Jerzy VI z Wielkiej Brytanii

Jerzy VI

król Wielkiej Brytanii, Irlandii i Wielkiej Brytanii
Dominium poza Morzami; cesarz Indii

Portret formalny, ok. 1940-46

panowanie

11 grudnia 1936 – 6 lutego 1952
Indie: 1936-47
Irlandia: 1936-49

Koronacja

maj 12, 1937

poprzednik

Edward VIII

następca

Elżbieta II

małżonek

Elizabeth Bowes-Lyon

Wydanie

Elżbieta II
Małgorzata, Hrabina Snowdon

pełne imię

Albert Frederick Arthur George

tytuły

HM Król
HRH książę Yorku
HRH książę Albert
HRH Książę Walii
HRH Prince Albert Of Cornwall
HRH Prince Albert of York
HH Książę Albert Yorku

Dom Królewski

Dom Windsoru

hymn Królewski

Boże chroń Króla

ojciec

Jerzy V

Matka

Maria z Teck

Urodzona

14 grudnia 1895
Sandringham House, Norfolk, Anglia

ochrzczona

17 lutego 1896
St. Kościół Marii Magdaleny, Sandringham, Anglia

zmarł

6 lutego 1952 (w wieku 56 lat)
Sandringham House, Norfolk, Anglia

pochowany

15 lutego 1952
Kaplica św. Jerzego, Windsor, Anglia

Okupacja

wojsko

Jerzy VI (Albert Frederick Arthur George) (14 grudnia 1895 – 6 lutego 1952) był królem Wielkiej Brytanii i dominiów brytyjskich od 11 grudnia 1936 do śmierci. Był ostatnim cesarzem Indii (do 1947) i ostatnim królem Irlandii (do 1949).

jako drugi syn króla Jerzego V nie spodziewano się, że odziedziczy tron i wczesne życie spędził w cieniu swojego starszego brata, Edwarda. Służył w Royal Navy w czasie I wojny światowej, a po wojnie wziął udział w zwykłych rundach publicznych. W 1923 ożenił się z Elizabeth Bowes-Lyon i mieli dwie córki, Elżbietę (która zastąpiła go królową Elżbietą II) i Małgorzatę.

po śmierci ojca w 1936 r.jego brat wstąpił na tron jako Edward VIII. Jednak niecały rok później Edward wyraził chęć poślubienia dwukrotnie rozwiedzionej amerykańskiej towarzyszki Wallis Simpson. Z powodów politycznych i religijnych brytyjski premier Stanley Baldwin poinformował Edwarda, że nie może poślubić Pani Simpson i pozostać królem. Edward abdykował, by się ożenić. Z powodu tej abdykacji, wyjątkowej w 2000-letniej historii Wielkiej Brytanii, Jerzy VI wstąpił na tron jako trzeci monarcha z rodu Windsorów.

W ciągu 24 godzin od jego przystąpienia Irlandzki Parlament (Oireachtas) uchwalił ustawę o stosunkach zewnętrznych, która zasadniczo pozbawiła władzę monarchy w Irlandii. Dalsze wydarzenia znacznie zmieniły pozycję monarchii w czasie jego panowania: trzy lata po jego akcesji Jego Królestwa, z wyjątkiem Irlandii, były w stanie wojny z nazistowskimi Niemcami. W ciągu następnych dwóch lat wybuchła wojna z Włochami i Cesarstwem Japonii. Główną konsekwencją II wojny światowej był upadek imperium brytyjskiego, ze Stanami Zjednoczonymi i Związkiem Radzieckim rosnących jako prominentnych mocarstw światowych. Wraz z uzyskaniem niepodległości przez Indie i Pakistan w 1947 roku oraz powstaniem Republiki Irlandii w 1949 roku, rządy króla Jerzego przyspieszyły rozpad Imperium Brytyjskiego i jego przejście do Wspólnoty Narodów.

