Jane 's Addiction

formacja i Jane’ s Addiction (1985-1987)Edit

Jane 's Addiction powstała ze szczątków poprzedniego zespołu Perry’ ego Farrella, Psi Com. W połowie 1985 roku Farrell poszukiwał basisty, który miałby zastąpić Kelly Wheeler w zespole Psi-com. Został przedstawiony Ericowi Avery ’ emu przez Carlę Bozulich (późniejszą z The Geraldine Fibbers), a para połączyła się przez wzajemne uznanie Joy Division I The Velvet Underground. Zaczęli razem ćwiczyć, chociaż Avery nigdy nie został pełnoprawnym członkiem rozpadającej się grupy Farrella.

nowy zespół został nazwany „Jane’ s Addiction ” na cześć mieszkanki Farrella, Jane Bainter, która była ich muzą i inspiracją. – Moja dziewczyna i ja siedzieliśmy w samochodzie … – przypomniał Farrell-i zaczęliśmy myśleć o nazwach zespołów. Dorzuciła Jane do heroiny. Myślałem, że to za mało niejasne. Jeśli chcesz zaprosić ludzi do środka, nie chcesz wkładać heroiny do drzwi.”

w swoim formacyjnym wcieleniu, Jane ’ s Addiction przeszło przez czterech gitarzystów i grało na perkusji Matta Chaikina, byłego członka KOMMUNITY FK.

po tym, jak Chaikin nie pojawił się na próbach, Farrell szukał nowego perkusisty. Młodsza siostra Avery ’ ego, Rebecca, zasugerowała swojemu chłopakowi Stephenowi Perkinsowi. Avery był niepewny ze względu na różne gusta muzyczne, ale ostatecznie ustąpił. Po zatrudnieniu Perkinsa perkusista i Rebecca obiecali, że do grupy dołączy ich przyjaciel Dave Navarro. Na podstawie rekomendacji Perkinsa zespół przesłuchał i zatrudnił Navarro.

Jane ’ s Addiction stała się sensacją na klubowej scenie Los Angeles, głównie występując w Scream, I zdobyła zainteresowanie różnych wytwórni płytowych. Podczas gdy grupa zdecydowała się podpisać kontrakt z wytwórnią Warner Bros. Records, nalegali na wydanie swojego debiutu w niezależnej wytwórni Triple X Records. Menadżer zespołu wynegocjował największą do tej pory zaliczkę, a Warner Bros podpisało kontrakt na kwotę od 250 000 do 300 000 dolarów. W styczniu 1987 roku zespół nagrał swój debiutancki album Jane ’ s Addiction podczas występu w Roxy Theatre, w cenie 4000 dolarów. Przed wydaniem albumu Jane ’ s Addiction wspierała brytyjski zespół Love and Rockets w dwumiesięcznej trasie koncertowej pod koniec 1987 roku. Pod koniec 1987 roku zespół otworzył dla byłego wokalisty Bauhaus Petera Murphy 'ego w zburzonej obecnie Sali Balowej Fender’ s W Long Beach.

Nothing 's Shocking (1988-1989)Edit

w styczniu 1988 roku Jane’ s Addiction weszła do studia, aby nagrać swój debiutancki album, będący kontynuacją Jane 's Addiction, Nothing’ s Shocking. Warner Bros. podało Jane 's Addiction listę producentów do wyboru, jednak grupa wybrała Dave’ a Jerdena.

Nothing ’ s Shocking został wydany w 1988 roku. „Mountain Song” został wydany jako singel; MTV odmówiło emisji teledysku do utworu z powodu sceny zawierającej pełną nagość czołową. Następnie Farrell zdecydował się wydać teledysk komercyjnie z dodanym materiałem na żywo, aby stworzyć teledysk Soul Kiss home. Z powodu braku airplay w MTV i modern rock radio, album sprzedał się tylko w 200,000 do 250,000 kopii w pierwszym roku wydania.

po wydaniu albumu zespół wyruszył w trasę koncertową, otwierając dla Iggy Pop I The Ramones. Pod koniec trasy Jane ’ s Addiction była gwiazdą klubów i teatrów.

