Jakie Są Różnice Między Japońską A Amerykańską Edukacją?

niezależnie od tego, czy ich kochałeś, czy nienawidziłeś, Twoje wspomnienia ze szkoły prawdopodobnie odgrywają dużą rolę w tym, kim jesteś i całkiem możliwe, że odnosisz sukcesy jako dorosły. Ponieważ kultura Japonii różni się od zachodu na wiele sposobów, warto zastanowić się, czy ich szkoły też się różnią.

nie tylko szkoły Japońskie same w sobie różnią się znacznie w sposobie działania, ale oba kraje mają zupełnie inne podejście do nauki. Z różnymi latami szkolnymi, urlopami i postawami wobec stopni i uczenia się, doświadczenie dla japońskich i Amerykańskich uczniów jest zupełnie inne. Chociaż nigdy nie będziemy tak odważni, aby powiedzieć, że jedno jest całkowicie lepsze od drugiego, warto przeanalizować różnice i zrozumieć wpływ tych różnic na uczniów. Przynajmniej fajnie jest sobie wyobrazić, jak by to było, gdybyś poszedł do szkoły w innym kraju!

w tym artykule przyjrzymy się 10 głównym różnicom między edukacją amerykańską i japońską, a może nawet zastanowimy się, jaki wpływ ma to na kraje jako całość (chociaż, ponieważ nie jestem psychologiem społecznym, możesz wziąć te rozważania ze szczyptą soli). Niektóre z tych różnic są dość proste, więc omówimy je najpierw, podczas gdy niektóre odzwierciedlają zupełnie inne podejście do uczenia się, które omówimy nieco później.

rok szkolny

Amerykański rok szkolny

większość szkół na zachodzie rozpoczyna naukę we wrześniu po długiej przerwie letniej, a rok szkolny trwa od września do maja lub czerwca. Szkoła nie była obowiązkowa w Ameryce aż do 1920 roku, a więc wcześniej wiele dzieci albo pomagało w domu, zajmując się rolnictwem lub innymi obowiązkami, albo jeśli były starsze, pracowały w fabrykach z rodzicami. Wiele prac domowych nie byłoby konieczne, ponieważ jesień i zima się rozpoczęła, a więc to, kiedy dzieci byłyby najbardziej prawdopodobne, aby uczęszczać do szkoły. Wzór ten utknął nawet gdy szkoła stała się obowiązkowa, ponieważ dzieci mogły nadal pomagać w domu w najbardziej ruchliwych porach roku w rolnictwie, a następnie nie można ich zbytnio przegapić w domu, gdy było ciszej.

Japoński rok szkolny

w Japonii jednak rok szkolny rozpoczyna się 1 kwietnia, a kończy 31 marca. Chociaż nie ma oficjalnego stanowiska Japończyków na temat tego, dlaczego tak się dzieje, większość ludzi w Japonii postrzega wiosnę jako idealny czas na rozpoczęcie nowych rzeczy. Jest to czas, kiedy kwitną wiśnie i życie zaczyna się na nowo, więc ma sens, że rok szkolny też się zaczyna.

wakacje

Amerykańskie szkoły zdecydowanie mają tutaj przewagę (jeśli oczywiście pytasz dzieci), ponieważ mają więcej wakacji niż szkoły w Japonii. Japońskie szkoły mają około sześciu tygodni wolnego w lecie i około dwóch tygodni na każde z ich zimowych i wiosennych wakacji. Amerykańskie szkoły mają jednak około 11-12 tygodni w lecie, z podobnymi przerwami zimą i wiosną. Oba kraje mają również kilka różnych świąt narodowych. Do niedawna Szkoła odbywała się również sześć dni w tygodniu!