Narodziny i rodzina

przyszły Jerzy VI otrzymał pierwsze imię Albert I był formalnie znany jako książę Albert (lub „Bertie” dla jego rodziny). Urodził się w York Cottage, w Sandringham Estate w Norfolk, w Anglii, za panowania jego prababki Królowej Wiktorii. Jego ojcem był książę Jerzy, książę Yorku (późniejszy król Jerzy V), drugi i najstarszy żyjący syn księcia (późniejszy Edward VII) i Księżnej Walii (późniejsza Królowa Aleksandra). Jego matką była księżna Yorku (późniejsza królowa Maria), najstarsza córka księcia Franciszka, księcia Teck i księżnej Marii Adelajdy z Cambridge.

urodziny Alberta (14 grudnia 1895) były rocznicą śmierci jego pradziadka, księcia Alberta, małżonka księcia. Niepewny, w jaki sposób wdowa po nim, królowa Wiktoria, przyjmie wiadomość o narodzinach, Książę Walii napisał do swojego syna, księcia Jerzego, księcia Yorku, że królowa była „raczej zrozpaczona.”Dwa dni później napisał jeszcze raz:” naprawdę myślę, że ucieszyłoby ją, gdybyś sam zaproponował jej imię Albert.”To uszczęśliwiło prababkę dziecka, która napisała do matki dziecka, księżnej Yorku: „Z niecierpliwością patrzę na nowego, zrodzonego w tak smutny dzień, ale bardziej mi drogiego, tym bardziej, że będzie nazwany tym drogim imieniem, które jest synonimem wszystkiego, co wielkie i dobre.”Został ochrzczony Albert Frederick Arthur George w kościele św. Marii Magdaleny koło Sandringham trzy miesiące później. Jego rodzicami chrzestnymi byli królowa Wiktoria, Cesarzowa Fryderyka, wielki książę Fryderyk Wilhelm z Meklemburgii-Strelitz, jego żona Wielka Księżna (wcześniej Księżna Augusta z Cambridge), następca tronu Danii, Książę Connaught, Książę Adolf z Teck i księżna Fife.) Jednak jego babka ze strony matki, Księżniczka Mary Adelaide z Cambridge, nie spodobało jej się imię, które dziecko otrzymało, i napisała proroczo, że ma nadzieję, że nazwisko „może zastąpić mniej uprzywilejowane”. Drugi syn, Albert był czwarty w kolejce do tronu po urodzeniu. Trzeci w kolejce do tronu, jego starszy brat Edward, urodził się ponad rok wcześniej, 23 czerwca 1894 roku.

Wczesne życie

jako prawnuk Królowej Wiktorii, Albert był od urodzenia nazywany jego wysokością księciem Albertem Yorku. W 1898 roku królowa Wiktoria wydała patent na listy, który przyznawał dzieciom najstarszego syna księcia Walii styl Królewskiej Wysokości. W wieku dwóch lat Albert został Jego Królewską wysokością księciem Albertem Yorku.

często cierpiał z powodu złego stanu zdrowia i był opisywany jako ” łatwo przestraszony i nieco podatny na łzy.”Jego rodzice, Książę i księżna Yorku, zostali na ogół odsunięci od codziennego wychowania swoich dzieci, co było normą w arystokratycznych rodzinach tamtej epoki. Albert rozwinął ciężką jąkanie, która trwała przez wiele lat, a także przewlekłe problemy żołądkowe. Cierpiał na uderzenia w kolana, a aby to naprawić, został zmuszony do noszenia szyn, które były niezwykle bolesne. Był również zmuszony do pisania prawą ręką, chociaż był naturalnie leworęczny.

królowa Wiktoria zmarła 22 stycznia 1901 roku, a książę Walii zastąpił ją jako król Edward VII. książę Yorku został nowym księciem Walii. Książę Edward był wówczas drugi w kolejce do tronu, a książę Albert trzeci.

kariera wojskowa i wykształcenie

od 1909 roku Albert uczęszczał do Royal Naval College w Osborne jako kadet marynarki. W ostatnim egzaminie zdał egzamin maturalny, ale mimo to w 1911 roku wstąpił do Royal Naval College w Dartmouth. Kiedy Edward VII zmarł 6 maja 1910 roku, Ojciec Alberta został królem Jerzym V. książę Edward został mianowany księciem Walii 2 czerwca 1910 roku, a Albert był teraz drugi w kolejce do tronu.

