy”, który był prawdopodobnie wersją filmu domowego z 1952 roku z serialu „żywa Biblia”. Podobnie jak w przypadku magicznego odkrycia „Blue Velvet” w radiu, Anger twierdzi, że pewnego dnia znalazł 16-milimetrową rolkę Road to Jerusalem siedzącą na jego progu, błędnie dostarczoną mu zamiast pobliskiego kościoła. Kiedy Jezus leczy wzrok niewidomego, Scorpio, ubrany w policyjny drag, zostawia fałszywe bilety na Motocykle, a gniew rzuca w mgnieniu oka strzał penisa wyłaniającego się z pary dżinsów, aby uzyskać w pełni bluźnierczy efekt. Chód Scorpio pasuje do tego, jak Jezus przemierza Ziemię Świętą ze swoimi uczniami. Poprzez ten montaż dźwięku i obrazu buntownik łączy się ze Zbawicielem, Skorpion z Chrystusem, bohater z kochankiem, policjant z przestępcą.
9. „Party Lights” Claudine Clark, 1962
jeden przebój wonder Claudine Clark żywiołowy „Party Lights” otwiera to, co gniew nazwał” Walpurgis Night ” Epizod, nawiązując do Folklorystycznego przekonania, że w ostatni wieczór kwietnia hordy czarownic zbierają się, aby czcić swoich mrocznych bogów. Świąteczne lampki świecą w szprychach zaparkowanego motocykla, gdy Clark i jej piosenkarze zeznają: „Lampki imprezowe, widzę lampki imprezowe. Są czerwone, niebieskie i zielone.”Gang młodych mężczyzn przybywa w różnych demonicznych kostiumach na Halloween i Stanach rozbierania. Jeden silny motocyklista rzuca głową kumpla w jego obcisłe, białe krocze; inny przelatuje w czymś, co wydaje się strojem Myszki Miki. Kolejne wizerunki Jezusa i jego załogi proponują bluźniercze paralele, ale także wyciągają duchowe sugestie z języka objawienia Clarka. W literaturze Teozoficznej „Lucyfer „jest wyobrażany jako” niosący światło”, etymologia często cytowana przez gniew; tutaj Lucyfer łączy się z Jezusem,” światłością świata ” (Ew.Jana 8.12).
krytyk Tony Rayns pochwalił tę sekwencję za złożone wykorzystanie edycji. „Ideał Eisensteina … jest zaskakująco osiągnięty w sekwencji „party lights””, napisał w 1969 roku. „gdzie twarda, gęsta aranżacja utworu … jest dopasowana przez pogrubienie zakresu odniesienia w montażu, a jednocześnie teksty wyraźnie odnoszą się do rozwoju filmu w jego skali kolorystycznej … i produkują film tak bogaty w rezonans, jak cokolwiek własnego Eisensteina.”
10. „Torture”, Kris Jensen, 1962
11. „Point of No Return”, Gene McDaniels, 1962
„Torture” i „Point of No Return”to dwie w dużej mierze zapomniane piosenki i najniższe notowania Billboard. Kris Jensen nigdy nie widział kolejnego hitu; Gene McDaniels później pracował głównie jako producent i znakomity autor tekstów, zwłaszcza dla Roberta Flacka, wstawiając Black consciousness i jazzowe rytmy do popu z piosenkami takimi jak ” Compared to What.”Tutaj Jensen intonuje” torturujesz mnie ” do niewidzialnego kochanka, gdy pojawiają się bardziej dosłowne akty męki w stylu braterstwa: gorący musztarda wylewa się niepewnie blisko krocza mężczyzny, gdy jego kumple siłują się z nim na ziemię; podprogowy strzał nagiego tyłka z bliznami po nadużyciach następuje obraz Skorpiona skierowanego w dół do jego buta, jakby nakazywał posłuszeństwo. Gniew dodaje odgłosów krzyku mężczyzn, pisków świń i więcej dudnień silnika, gdy film przechodzi w gładszy, bardziej optymistyczny numer Mcdaniela. Ale kiedy widzimy materiał z rajdu motocyklowego, myślimy o Jamesie Deanie i jego szybkiej śmierci, a teksty Mcdaniela nabierają ponurej ironii: „jestem w punkcie bez powrotu i dla mnie nie będzie odwrotu.”
