Johatsu: wyparci mieszkańcy Japonii

JC Scull nauczał międzynarodowych stosunków biznesowych i strategii na uniwersytetach w Panamie i Chinach.

Kultura Japonii wyraźnie różni się od zachodu, a na pewno od Stanów Zjednoczonych. W tym artykule zbadamy niektóre z tych różnic, a także zjawisko zwane johatsu lub wyparowanymi ludźmi. Przyjrzymy się wielu powiązanym punktom kulturowym, które prowadzą do tego, że ludzie chcą zniknąć i stać się johatsu.

Japonia – kraj historii i tradycji

Japonia jest równie paradoksalna, co kolorowa. Jego kultura jest wspaniałym wyrazem nowoczesnego społeczeństwa, przesiąkniętego tradycją, która sięga tysięcy lat wstecz. Wieki izolacji stworzyły środowisko, w którym wiele aspektów jego kultury rozwinęło się całkowicie bez wpływu wpływów zewnętrznych, w związku z czym wszystko, co widzisz w Japonii dzisiaj od zapaśników Sumo do teatru Kabuki, ma głębokie znaczenie historyczne i kulturowe.

faktycznie w 2008 roku teatr Kabuki został wpisany na reprezentatywną listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO. Sumo wrestling z drugiej strony jest sportem z historią sięgającą wieków i zawierający wiele starożytnych tradycji i rytuałów. Mówi się, że nawet Manga, słynny japoński komiks, pochodzi ze zwojów datowanych na XII i XIII wiek.

z punktu widzenia norm interpersonalnych i społecznych Japonia znacznie różni się od zachodu. Jego kultura jest bezkontaktowa, a ludzie utrzymują odrębne przestrzenie osobiste. Oznacza to, że kłanianie się jest używane zamiast uściskania dłoni. Kontakt wzrokowy jest źle widziany i uważany za oznakę braku szacunku. Japońskie społeczeństwo jest podzielone zgodnie z władzą, wiekiem, relacjami rodzinnymi, przyjaźnią, a nawet relacjami kochanków.

ta hierarchiczna struktura znajduje odzwierciedlenie w honoryfice używanej do zwracania się do innych. Sufiksy takie jak-sama,- san,- chan,- kun i-bō muszą być używane właściwie, aby uniknąć obrażania tych, z którymi wchodzimy w interakcję. Nawet kłanianie musi być wykonane prawidłowo. Starsi członkowie społeczeństwa są skłaniani pod bardziej stromym kątem niż osobisty przyjaciel. To samo dotyczy osób u władzy; kłanianie się szefowi jest bardziej ekstremalne niż współpracownikowi.

ale jest jeszcze inny aspekt japońskiej kultury, który ostatnio pojawia się w filmach dokumentalnych i filmach na YouTube. Jest to kultura niełatwa do zrozumienia przez obcych, zwłaszcza ludzi Zachodu. Jeden, w którym absurdalne fetysze są zaspokajane przez firmy i kluby; telewizyjne teleturnieje, które przenoszą Absurd na zupełnie nowy poziom poprzez zawstydzanie i upokarzanie uczestników; dziesiątki automatów w każdym bloku; miłośnicy mody Harajuku Girls i subkultury Rockabilly Boys; i obsesyjnie doskonałe owoce, które można wycenić w tysiącach dolarów.

inna kultura i kraj introwertyków

Japonia to kraj introwertyków. Mówi się, że chociaż Tokio jest jednym z największych miast na świecie, jest również najbardziej samotne. Nawet gdy jest zapakowany, pociągi są ciche. Ludzie krzyżują się ze sobą z ledwo spojrzeniem. Swobodna rozmowa między innymi podróżnikami lub nieznajomymi praktycznie nie istnieje.

Tokio jest rodzajem Miasta, w którym możesz być nieprzytomny pijany w wagonie metra i nikt Ci nie będzie przeszkadzał, dopóki nie nadejdzie czas zamknięcia, a personel ochrony uprzejmie Cię eskortuje; gdzie możesz iść do kawiarni Manga i spędzić niekończące się godziny, korzystając z ekranów dotykowych dozowników żywności, nigdy nie mówiąc ani nie będąc podchodzonym przez kelnera lub nawet przez innych klientów; lub idź do baru i po cichu pij do czasu zamknięcia, sygnalizując tylko barmanowi, aby powtórzył drinka.

w ostatnich latach zjawisko pustelników Hikikomori dotyka pół miliona ludzi, z czego 80% to mężczyźni. Są to ci, którzy wycofują się ze wszystkich więzi społecznych, w tym pracy, przyjaciół, szkół, a nawet hobby. Zazwyczaj zamykają się w swoich sypialniach, spędzając cały czas w Internecie, grając w gry wideo lub oglądając telewizję.

rzeczywistość jest taka, że dla tych ludzi Zachodu, którzy żyli lub podróżowali do Japonii, te pozornie anomalne zachowania zaczynają mieć sens z perspektywy, że wszystkie kultury są różne, ale ostatecznie ważne. Żadna kultura nie jest lepsza od drugiej. Taka postawa stawia wiele przekonań wobec norm społecznych obserwowanych w Japonii.

takie właśnie było moje nastawienie, zwłaszcza po kilkukrotnej wizycie w Japonii. Następnie, kiedy natknąłem się na książkę francuskiej dziennikarki Leny Mauger zatytułowaną The Vanished: The” Parnated People ” of Japan w opowiadaniach i fotografiach, natychmiast byłem zaintrygowany i zafascynowany.