Albert został powołany do służby jako midshipman 15 września 1913 roku, a rok później rozpoczął służbę w czasie I wojny światowej.jego koledzy oficerowie nadali swojemu królewskiemu rówieśnikowi zwykły przydomek „Mr. Johnson”.Brał udział na pokładzie HMS Collingwood w bitwie jutlandzkiej (31 maja– 1 czerwca 1916), która zakończyła się taktycznym zwycięstwem Niemiec, ale strategicznym zwycięstwem Wielkiej Brytanii. Albert nie widział dalszych działań wojennych głównie z powodu złego stanu zdrowia spowodowanego wrzodem dwunastnicy. W lutym 1918 roku książę Albert został mianowany oficerem odpowiedzialnym za chłopców w Royal Naval Air Service ’ s training establishment w Cranwell. Wraz z utworzeniem Royal Air Force w tym samym roku i przeniesieniem Cranwell z Navy do Air Force control, Albert przeniósł się z Royal Navy do Royal Air Force. Później został mianowany oficerem dowodzącym 4 szwadronem skrzydła chłopięcego w Cranwell i pozostał tam do sierpnia 1918 roku.

po wojnie książę Albert studiował przez rok historię, ekonomię i cywilizację w Trinity College w Cambridge, od października 1919 roku. 3 czerwca 1920 roku książę Albert został kreowany księciem Yorku, hrabią Inverness i Baronem Killarney. Następnie zaczął przejmować królewskie obowiązki, reprezentując swojego ojca, króla, zwiedzając kopalnie węgla, fabryki i koleje, zyskując przydomek „księcia Przemysłowego.”

małżeństwo

rodzina królewska

House of Windsor

Jerzy VI

Elżbieta II

Małgorzata, Hrabina Snowdon

W czasach, gdy spodziewano się, że Królewscy poślubią kolegów królewskich, było niezwykłe, że Albert miał dużą swobodę w wyborze przyszłej żony. W 1920 roku poznał Lady Elizabeth Bowes-Lyon, najmłodszą córkę Claude ’ a Bowesa-Lyona, 14.hrabiego Strathmore i Kinghorne oraz Cecilii Cavendish-Bentinck. Postanowił ją poślubić.

chociaż Lady Elżbieta była potomkiem króla Szkocji Roberta I I króla Anglii Henryka VII, była, zgodnie z brytyjskim prawem, zwykłym człowiekiem. Dwukrotnie odrzuciła jego propozycję i wahała się przez prawie dwa lata, podobno dlatego, że była niechętna poświęceniom niezbędnym do zostania członkiem rodziny królewskiej. Według słów matki Lady Elizabeth, Albert miał zostać „sfałszowany” przez wybór żony, a po przedłużającym się zalotach Elżbieta zgodziła się go poślubić.

pobrali się 26 kwietnia 1923 w Opactwie Westminsterskim. Nowo utworzona British Broadcasting Company chciała nagrać i wyemitować wydarzenie w radiu, ale Kapituła zawetowała ten pomysł (chociaż Dziekan, Herbert Edward Ryle, był za). Po ślubie Lady Elżbieta została tytułowana Jej Królewską wysokością księżną Yorku. Małżeństwo Alberta z Brytyjczykiem uznano za gest modernizacyjny.

Książę i księżna Yorku mieli dwoje dzieci, Elżbietę (zwaną przez rodzinę „Lilibet”), urodzoną 21 kwietnia 1926, która zastąpiła jej ojca jako Elżbieta II, i Małgorzatę, urodzoną 21 sierpnia 1930. Książę i księżna oraz ich dwie córki wiodły stosunkowo spokojne życie w swojej londyńskiej rezydencji, 145 Piccadilly. Jeden z nielicznych wzburzeń powstał, gdy kanadyjski premier R. B. Bennett uznał księcia za Gubernatora Generalnego Kanady w 1931 roku—propozycję, którą król odrzucił za radą swoich ministrów.