dodatkowe programy nauczania

wydaje się, że podejście do zajęć pozalekcyjnych jest również inne, według większości studentów, którzy mieli doświadczenie z obydwoma. W Ameryce studenci mogą wybierać różne zajęcia (lub wcale nie) w zależności od tego, co ich interesuje, a jedynym ograniczeniem ilości, jaką możesz zrobić, jest to, czy masz wystarczająco dużo czasu. Alternatywnie, w Japonii studenci mają tendencję do wyboru jednej aktywności i poświęcają na nią cały swój dodatkowy czas i oczekuje się, że każdy uczeń wybierze jedną aktywność. A kiedy mówimy „dodatkowy czas”, mamy na myśli cały czas, który mają, w tym ich wakacyjną przerwę, ponieważ japońscy studenci są niesamowicie oddani, być może nawet do winy (przejdziemy do tego nieco później).

nie tylko japońscy uczniowie uczęszczają pilnie do wybranego klubu każdego dnia po szkole, ale zwykle idą prosto ze szkoły do klubu, a następnie do „szkoły”. Znane jako juku, są to wyspecjalizowane szkoły, które szkolą uczniów w celu osiągnięcia określonych celów, zwykle związanych z przygotowaniem do egzaminu lub testami wstępnymi. Po dodaniu zajęć pozalekcyjnych i juku, większość uczniów w Japonii spędza nadmierną ilość czasu na nauce, co doprowadziło do tego, że niektórzy ludzie krytykują ilość presji, z którą się borykają.

Uniform (i kapcie)

w japońskich szkołach publicznych i amerykańskich dzieci mogą nosić swoje zwykłe ubrania, ale począwszy od Gimnazjum, Japońskie dzieci muszą nosić mundurek, podczas gdy większość szkół publicznych w Ameryce nie ma mundurków. Oczywiście istnieją wyjątki w każdym kraju, jeśli chodzi o mundury, ale jedna rzecz, która jest zdecydowanie inna, to fakt, że uczniowie w Japonii muszą przebierać się w buty halowe, gdy wchodzą do szkoły. Jest to coś, co robi się w całej Japonii, zarówno w domach, jak i w firmach, więc ma sens, że dzieci uczą się od najmłodszych lat.

praca domowa

uczniowie na całym świecie znają pracę domową, ale wielu powiedzieliby, że japoński system edukacji produkuje nadmierną ilość. Nie tylko dzieci w Japonii zaczynają otrzymywać pracę domową od momentu rozpoczęcia szkoły, ale otrzymują ją również przez cały rok, zwłaszcza w okresie świątecznym. Podczas letnich wakacji w Japonii uczniowie nadal muszą uczęszczać do szkoły na treningi zespołowe lub klubowe i otrzymują duże ilości zadań domowych do wykonania.

Wiele osób sugeruje, że jest to jeden z powodów, dla których japońscy studenci są tak zdyscyplinowani, a przynajmniej są bardziej zdyscyplinowani niż ich amerykańscy odpowiednicy. Od momentu rozpoczęcia nauki w szkole stawiane są przed nimi wysokie oczekiwania, a silny system wsparcia w domu służy tylko do utrwalenia tego. Oczywiście, inni sugerują, że to właśnie dlatego studenci w Japonii mają do czynienia z wyższym wskaźnikiem samobójstw niż wiele innych krajów na świecie, a presja i zastraszanie są jedną z najwyższych przyczyn samobójstw wśród nastolatków, a nawet dzieci. Dopóki nie zostaną przeprowadzone intensywne badania, zarówno argumenty za, jak i przeciw można uznać za spekulacyjne.

sale lekcyjne

większość szkół na zachodzie stosuje ten sam schemat – uczniowie otrzymują harmonogram zajęć, a kiedy dzwoni dzwonek, idziesz do następnej klasy. W Japonii jednak to nauczyciele się poruszają, nie uczniowie. Uczniowie otrzymują pokój i pozostają tam przez cały dzień, a nauczyciele przechodzą z lekcji na lekcję. Jako osoba z zachodu, ucząca się tego, byłam zazdrosna i wdzięczna, że nie zostało to wdrożone w mojej szkole. Utknięcie w jednym pokoju przez cały dzień z tymi samymi uczniami (a konkretnie myślę o dzieciach w mojej szkole tutaj) wydaje się więzienne, ale na przemian chaos setek nastolatków chodzących między korytarzami był czymś w rodzaju koszmaru. Logistycznie, o wiele bardziej sensowne jest poruszanie się nauczycieli.

oprócz pozostania w miejscu, dzieci stoją i witają nauczyciela na początku i na końcu każdej klasy jako znak lub szacunek, który jest podkreślany jako niezwykle ważny od najmłodszych lat. Jest to świadectwo samych dzieci i dowód zaufania, jakim obdarzane są od tak młodego wieku, że mogą przebywać w pustych klasach samotnie między każdym nauczycielem, nawet w przedszkolu.