podczas sesji nagraniowych, Farrell stwierdził, że chce 50% tantiem wydawniczych zespołu za pisanie tekstów, plus ćwierć pozostałej połowy za pisanie muzyki, co daje 62,5%. Basista Eric Avery powiedział, że on i inni członkowie – gitarzysta Dave Navarro i perkusista Stephen Perkins – byli oszołomieni tymi żądaniami. Farrell odmówił kompromisu. Pewnego dnia Jerden pojechał do studia, aby znaleźć odejście Farrella, Navarro i Perkinsa; Farrell powiedział mu, że zespół się rozpadł i nie będzie płyty. Warner Bros. zwołało nadzwyczajne spotkanie w celu rozwiązania sytuacji. Farrell otrzymał procent, o który zabiegał, a pozostali członkowie otrzymali po 12,5 procent. Avery powiedział, że incydent miał głęboki wpływ na zespół, tworząc wewnętrzne złamanie.

niedługo po sporze o tantiemy, Farrell i Avery – którzy współtworzyli zespół – pokłócili się. Było to wynikiem nowo odkrytej trzeźwości Avery ’ ego, a także incydentu, w którym Farrell uważał, że Avery próbował po pijaku poderwać swoją dziewczynę. – Niestety-przypomniał Farrell-napięcie między mną a Erikiem wpłynęło na całą rodzinę. Niektórzy ludzie zostali poproszeni o opowiedzenie się po swojej stronie, a inni po prostu poruszali się, ponieważ nie wiedzieli, co się dzieje.”Perkins jednak, podobno dogadał się z Navarro, Avery i Farrell.

Ritual de lo Habitual and first breakup (1989-1991)Edit

Jane ’ s Addiction miała rozpocząć nagrywanie kolejnego albumu w połowie 1989 roku. Navarro stwierdził później, że prawie nie pamięta o pracy nad albumem z powodu jego uzależnienia od heroiny. Ritual de lo Habitual został wydany w 1990 roku. Aby go wesprzeć, zespół wyruszył w długą trasę koncertową. Farrell wspominał: „trzynastomiesięczna trasa za Ritual była w połowie powodem, dla którego nie mogliśmy się znieść. Druga połowa to to, że jestem nieznośnym narcyzem, który nie może się z nikim dogadać.”

część trasy obejmowała występ na pierwszym festiwalu Lollapalooza, który odbył się w Ameryce Północnej w połowie 1991 roku. Festiwal, stworzony przez Farrella i Marca Geigera, miał stać się pożegnaniem z Jane ’ s Addiction, ale także wizytówką innych kultowych artystów: Siouxsie and The Banshees, Nine Inch Nails, The Butthole Surfers, Living Colour, The Rollins Band, The Violent Femmes i Ice-T ’ S Body Count. Headliners zaczęli być bardziej narażeni niż kiedykolwiek wcześniej: „przyłapani na kradzieży” i ” Stop!”stał się hitem i zdobył popularność w MTV. Podczas pierwszego występu w Lollapalooza, Farrell i Navarro wdali się w bójkę na scenie po tym, jak gwałtownie uderzyli się w połowie utworu. Zespół odszedł, ale wrócił grać na bis, jednak walka trwała dalej i Navarro ostatecznie rzucił gitarę w tłum. Niezależnie od tego, zespół kontynuował trasę koncertową i zagrał jeszcze 25 koncertów Lollapalooza, często coverując ” Don ’ t Call me Nigger, Whitey „Sly’ ego i The Family Stone z Ice-T i Body Count.

różnice między członkami w kwestii zażywania narkotyków na trasie „Ritual” doprowadziły do schizmy: Farrell i Perkins regularnie brali udział, A Avery i Navarro wstrzymali się od głosu. Według Spin (1991, Vol. 7 Num. 3), pomiędzy występami, Avery i Navarro starali się uniknąć pokusy, przechodząc do zarezerwowanej dla nich części autobusu turystycznego. Po pokazach Avery i Navarro (i jego ówczesna żona, Tanya) udali się na emeryturę do hotelu. „Oni, „powiedział Spin,” po prostu nauczyli się, że nie mogą już używać narkotyków, nie stając się ich niewolnikami, a niewolnictwo to śmierć.”