Księżna pomogła mu przezwyciężyć strach (z powodu jąkania się) wystąpień publicznych. W drodze do przewodniczenia otwarciu australijskiego parlamentu federalnego w Canberze, został przez nią przedstawiony Lionelowi Logue, australijskiemu znawcy mowy. Książę i Logue wielokrotnie omawiali przemowę, a księżna cierpliwie ćwiczyła z nim podczas morskiej podróży do Australii. Przemówienie w Canberrze przebiegło pomyślnie, a on mógł mówić później tylko z lekkim wahaniem.

niechętny królowi

20 stycznia 1936 roku zmarł król Jerzy V, a książę Edward wstąpił na tron jako Edward VIII. ponieważ Edward nie miał dzieci, Albert był następcą tronu, dopóki jego niezamężny brat nie miał prawowitych dzieci lub nie zmarł. Jerzy V miał poważne zastrzeżenia do Edwarda, mówiąc: „modlę się do Boga, aby mój najstarszy syn nigdy się nie ożenił i aby nic nie stało między Bertiem i Lilibet a tronem. Niecały rok później, 11 grudnia 1936, Edward VIII abdykował na tronie, by poślubić swoją miłość, dwukrotnie rozwiedzioną Wallis Warfield Simpson. Edward został poinformowany przez premiera Stanleya Baldwina, że nie może pozostać królem i poślubić rozwiedzionej kobiety z dwoma żyjącymi byłymi mężami. Edward wybrał abdykację zamiast porzucenia planów małżeńskich. Tak więc, książę Albert, książę Yorku, był teraz królem, stanowisko, które niechętnie przyjmował. Dzień przed abdykacją udał się do Londynu, aby zobaczyć się z matką, królową Marią. Napisał w swoim pamiętniku: „kiedy powiedziałem jej, co się stało, załamałem się i szlochałem jak dziecko.”

dworzanin i dziennikarz Dermot Morroh twierdził, że istnieją krótkie spekulacje co do celowości pominięcia Alberta i jego brata, księcia Henryka, księcia Gloucester, na rzecz młodszego brata księcia Jerzego, księcia Kentu. Wydaje się, że zostało to zasugerowane na tej podstawie, że książę Jerzy był w tym czasie jedynym bratem z synem.

panowanie

Albert przyjął styl i tytuł króla Jerzego VI, aby podkreślić ciągłość z ojcem i przywrócić zaufanie do monarchii. Początek panowania Jerzego VI został podjęty przez pytania dotyczące jego poprzednika i brata, których tytuły, styl i pozycja były niepewne. Do abdykacji został wprowadzony jako „Jego Królewska Wysokość Książę Edward”, ale Jerzy VI uważał, że abdykując i rezygnując z sukcesji Edward stracił prawo do noszenia tytułów Królewskich, w tym”Królewskiej Wysokości”. Rozstrzygając sprawę, pierwszym aktem Jerzego jako króla było nadanie bratu tytułu księcia Windsoru. Jednak listy tworzące Księstwo nie pozwalały żadnej żonie i dzieciom nosić królewskich stylów. Jerzy VI został również zmuszony do zakupu królewskich domów Balmoral Castle i Sandringham House od Księcia Edwarda, ponieważ były to prywatne posiadłości i nie przeszły na Jerzego VI po jego akcesji. Trzy dni po wstąpieniu, w czterdzieści pierwsze urodziny, obdarzył swoją żonę, nową królową, Orderem Podwiązki.

koronacja Jerzego VI odbyła się 12 maja 1937 roku, wcześniej planowana data koronacji Edwarda. W zerwaniu z tradycją królowa Maria uczestniczyła w koronacji jako wyraz poparcia dla syna. Nie było Durbaru w Delhi dla Jerzego VI, jak miało to miejsce dla jego ojca, ponieważ koszt byłby ciężarem dla rządu Indii. Rosnący nacjonalizm Indyjski sprawił, że powitanie pary królewskiej mogło być w najlepszym razie uciszone, a przedłużająca się nieobecność w Wielkiej Brytanii byłaby niepożądana w napiętym okresie przed II wojną światową. Podjęto dwie wyprawy zagraniczne, do Francji i Ameryki Północnej, z których obie obiecywały większe strategiczne korzyści na wypadek wojny.

rosnące prawdopodobieństwo wojny w Europie zdominowało wczesne panowanie Jerzego VI. Król był konstytucyjnie zobowiązany do poparcia stanowiska premiera Neville ’ a Chamberlaina wobec Adolfa Hitlera. Jednak gdy król i Królowa powitali Chamberlaina po powrocie z negocjacji układu monachijskiego w 1938 roku, zaprosili go, aby pojawił się z nimi na balkonie Pałacu Buckingham. To publiczne skojarzenie monarchii z politykiem było wyjątkowe, gdyż tradycyjnie ograniczano się do rodziny królewskiej.