Woźnicy

każda szkoła w Ameryce zatrudnia woźników, aby utrzymywali budynek w czystości i porządku, podobnie jak większość innych krajów zachodnich. Kontynuując temat odpowiedzialności i szacunku japońskich uczniów, nie może być dla Ciebie zaskoczeniem, że uczniowie sprzątają również swoje szkoły. W japońskich szkołach nie ma woźnych, bez względu na wiek dzieci, ponieważ dzieci są uczone sprzątania szkoły pod koniec każdego dnia.

to jest coś, co zdecydowanie przemawia do kultury w Japonii jako całości – ludzie uczeni są szacunku dla kolektywu od bardzo wczesnego wieku. Czy opisałbyś to jako szacunek dla społeczności, czy strach przed osądzeniem jako zbuntowany wyrzutek, zależy od ciebie, ale Japończycy są bardzo świadomi wpływu, jaki mają na otaczających ich ludzi, a to zaczyna się w szkole. Japońskie dzieci są znane z tego, że są bardziej uporządkowane w szkole niż Amerykańskie, najprawdopodobniej dlatego, że wiedzą, że to one będą później sprzątać bałagan.

obiady szkolne

Amerykańskie obiady szkolne

Amerykańskie szkoły w przeszłości były źródłem pewnych kontrowersji i mają straszną reputację. Wiele programów obiadowych w szkołach publicznych w Ameryce uważa się za niezwykle niezdrowe, a dochodzenie USA Today z 2009 roku wykazało, że wiele mięsa serwowanego w amerykańskich szkołach nie spełniało nawet wymagań większości restauracji fast-food. Ponieważ szkoły w Ameryce są finansowane przez samorządy lokalne i otrzymują bardzo małe wsparcie federalne, cięcia kosztów doprowadziły do tanich obiadów, które są mniej niż odżywcze. Aby zrekompensować niektóre koszty, niektóre szkoły zawierają nawet umowy z zewnętrznymi dostawcami, aby nakarmić swoich uczniów.

doprowadziło to do tego, że niektóre sieci fast-food dostarczały jedzenie takie jak pizza i hamburgery w każdej porze lunchu, co z kolei doprowadziło do kryzysu otyłości wśród dzieci w Stanach Zjednoczonych, co ma sens – jeśli byłeś dzieckiem w szkole i miałeś do wyboru tylko kawałek pizzy lub posiłek, który kosztował mniej niż dolara, który byś wybrał?

Japońskie obiady szkolne

Japońskie szkoły stosują wspólne podejście, jeśli chodzi o czas na lunch (tak, jakbyś oczekiwał czegoś innego w tym momencie). Wszyscy na zmianę serwują innym uczniom lunch. W niektórych szkołach jedzenie jest gotowane przez personel kuchni, podczas gdy inni uczniowie na zmianę robią lunch. W większości japońskich szkół, ktokolwiek podawał jedzenie, wszystko potem sprząta.

jest oczywiste korzyści z tej metodologii – głównie dzieci uczą się karmić siebie i innych, a idea pokojowego życia w społeczeństwie jest wzmocniona, podobnie jak odpowiedzialność za innych. Osobiście uwielbiam takie podejście i myślę, że jest to coś, z czego indywidualistyczne zachodnie społeczeństwa mogłyby naprawdę skorzystać.