pod koniec 1991 Avery powiedział Navarro, że planuje odejść. Navarro szybko zgodził się na to samo. Obaj opowiedzieli o tym zarządowi,który z kolei próbował przekonać ich do gry w Japonii, ale Avery i Navarro chcieli grać tylko w takim stopniu, w jakim byli zobowiązani umową. Zespół zagrał swoje ostatnie koncerty w Australii i na Hawajach przed rozpadem. „To dziwne być na końcu takiego cyklu”, zauważył Avery, „po uruchomieniu gamy zwykłej” rock story ” Od początku do końca: dostajesz podpis, zostajesz nawleczony, zrywasz.”

First reunion and Kettle Whistle (1997)Edit

Dave Navarro dołączył do Red Hot Chili Peppers w 1993 roku (został zwolniony w 1998 roku), a podczas przerwy dla zespołu, Navarro wraz z Flea Chili Peppers dołączyli do porno dla Pyros, aby nagrać” Hard Charger ” w 1997 roku do filmu Howarda Sterna, Private Parts soundtrack. Doprowadziło to do krótkiej trasy koncertowej Jane 's Addiction Relapse, w której Flea zastąpił Avery’ ego, który odmówił zaproszenia do powrotu do zespołu. Wyprodukowali album kompilacyjny pt. Kettle Whistle zawierający dwa nowe utwory z Flea na basie. W 2010 Perkins stwierdził, że ” Flea, dla mnie, był świetnym meczem w 1997. Jako perkusista był dla mnie bardzo ekscytujący.”

Strays (2001-2004)Edit

„dostałem telefon od promotora, który zapytał mnie, czy byłbym zainteresowany ponownym utworzeniem zespołu na festiwal Coachella w Los Angeles”, powiedział Farrell w 2001 roku, ” a następnie zabrał zespół na trasę koncertową… Dzieje się tak w czasie, gdy ten rekord ma zostać wyrwany. Steve zagrał na trzech piosenkach, a Dave zagrał ze Steve ’ em na singlu. Więc są plany na letnią wycieczkę Jane.”

na jubileuszowej trasie w 2001 roku znalazły się głównie klasyki, obok” Hungry „z Trust No One Navarro i” Happy Birthday Jubilee ” z Song Yet to Be Sung. Fani mieli spodziewać się ” seksualnego Psycho cyrku… Półnagi, grosiki, solówki gitarowe i plemienne Bębny…”Rzeczywiście, podczas „Classic Girl”, skąpo odziane tancerki sceniczne wypełniały areny. Avery odmówił udziału i wraz z Flea zajętym the Chili Peppers, basistą Pyros został Martyn LeNoble. (Peter DiStefano, członek Pyros, wystąpił na jednym koncercie, aby zagrać w „Pets”.)

po sukcesie tej trasy zespół zdecydował się nagrać kolejny album Ritual De Lo Habitual, a Chris Chaney zastąpił LeNoble na basie. Do studia weszli wraz z producentem Bobem Ezrinem w 2001 roku, nagrywając jako zespół po raz pierwszy od ponad 10 lat. Rezultatem był czwarty album „Strays”. Niektóre z utworów (lub ich części) datowały się daleko w historii zespołu, podczas gdy inne były nowe. Reakcja była ogólnie korzystna, a Rolling Stone donosił, że” zespół brzmi znajomo „i” mocniej”, choć bez” błysku szaleństwa ” oryginalnego składu. Pierwszy singiel, „Just Because”, osiągnął 72 miejsce na liście Billboard Hot 100, podczas gdy” Superhero ” zyskał rozgłos jako motyw przewodni hitowego serialu HBO Entourage.