W 1939 roku król i Królowa odbyli rozległą podróż po Kanadzie, podczas której odbyli krótką wizytę w Stanach Zjednoczonych. Z Ottawy para królewska towarzyszyła podczas całej podróży premierowi Kanady, a nie brytyjskiemu ministrowi, co oznacza, że byli obecni zarówno w Kanadzie, jak i USA jako król i Królowa Kanady. George był pierwszym panującym monarchą Kanady, który odwiedził Amerykę Północną, choć wcześniej był w swoim kanadyjskim królestwie jako książę Albert i książę Yorku. Ówczesny premier Kanady, William Lyon Mackenzie King, miał nadzieję, że obecność Króla w Kanadzie pozwoli mu zademonstrować w rzeczywistości zasady Statutu Westminsterskiego z 1931 r., który dawał pełną autonomię Dominiom i uznawał każde Dominium za posiadające oddzielną koronę. W ten sposób, w swojej kanadyjskiej rezydencji, Rideau Hall, Jerzy VI osobiście przyjął i zatwierdził list uwierzytelniający nowo mianowanego Ambasadora USA w Kanadzie, Daniela Calhouna Ropera. Oficjalny historyk Royal Tour, Gustaw Lanctot, stwierdził: „Kiedy ich Majestatycy weszli do ich kanadyjskiej rezydencji, Statut Westminsterski przyjął pełną rzeczywistość: Król Kanady wrócił do domu.”

cała podróż była środkiem mającym na celu złagodzenie silnych tendencji izolacjonistycznych wśród ludności Ameryki Północnej wobec rozwijających się napięć w Europie. Chociaż celem wyprawy było głównie polityczne, aby zapewnić Atlantyckie wsparcie dla Wielkiej Brytanii w każdej nadchodzącej wojnie, Król i Królowa zostali entuzjastycznie przyjęci przez kanadyjską publiczność. Obawa, że Jerzy będzie niekorzystny w porównaniu do swojego poprzednika, Edwarda VIII, została rozwiana. Zostali również ciepło przyjęci przez Amerykanów, odwiedzając nowojorskie Targi światowe w 1939 roku i przebywając u prezydenta Franklina D. Roosevelta w Białym Domu i w jego prywatnej posiadłości w Hyde Parku w Nowym Jorku.

gdy w 1939 roku wybuchła wojna, Jerzy VI i jego żona postanowili pozostać w Londynie i nie uciekać do Kanady, jak sugerowano. Król i Królowa oficjalnie przebywali w Pałacu Buckingham przez całą wojnę, chociaż zwykle spędzali noce na Zamku Windsor, aby uniknąć nalotów bombowych. Jerzy VI i Królowa Elżbieta uniknęli śmierci, gdy dwie niemieckie bomby eksplodowały na dziedzińcu Pałacu Buckingham.

W 1940 Neville Chamberlain został zastąpiony na stanowisku premiera przez Winstona Churchilla. Przez cały czas wojny król i Królowa zapewniali zwiększające morale wizyty w całej Wielkiej Brytanii, odwiedzając zakłady bombowe i fabryki amunicji. Rodzina królewska stosowała się do ograniczeń racjonowania w kraju w tym czasie; rzeczywiście, pierwsza dama USA Eleanor Roosevelt podczas pobytu w Pałacu Buckingham podczas wojny wyraźnie informowała o reglamentowanej żywności serwowanej w pałacu i ograniczonej wodzie do kąpieli, która była dozwolona.

autor Will Swift zasugerował, że silna więź przyjaźni została zawiązana między królem i królową a prezydentem i Pierwszą Damą podczas Królewskiej podróży w 1939 roku, która miała duże znaczenie w stosunkach między Stanami Zjednoczonymi a Wielką Brytanią przez lata wojny. Jednak nigdy nie było wiarygodnych sugestii, że król wziął jakąkolwiek strategiczną rolę w wojnie; jego częste listy do prezydenta były w większości bez odpowiedzi, a stosunki Roosevelta z Churchillem były krytyczne. Eleanor Roosevelt spojrzała na użyteczność królów i królowych oraz istotę Jerzego i Elżbiety („trochę samoświadomie królewski”, był jej werdykt na Elżbietę).