udział

wszystkie różnice, o których mówiliśmy do tej pory, pokazują, że doświadczenia Szkoły japońskiej i amerykańskiej bardzo się różnią. Ale to w kolejnych dwóch punktach tak naprawdę sprowadzamy się do pewnych fundamentalnych różnic w podejściu każdego kraju do nauki; tych, którzy naprawdę mówią o swojej filozofii, co to znaczy być wykształconym.

udział w zajęciach amerykańskich

jednym z nich jest udział w zajęciach i to, czy uczniowie są w stanie zaangażować się w materiał, którego uczą. Ogólnie Rzecz Biorąc, amerykańska klasa jest jedną z dyskusji, szczególnie jeśli chodzi o materiały, które niekoniecznie są czarno-białe, jak postęp naukowy czy literatura. Amerykańscy uczniowie są zachęcani do angażowania się w materiały, które są przedstawiane, a nauczyciel uważa, że ich praca jest udana, jeśli ich klasa jest w stanie krytycznie omówić temat własnymi słowami. Sprzyja to kreatywności, krytycznemu myśleniu, zrozumieniu, a w niektórych przypadkach zamiłowaniu do nauki. Niestety istnieje ogromna rozbieżność w jakości kształcenia i otrzymywanych funduszy w całym kraju, więc nie każdy student dostaje równą pozycję, od której można zacząć w tym zakresie.

udział w japońskich klasach

na przemian Japońskie klasy preferują ciszę i uległość. Historycznie oczekiwano, że uczniowie siedzą cicho i słuchają nauczyciela lub kopiują to, co nauczyciel pisze na tablicy. Kiedy wziąć pod uwagę, że od dzieci oczekuje się tego przez cały dzień szkolny, a następnie przez większość wieczoru w szkole cram, zdajesz sobie sprawę, że uczniowie w Japonii spędzają nadmierną ilość czasu tylko siedząc i pracując bez żadnego prawdziwego zaangażowania. Z pewnością wzmacnia to silne zaangażowanie kraju w procedury i tradycję oraz przyzwyczaja dzieci do przestrzegania zasad i pozostania w pudle. Chociaż takie podejście nie wynagradza wyobraźni, zdecydowanie jest bardziej jednolite, jeśli chodzi o jakość edukacji w całym kraju.

wielu uczniów, którzy przez większość lat szkolnych uczyli się w Japonii, a następnie uczęszczają na uniwersytet na zachodzie, twierdzi, że czują się całkowicie nieprzygotowani do dyskusji i uczestnictwa w grupie. Niektórzy nawet mówią, że czują się rozczarowani japońskim podejściem do uczenia się, ponieważ wydaje się nagradzać powtarzanie i rote uczenia się w przeciwieństwie do kreatywności i pomysłowości. Zdecydowanie potwierdzają to dane liczbowe – podczas gdy Japonia przoduje w ogólnej skuteczności wyników testów, kraj ten pozostaje w tyle w dziedzinach takich jak przełomowe odkrycia naukowe i odkrycia, które wymagają od ludzi myślenia poza zakresem tego, czego już się nauczyli, jako faktu.

jeśli wszystko, do czego zostałeś zachęcony, To Spędzanie każdej godziny na nauce poprawnych odpowiedzi na teście, rzadko będziesz czuł potrzebę wykraczania poza to, co otrzymałeś i oceniania go w krytyczny sposób.

definicja sukcesu i nagrody

chociaż mogłoby się wydawać, że japońskie podejście do rote learning jest przestarzałe, ich definicja sukcesu z pewnością należy wziąć pod uwagę, jak wyjaśniono w tym fantastycznym artykule Alix Spiegel, do którego przejdę za chwilę. Nie jest tajemnicą, że amerykańska kultura sprzyja naturalnie inteligentnemu „geniuszowi”. W kulturze popularnej ideałem jest przekonanie, że rodzi się się naturalnie mądrzejszym od wszystkich innych, a w systemie edukacji jest to zdecydowanie coś, co jest nagradzane.