zespół spędził rok 2003 na rozległej trasie koncertowej promującej Strays, w tym na wakacyjnym headlinerze w reinkarnowanej trasie koncertowej Lollapalooza U. S. tour. Po powrocie do domu, uzależnienie Jane po raz kolejny rozpadło się pod koniec 2003 roku po odwołaniu kilku randek. Chociaż szczegóły dotyczące rozpadu zespołu są rzadkie, Navarro stwierdził na swojej stronie internetowej w czerwcu 2004 roku, że powody były zasadniczo takie same jak w 1991 roku. Perkins stwierdził później: „zawsze zrywamy, jeśli to nie jest prawdziwe. Naprawdę nie możemy udawać … możemy zarobić milion dolarów na trzy miesiące trasy koncertowej, ale nienawidzilibyśmy się, co nie jest dobre. Nawet z nostalgią, nie warto, jeśli nie brzmi dobrze lub wygląda dobrze. Jedną z rzeczy w Jane jest to, że nigdy nie byliśmy dobrzy w udawaniu.”

a hits album – up from the Catacombs – the Best of Jane ’ s Addiction – został wydany 19 września 2006 roku.

Return of Eric Avery and Nin / ja Tour (2008-2010) Edit

Jane 's Addiction występ w Verizon Amphitheater w Charlotte w Karolinie Północnej w 2009

23 kwietnia 2008 Jane’ s Addiction wystąpiła podczas pierwszej edycji NME Awards w USA, w składzie: Perry Farrell, Dave Navarro, Eric Avery i Stephen Perkins. Był to pierwszy występ z basistą Erikiem Avery ’ m od 1991 roku, który odbył się po ich przyjęciu do Nagrody „Godlike Genius Award”. 23 października 2008 roku w La Cita Bar, a 20 listopada zagrali dwa kolejne koncerty w El Cid w Los Angeles. i Echoplex 16 lutego 2009. 11 kwietnia 2009 roku odbyła się urodzinowa impreza dla Perry 'ego, w której udział wzięli członkowie Jane’ s Addiction i porno dla Pyros na tej samej scenie; impreza została nazwana Perrypalooza.

mniej więcej w tym czasie Zdjęcia Farrella, Navarro, Avery’ ego i Perkinsa, wykonane przez Trenta Reznora, pojawiły się na oficjalnej stronie Nine Inch Nails, co doprowadziło do spekulacji, że Reznor może pomóc Jane ’ s Addiction nagrać nowy materiał. „Starał się być zarówno producentem, jak i psychologiem” – powiedział Farrell w raporcie Billboardu o napięciu między nim a Avery. „Był bardzo pełen szacunku, starał się zejść z drogi i nie był zbyt produktywny. Szczerze mówiąc, szkoda, że nie wyprodukował więcej, ale był trochę nieśmiały po tym, jak zobaczył, jak wybuchamy na siebie w studiu. Został sędzią na jeden dzień i po tym dniu myślę, że był skończony.”Niemniej jednak Reznor opublikował później wpis na blogu, w którym ogłosił, że Jane’ s Addiction będzie towarzyszyć Nine Inch Nails podczas ich letniej trasy koncertowej 2009, która rozpoczęła się 8 maja w West Palm Beach na Florydzie.

aby towarzyszyć trasie, nowo nagrane wersje „Trip Away” I „Whores” zostały wydane za darmo za pośrednictwem oficjalnej strony trasy. Farrell wyjaśnił: „aby uzyskać trochę kreatywnego soku, poszliśmy do studia na około dwa tygodnie. Wpadliśmy na pomysł ponownego nagrania dwóch utworów, tylko dlatego, że nigdy nie zostały zrobione oficjalnie w studiu. Dobrze się bawiliśmy pisząc nowe rzeczy. Garść, które są blisko skończone, ale nie do końca zrobione. Ale nie ma pośpiechu, aby cokolwiek zgasić w tym momencie. Navarro napisał na blogu: „chcieliśmy dać naszym długoletnim słuchaczom coś na uczczenie trasy, a „Whores” zawsze był jednym z utworów, które zdefiniowały Jane na początku.”

retrospektywny box set, Gabinet osobliwości, został wydany w kwietniu 2009 roku, aby zbiegnąć się z trasą nin / JA.

w lipcu 2009 roku Jane ’ s Addiction miała zagrać Splendor na Festiwalu traw w Australii, gdy problem ze zdrowiem wymusił odwołanie w ostatniej chwili. Music Feeds donosi, że przyczyną odwołania jest infekcja ręki, prawdopodobnie perkusisty Stephena Perkinsa. Cały Australijski odcinek Jane 's Addiction 2009 world tour został odwołany, choć Jane’ s Addiction zagra w przyszłym roku Splendour in the Grass.

