kiedy myśli się o Lizard King, AKA enigmatycznym frontmanie The Doors, Jimie Morrisonie, niekoniecznie myśli się o nim jako o nadwadze człowieka. Nieśmiertelny obraz Morrisona skąpo ubranego w skórzane spodnie to obraz żylastego i dusznego Boga skalnego, nietkniętego przez ludzkość pożywienia. Jednak Morrison, bardziej niż większość, zmagał się ze swoją wagą i w świetle reflektorów, rozwinął poważne myśli o presji na bycie świadomym ciała.
ciągłe picie Morrisona sprawiłoby, że pod koniec życia piosenkarz zrzucił kilka kilogramów, ponieważ jego wybrany narkotyk nadal dodawał problemów, z którymi borykał się piosenkarz. W wywiadzie z Howardem Smithem z The Village Voice z 1969 roku Morrison twierdzi, że pomimo zewnętrznej presji „tłuszcz jest piękny”. Staje w obronie tych wszystkich, których dotknęły oczekiwania społeczeństwa i świat, który powoli się wokół nich budował.
w poniższej animacji, dostarczonej przez Blank on Blank productions, możemy usłyszeć te taśmy w pełnym przepływie, gdy Morrison negocjuje kłujące pytanie o swój przyrost masy ciała i jego konsekwencje. Po serdecznej pogawędce o tym, co Smith jadł na śniadanie („ciasto czekoladowe”) Morrison sugeruje, że Smith powinien zjeść trochę więcej i wypełnić się. Pokój robi się nieco chłodniejszy, gdy Smith, wyraźnie sam trochę urażony, mówi: „przytyłeś dużo, dużo jesz?”.
ostra zmiana tempa jest namacalna w nagraniu prawie tak ostra, jak wdychanie oddechu. Morrison odpowiada: „to jest coś, co naprawdę mnie niepokoi. Co jest złego w byciu grubym? To chcę wiedzieć.”Gdy Smith wycofuje się, szukając wyjścia z zniewagi, Morrison nadal wypiera się niesprawiedliwej oceny. Nawet w swoich większych czasach, przy wzroście 170 cm i wadze 185 kg, Morrison nie był do końca gigantyczny.
mimo to zaproponował inny pogląd na to, że jest trochę cięższy. – Ważyłem 185 funtów-kontynuował Morrison-czułem się tak świetnie. Czułem się jak czołg. Czułem się jak wielki ssak albo Wielka bestia. Mogę znokautować każdego.”Następnie sugeruje, że chudsi ludzie są gorsi z tego powodu, przed zakończeniem większości wypowiedzi (oferuje również Howardowi Smithowi walkę na rękę), z prostą linią „fat is beautiful”.
te problemy z wagą nie są dla Morrisona nowością. Podczas pracy z żoną Paula McCartneya, Lindą, otworzył również o swoich problemach z wagą z przeszłości. W swojej książce fotograficznej, Linda McCartney 's The Sixties—Portrait of An Era, wspominała:” powiedział mi, że dorastał jako gruby dzieciak, którego nikt nie chciał wiedzieć i że spowodowało to mu wiele emocjonalnego bólu.
Najwyraźniej tego ranka chodził po Greenwich Village i dziewczyna, którą znał jako dziecko, zauważyła go i zaczęła za nim wariować. To mu przeszkadzało, bo wyczuł hipokryzję tego wszystkiego. Kiedy był grubym wojskowym bachorem, ci ludzie go odrzucali i ignorowali, ale teraz, z powodu jego nowego wizerunku publicznego, płaczeli nad nim.”
to byłaby ciągła walka, z którą Morrison często musiałby się zmierzyć po zdobyciu sławy. Byli ludzie, którzy otaczali go tam dla Jima lub tam dla Lizard King. Czasami musiało być ciężko je rozróżnić.
wszystko, co wiemy, to to, że Morrison był wyraźnie bardziej świadomy kwestii społecznych i obywatelskich niż większość jego współczesnych-i że zawsze czuł, że „tłuszcz jest piękny”. Obejrzyj animację „Blank on Blank” Jima Morrisona z The Doors mówiącą głosem wioski w 1969 roku poniżej.