12. „Pójdę za nim”, mała Peggy March, 1963
do tej pory montaż gniewu osiąga gorączkę: pojawiają się obrazy Hitlera z obrazami Chrystusa, domniemany współgra z gniewem Mickey Rooney jako Puck ze Snu nocy letniej, a Scorpio macha flagą z głową śmierci, a następnie szcza do hełmu na ciemnym ołtarzu kościoła. Dźwięki powiększających się samolotów, wybuchów i krzyków mieszają się z głosem March, gdy śpiewa o jej desperackim i apodyktycznym uwielbieniu ” go.”Nazizm jest utożsamiany z chrześcijaństwem, a buntownik jest dyktatorem w przebraniu. Nasza znajomość kanonicznej popowej piosenki Marcha wyparowuje, gdy jej teksty ujawniają się tym, czym naprawdę są: hymnem masochizmu i całkowitym rozpadem jaźni. Kiedy śpiewa kulminację utworu, każde słowo jest napędzane brutalnym pchnięciem smyczków skrzypiec. Krzyczy te słowa w klastrach po trzy, jakby przywołała” go ” przez zaklęcie:
kocham go
kocham go
kocham go
i gdzie on idzie
pójdę za nim
pójdę za nim
pójdę za nim
on zawsze być
moja prawdziwa miłość
moja prawdziwa miłość
moja prawdziwa miłość
od teraz aż do
na zawsze
na zawsze
od co najmniej 1964-Scorpio Rising został zinterpretowany jako „antyfaszystowski” film. Rowe zacytował Anger jako powiedzenie: „uważam za niedorzeczne myśl o tym, że ktoś jest przywódcą”, i rzeczywiście, Filozofia Crowleyana popiera radykalny indywidualizm. Jeśli jednak Scorpio Rising stanowi krytykę faszyzmu, czyni to jedynie poprzez przywołanie perwersyjnej intensywności jego przyjemności, wydobywając erotyczny urok zarówno dominacji, jak i uległości.
13. „Wymazać” Surfaris, 1963
breakout B-side do nieznanego już przeboju Surfari „Surfer Joe”, ten rozszerzony instrumentalny zaczyna się od rozbijającego się dźwięku, po którym następuje wyciągnięty, echo-chambered stoner cackle, który prowadzi do jedynych słów piosenki: „Hahahahahaha … wipe out.”Nocne nagrania motocyklistów poruszających się po ulicach Brooklynu zmieniają się w czerwono-czarną burzę czaszek, łańcuchów, dziewczyn go-go, lśniącego chromu i migającej syreny, której kulminacją jest pojawienie się rowerzysty leżącego na ziemi, spotkanego przez odgłosy nadjeżdżających policjantów. Na ramieniu motocyklisty ledwo możemy odczytać hasło Beatnika jego tatuażu: błogosławiony, błogosławiony zapomnienie. Wraz ze śmiercią motocyklisty, jego poddanie się maszynie przechodzi aż do samozniszczenia.
„Wipe Out” to singiel w Scorpio Rising, który nie jest piosenką miłosną. Zamiast tego świętuje zaloty nad niebezpieczeństwem na falach oceanu. Ale również oznacza nadchodzącą zmianę w amerykańskiej muzyce i kulturze młodzieżowej, która ją wspierała. „Wipe Out” zwiastuje koniec nieśmiałej niewinności muzyki pop, zapowiadając nadchodzące panowanie gitarowego rocka garażowego. Zgryźliwe rytmy „Wipe Out” prowadziłyby do innych form zapomnienia—nastoletnich pustkowi gęstych fioletową mgłą—które z kolei przekształciłyby się w nihilizm heavy metalu i punka. Tak więc finał Scorpio Rising może być odczytany jako zapowiedź śmierci amerykańskiego popu lub wyczarowanie jego okultystycznej transformacji.
Kenneth Anger ’ s Scorpio Rising screens at the Walker 20 sierpnia 2015, w ramach międzynarodowego kina Pop.