W 1945 roku, w echu pojawienia się Chamberlaina, Król zaprosił Churchilla, aby pojawił się z nim na balkonie Pałacu Buckingham na obchody Dnia V.

Imperium do Wspólnoty

za panowania Jerzego VI nastąpiło przyspieszenie rozpadu Imperium Brytyjskiego, które rozpoczęło się wraz z deklaracją Balfoura na konferencji cesarskiej w 1926 roku, kiedy to powstała wspólnota, a dominia została uznana za suwerenne państwa w okresie poprzednich lat-deklaracja została sformalizowana w statucie Westminster 1931 (Imp.).

krótki mandat Brytyjskiej Ligi Narodów nad Irakiem zakończył się w 1932 roku niepodległością Iraku bez członkostwa w jeszcze źle zdefiniowanej Wspólnocie Narodów. Proces ten nabrał tempa po ii Wojnie Światowej. transjordan uzyskał niepodległość jako Jordańskie Królestwo Haszymidzkie w 1946 r., Birma w styczniu 1948 r. i Palestyna (choć podzielona między Izrael i państwa arabskie), która może; wszystkie trzy zrezygnowały z Commonwealth. Po ogłoszeniu się republiką, Południowa Irlandia opuściła Commonwealth w następnym roku. Indie stały się dwoma niezależnymi dominiami Indii i Pakistanu. Jerzy zrzekł się tytułu cesarza Indii i został królem Indii oraz królem Pakistanu. W 1950 Indie stały się republiką w ramach Wspólnoty Narodów, A Jerzy VI przestał być królem Indii. Indie uznały nowy tytuł George ’ a jako szefa Wspólnoty Narodów.

choroba i śmierć

stres wojny odcisnął swoje piętno na zdrowiu Króla, zaostrzonym przez jego ciężkie palenie i późniejszy rozwój raka płuc wśród innych dolegliwości, w tym miażdżycy. Coraz częściej jego córka księżniczka Elżbieta, następczyni tronu, przejmowała więcej obowiązków Królewskich w miarę pogarszania się stanu zdrowia ojca. We wrześniu 1951 roku Jerzy VI przeszedł pneumonektomię, w której usunięto mu lewe płuco po wykryciu nowotworu złośliwego.

W styczniu 1952 r., wbrew radom bliskich, udał się na lotnisko, aby zobaczyć księżniczkę Elżbietę, która wyruszyła w podróż po Australii przez Kenię. Przed startem podobno powiedział do Bobo Macdonalda, niani Elizabeth w dzieciństwie, która towarzyszyła jej w podróży: „Zaopiekuj Się dla mnie Lilibet”, a ona obiecała, że to zrobi. To był ostatni raz, kiedy ją widział.

6 lutego 1952 roku Jerzy VI zmarł we śnie na atak serca w Sandringham House w Norfolk, w wieku 56 lat. Po sporze Stanowym w Westminster Hall, jego pogrzeb odbył się 15 lutego i został pochowany w kaplicy św. Jerzego na Zamku Windsor. W 2002 r.szczątki jego żony królowej Elżbiety i prochy jego córki, księżnej Małgorzaty, zostały pochowane w Kaplicy Pamięci króla Jerzego VI w kaplicy św. Jerzego obok niego.

dziedzictwo

istnieje wiele obiektów geograficznych, dróg i instytucji nazwanych na cześć Jerzego VI. należą do nich King George Hospital w Londynie; King George VI Highway, w tym King George Station, w dzielnicy metra Vancouver w Kolumbii Brytyjskiej; George VI Sound na Antarktydzie; i King George VI Chase, wyścig konny w Wielkiej Brytanii.

tytuły, style i wyróżnienia

tytuły

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii

• 1895-1898: Jego Wysokość Książę Albert z Yorku
• 1898-1901: Jego Królewska Wysokość Książę Albert z Yorku
• 1901: Jego Królewska Wysokość Książę Albert z Kornwalii i Yorku
• 1901-1910: Jego Królewska Wysokość Książę Albert z Walii
• 1910-1920: Jego Królewska Wysokość Książę Albert
• 1920-1936: Jego Królewska Wysokość książę Yorku
  • w Szkocji: maj 1929: Jego łaska Lord Wysoki Komisarz
• 1936-1952: Jego Królewska Mość Król

i, sporadycznie, poza Wielką Brytanią, a w odniesieniu do Indii (dopóki król nie przestał używać tytułu cesarskiego po uzyskaniu niepodległości Indii)