Jane ’ s Addiction wystąpiła na 2009 Voodoo Fest w City Park w Nowym Orleanie w Luizjanie w weekend Halloween. Koncert został sfilmowany i rok później wydany jako Live Voodoo DVD, które otrzymało mieszane recenzje. „Wszystko spada raczej płasko, dwuwymiarowy dźwięk okradający takie elementy jak „Ocean Size” i „Ted, just Admit It „z jakiegokolwiek poczucia dynamiki”, napisał Phil Mongredien z Q.

Jane ’ s Addiction wróciła do Australii w lutym 2010 roku na Festiwal Soundwave. Avery opuścił zespół po festiwalu, stwierdzając: „That’ s it. Z równym żalem i ulgą eksperyment Jane ’ s Addiction dobiega końca.”

The Great Escape Artist (2010-2012)Edit

zespół rozpoczął współpracę z basistą Guns N’ Roses Duffem Mckaganem nad nowym materiałem. ze zdjęciem grupy pracującej razem zamieszczonym na stronie Navarro na Twitterze. Później Dave Navarro potwierdził w swoim programie radiowym Dark Matter, że McKagan rzeczywiście dołączył do Jane ’ s Addiction na stałe.

nowy skład zespołu Jane 's Addiction zadebiutował 30 marca na 51.urodzinach piosenkarza Perry’ ego Farrella w Les Deux w Los Angeles.

w kwietniu 2010 roku grupa ogłosiła dwa europejskie terminy, zaplanowane na Czerwiec, mające miejsce w GelreDome w Arnhem w Holandii i występ w The Rock In Rio w Madrycie w Hiszpanii. Przed tymi występami w Europie był jednorazowy Koncert Cinco de Mayo, który odbył się w Bardot w Hollywood w Kalifornii w środę, 5 maja 2010 roku. Podczas występu zadebiutowali nową piosenką zatytułowaną „Soulmate”. We wrześniu 2010 McKagan opuścił zespół.

25 września 2010 roku Jane ’ s Addiction wykonała na żywo set „Guitar Center Sessions” na DirecTV. Odcinek zawierał wywiad z zespołem przeprowadzony przez prowadzącego program, Nica Harcourta.

5 stycznia 2011 roku zespół ogłosił, że zatrudnił gitarzystę i producenta telewizyjnego Dave ’ a Sitka jako zastępcę Duffa McKagana. Sitek miał nagrać bas na czwarty album studyjny zespołu, zatytułowany The Great Escape Artist. 14 stycznia 2011 roku, podczas rozmowy o nagraniu nowego albumu, perkusista Stephen Perkins wspomniał, że chociaż Sitek był „stabilizującą siłą” dla Jane ’ s Addiction i miał pojawić się na nadchodzącym albumie, nie był pełnoetatowym basistą zespołu, jak wcześniej informowano. Następnie potwierdzono, że Sitek nie będzie koncertował z zespołem, który miał promować album podczas letniej trasy koncertowej, w tym na festiwalach Reading i Leeds. Te zestawy zostały później anulowane z powodu choroby Farrella. Następnie ogłoszono, że Chris Chaney będzie basistą zespołu na koncertach w 2011 roku. 30 marca 2011 roku w chilijskiej stacji radiowej Radio Futuro miała swoją premierę piosenka artysty Great Escape, zatytułowana „End to the Lies”, a 3 kwietnia 2011 roku została wykonana na Lollapalooza Chile. 8 kwietnia „End to the Lies” został wydany za pośrednictwem ich strony internetowej jako darmowy do pobrania. 23 lipca 2011 roku zespół wystąpił na Gathering of the Vibes Music and Arts festival w Bridgeport w stanie Connecticut. 3 sierpnia 2011 roku zespół wydał drugi singel zatytułowany „Irresistible Force”. Wstępna data wydania nowego albumu została zaplanowana na 27 września 2011, ale została przesunięta na Październik. The Great Escape został wydany 18 października 2011 roku.