naturalny talent ma pierwszeństwo przed ciężką pracą, aby poprawić coś, w czym możesz naturalnie nie być dobry. Oczywiście jest to uogólnienie i są od tego wyjątki, ale ogólnie rzecz biorąc, amerykańscy studenci są o wiele bardziej chwaleni, ponieważ są ” mądrzy „lub”utalentowani” niż dlatego, że ciężko pracowali, aby osiągnąć coś „miernego”. W niektórych przypadkach uczniowie są przesuwani w górę całych ocen na raz, ponieważ wyróżniają się.

to jest w bezpośredniej opozycji do podejścia w Japonii, gdzie jest niespotykane, że ktoś byłby traktowany specjalnie, ponieważ jest naturalnie uzdolniony. Chociaż dla niektórych może to wydawać się sprzeczne z intuicją, jest to niezwykle korzystne dla większości, a w swoim artykule Spiegel wykorzystuje badania Jima Stiglera, aby pokazać, dlaczego. Stigler wyjechał do Japonii w 1979 roku, aby studiować metody nauczania i zauważył coś niezwykle interesującego w ich podejściu do walki-nauczyciele byli bardziej skłonni nagradzać walkę niż naturalne zdolności.

w rzeczywistości jeden z nauczycieli wybrał dziecko, które najbardziej zmagało się z danym zadaniem, przyprowadził je do tablicy, aby rozwiązały je przed wszystkimi, dopóki nie zrobiły tego dobrze. Dla każdego, kto wykształcił się na zachodzie, może się to wydawać upokarzające, ale w tej klasie dzieci oklaskiwały i chwaliły swoich kolegów z klasy po przepracowaniu problemu, nagradzając w ten sposób zdolność ucznia do wytrwałości. Skupione tutaj dziecko wróciło do swojego biurka pełne dumy i z rozbrzmiewającym uśmiechem.

to też nie był odosobniony incydent, ponieważ współcześni studenci w Japonii regularnie otrzymują problemy akademickie, które są poza ich intelektualnym zasięgiem, a następnie nagradzani, gdy udaje im się je rozwiązać. Stigler przeprowadził kolejny eksperyment, aby jeszcze bardziej udowodnić, jak różnie oba kraje podchodzą do sukcesu – dał uczniom pierwszej klasy w Japonii i Ameryce niemożliwy problem, a następnie zmierzył czas, jak długo dzieci będą nad nim pracować, zanim się poddadzą.

amerykańscy studenci próbowali średnio przez zaledwie 30 sekund, podczas gdy japońscy studenci pracowali przez całą godzinę próbując to rozwiązać. Ten mały eksperyment ma ogromne konsekwencje dla obu społeczeństw jako całości. Na Zachodzie, gdzie intelektualna walka jest postrzegana jako oznaka słabości, ludzie mogą być bardziej skłonni do rezygnacji z czegoś, jeśli nie od razu się do tego zabierają. Na Wschodzie, gdzie walka intelektualna jest akceptowana jako podstawowa część nauki, ludzie mogą być bardziej skłonni do wytrwałości w trudnościach, a nie do poddania się.

żaden z nich nie jest zasadniczo lepszy

oczywiste jest, że oba systemy edukacji mają zalety i wady. Ogólnie Rzecz Biorąc, japońscy studenci korzystają z szerszego zakresu sukcesów i ustandaryzowanego sposobu uczenia się, podczas gdy amerykańscy studenci korzystają ze zwiększonej kreatywności i pomysłowości. Żaden system nie powinien być uznany za zasadniczo lepszy od drugiego, ale my jako społeczeństwo powinniśmy dążyć do poprawy tego, co mamy przez cały czas, a to powinno obejmować dostosowanie metod i ideologii, które okazały się skuteczne w innych krajach.

niezaprzeczalny jest fakt, że studenci w obu krajach mają bardzo różne doświadczenia, a wielu studentów na tyle szczęśliwych, aby doświadczyć obu, twierdzi, że doceniają korzyści płynące z każdego doświadczenia. Chcielibyśmy usłyszeć od tych z Was, którzy zostali wykształceni w Japonii, Ameryce, lub obu! Czy ta lista jest dokładnym odzwierciedleniem Twoich doświadczeń? Daj nam znać w komentarzach!