• 1936-1947: jego Cesarska Mość Król-cesarz

Wyspa Man:

• 1936-1952: Lord of Mann

Wyspy Guernsey & Jersey:

• 1936-1952: Duke of Normandy

Style

styl monarchiczny króla Wielkiej Brytanii Jerzego VI
styl odniesienia:	Jego Wysokość
	Wasza Wysokość
styl alternatywny:

od wstąpienia brata na tron 20 stycznia 1936 roku, aż do wstąpienia na tron 11 grudnia 1936 roku, książę Albert nosił tytuł Jego Królewskiej Wysokości, Księcia Alberta, księcia Yorku, hrabiego Inverness i Barona Killarney.

jego pełnym stylem jako króla był, od 11 grudnia 1936, Jerzy szósty, z łaski Bożej, Wielkiej Brytanii, Irlandii i brytyjskich dominiów poza Morzami Król, obrońca wiary, cesarz Indii. Po 1948 roku styl cesarza Indii został odrzucony, a król został stylizowany na Jerzego szóstego, z łaski Bożej, Wielkiej Brytanii, Irlandii i brytyjskich dominiów poza Morzami Król, obrońca wiary.

Wyróżnienia

Przodkowie

16. Ernest I, Książę Saksonii-Coburg i Gotha

8. Książę Albert Saksoński-Coburg i Gotha

17. A kiedy księżniczka wyjedzie z Altenburga

4. Edward VII z Wielkiej Brytanii

18. Książę Edward August, Książę Kentu i Strathearn

9. Wiktoria Wielka Brytania

19. Księżniczka Wiktoria z Saxe-Coburg-Saalfeld

2. Jerzy V z Wielkiej Brytanii

20. Fryderyk William, książę Szlezwiku-Holsztynu-Sonderburg-Gluxburg

10. Chrystian IX z Danii

21. Louise Caroline z Hesji-Kassel

5. Aleksandra Duńska

22. Książę Wilhelm z Hesji

11. Ludwika z Hesji-Kassel

23. Księżniczka Louise Charlotte z Danii

1. Jerzy VI z Wielkiej Brytanii

24. Książę Ludwik Wirtemberski

12. Książę Aleksander Wirtemberski

25. Księżniczka Henriette z Nassau-Weilburg

6. Franciszek, Książę Teck

26. Hrabia Redi von Keys-Rede

13. Claudine Redi von Keys-Rede

27. Baronowa Agnieszka Incedi von Nagy-Zamek

3. Maria z Teck

28. Jerzy III z Wielkiej Brytanii

14. Książę Adolf, książę Cambridge

29. Charlotta z Meklemburgii-Strelitz

7. Księżniczka Maria Adelajda z Cambridge

30. Książę Fryderyk Hesja

15. Księżniczka Augusta, księżna Cambridge

31. Księżniczka Caroline Polyxene z Nassau-Usingen

Notki

wszystkie linki

• ilustrowana Historia Jerzego VI

Dom Windsor kadet Filia domu Wettin ur.: 14 grudnia 1895 r., zm.: 6 lutego 1952
poprzedzony: Edward VIII	król Wielkiej Brytanii i Brytyjskie Dominium poza morzami 1936 – 1952	zastąpił: Elżbieta II
	cesarz Indii 1936 – 1947	zastąpiony przez: Tytuł usunięty przez postanowienie-w-Radzie1 dnia 22 czerwca 1948
	Król Irlandii 1936 – 1949	Irlandia ogłosiła Republikę
nowy tytuł	1949 – 1952	zastąpił: Elżbieta II
British royalty
poprzedzony: Edward, książę Walii	następca tronu jako następca tronu 20 stycznia 1936 – 11 grudnia 1936	: Księżniczka Elżbieta, Księżna Edynburga później została królową Elżbietą II
biura wolnomularskie
Iain Colquhoun	Wielki Mistrz Wielkiej Loży Szkocji 1936 – 1937	zastąpiony przez: Norman Orr-Ewing
Parostwo Zjednoczonego Królestwa
nowy tytuł	Duke of York 7. kreacja 1920 – 1936	połączone w koronie
uwagi i referencje
1. www.Heraldyka.org