Jane ’ s Addiction rozpoczęła swoją trasę The Theatre Of The Escapists Tour w 2012 roku przed wyprzedaną publicznością w 2000 seat Pageant Theatre w St. Louis w stanie Missouri.

2012–prezentedytuj

Dave Navarro i Perry Farrell

w lutym 2012 roku Perry Farrell omówił możliwość wydania kontynuacji The Great Escape Artist podczas trasy koncertowej promującej album, stwierdzając: „to, czego wcześniej nie widziałem, to grupa, która nagrała płytę, miała w pewnym sensie motyw przewodni – escapism – a następnie nagrała drugą płytę prawie tak, jakby była to kontynuacja filmu. Chcę to zrobić. Został nam materiał od wielkiego artysty Escape, którego nie nagraliśmy. Jestem bardzo zainspirowany tym tematem. Coś się z tym czuje.”

w lipcu 2012 Jane ’ s Addiction była gwiazdą inauguracyjnego Bunbury Music Festival w Cincinnati w stanie Ohio. Również w 2012 roku zespół nagrał cover „Sympathy for the Devil” dla Sons of Anarchy. Utwór ten pojawił się również na ścieżce dźwiękowej albumu Songs of Anarchy: Volume 2.In w grudniu 2012 roku FUSE TV nazwała singel Jane ’ s Addiction, „Underground”, jedną z 40 najlepszych piosenek 2012 roku. W maju 2013 zespół wystąpił na Festiwalu Bottlerock w Napa Valley, wraz z The Violent Femmes, Macklemore, The Black Keys, Cake, Train, Blues Traveler, The Wallflowers, Kings of Leon i innymi.

zespół wydał 8 lipca 2013 roku album Live in NYC, nagrany podczas trasy koncertowej” Theatre of Escapists”. 8 sierpnia 2013 roku zespół wydał nowy singiel, „Another Soulmate”.

Jane ’ s Addiction została wyróżniona 2509 gwiazdą Hollywood Walk of Fame 30 października 2013 roku. Ich gwiazda znajduje się przy 6436 Hollywood Boulevard.

w styczniu 2014 roku Perry Farrell stwierdził, że Jane ’ s Addiction jest na przerwie i obecnie pracuje nad nowym musicalem, „Kind Heaven.”

Jane 's Addiction wykonali swój debiutancki album, Nothing’ s Shocking, w Brooklyn Bowl Las Vegas 8, 9 i 10 maja 2014 roku oraz ponownie w O2 Academy Brixton 20 sierpnia i O2 Apollo Manchester 21 sierpnia 2014 roku.

15 lipca 2016 roku Jane ’ s Addiction wystąpiła podczas trasy Sterling Spoon Anniversary Tour na sześciu koncertach w USA z okazji 25-lecia Ritual De Lo Habitual i Lollapalooza. Gośćmi specjalnymi trasy byli Dinosaur Jr. i Living Colour.

6 lutego 2020 roku dziesięć sekund utworu zatytułowanego ” Laughing Beats „(zwanego także” Embrace The Darkness”) zostało zagrane przez gitarzystę Dave 'a Navarro dana Cleary’ ego w radiu Rare Form. Piosenka została nagrana z Erikiem Avery i wyprodukowana przez Trenta Reznora w 2009 roku, co wywołało spekulacje, że piosenka może zostać wydana w całości w niedalekiej przyszłości.

8 lutego 2020 r.Jane 's Addiction wystąpiła po raz pierwszy od ponad 2 lat podczas memorial show dla Andrew Burkle, syna miliardera Ronalda Burkle’ a, który zmarł w styczniu 2020 r. Do zespołu dołączył na scenie John Frusciante za utwór „Mountain Song”. Frusciante występował tam z Red Hot Chili Peppers po raz pierwszy od 13 lat po ponownym dołączeniu do zespołu. Stephen Perkins zastępował również perkusistę Chili Peppers Chada Smitha podczas ich występu, ponieważ Smith nie był w stanie uczestniczyć z powodu występu na pokazie artystycznym.