Johatsu: Wyparowani ludzie

Wyparowani ludzie, znani w Japonii jako johatsu, to dziesiątki tysięcy, które znikają bez śladu każdego roku. Są to osoby, które opuszczają pracę, studia lub rodziny, często kierowane wstydem, beznadziejnością lub osobistym rozczarowaniem.

wiele kobiet robi to, aby uniknąć przemocy domowej, zwłaszcza, że przepisy chroniące kobiety przed nadużyciami są słabe i często nie są egzekwowane. Inni robią to, aby zostawić długi hazardowe za sobą. Ale najczęściej robią to jako nadrzędne uczucie, że najlepsze dla nich jest porzucenie starego życia i rozpoczęcie od nowa.

podczas gdy większość tych, którzy znikają co roku, zostaje znaleziona przez policję, przez agencje detektywistyczne zatrudnione przez ich rodziny, okazuje się martwa lub wraca do domu na własną rękę, szacuje się, że około 20 000 osób nigdy więcej nie jest widzianych przez rodzinę, przyjaciół lub pracodawców. Biorąc pod uwagę, że w ciągu dziesięciu lat liczba ta może dodać do 200 000 osób, które zniknęły, zjawisko to ma znaczący wpływ na społeczeństwo.

dla Amerykanów trudno sobie wyobrazić wyobrażenie kogoś umyślnie znikającego. W Stanach Zjednoczonych numery ubezpieczenia społecznego sprawiają, że znalezienie ludzi jest łatwym procesem. Rejestry miejskie są dostępne publicznie, a korporacje śledzą zakupy konsumentów i lokalizacje. Wszystkie te informacje są dostępne dla policji i śledczych kredytowych.

nie ma to jednak miejsca w Japonii, gdzie istnieją surowe przepisy chroniące prywatność i policja ma dostęp do transakcji bankomatowych lub dokumentacji finansowej wbrew prawu. Ponadto, w przeciwieństwie do USA, gdzie istnieje baza danych zaginionych osób, Żadna nie istnieje w Japonii.

dodatkowo i równie ważne jest istnienie społeczeństwa pod japońskim społeczeństwem; podziemia niewidocznego dla przypadkowego obserwatora. Istnieją miasta uważane za getta, takie jak Sanya i Kamagasaki, gdzie ludzie mogą zniknąć. Są to obszary w dużej mierze prowadzone przez japońską mafię znaną jako yakuza i gdzie nikt nie potrzebuje dowodu osobistego lub dokumentów rządowych, aby wynająć pokój. Gdzie wygnańcy społeczeństwa mogą znaleźć tanie hotele i jednopokojowe apartamenty, czasami bez toalet i okien, ale gdzie johatsu może wtopić się w lokalną kulturę.

ale co najlepsze, mogą znaleźć ukrytą pracę w kwitnącej nieformalnej lokalnej gospodarce, gdzie mogą otrzymywać zapłatę w gotówce za legalną lub nielegalną działalność. Żadnych pytań.

dobry przyjaciel w Japonii

w poprzednim życiu zawodowym pracowałem dla firmy generującej spory biznes w Japonii. Mieliśmy rzecznika telewizyjnego, którego nazwałbym Daiki Akiyama (Nie jego prawdziwe imię), który wystąpił w telewizyjnym programie dla MAJSTERKOWICZÓW, w którym instruował swoją publiczność, jak robić projekty artystyczne i rzemieślnicze. Często pracował ze skórą przy produkcji pasków, torebek i portfeli. Pracował również z innymi materiałami, takimi jak drewno, metal, płyta piankowa czy tkanina.

Akiyama-San używał naszych produktów w swoich programach telewizyjnych, a my zapłaciliśmy mu atrakcyjną opłatę. Zaczynał w telewizji, gdy w młodości mieszkał w Los Angeles. Występował jako statysta i zagrał kilka ról w kilku filmach wojennych. W wieku około dwudziestu lat wrócił do Japonii i znalazł pracę w telewizji. W końcu dostanie własny program.

mieliśmy szczęście mieć go jako rzecznika naszej marki, nie tylko ze względu na dopasowanie między jego pokazem a naszymi produktami, ale także jego angielski i znajomość kultury amerykańskiej były doskonałe. Z biegiem lat staliśmy się przyjaciółmi, a nie tylko współpracownikami. Kiedy jego syn poślubił lokalną Tokijkę, zostałem zaproszony na ślub.

po tym, jak przeprowadziłem się do Panamy, aby uczyć, on i jego żona przyjechali odwiedzić w 2004 roku podczas rejsu, który obaj odbyli, który zakończył się w Strefie Kanału. Później, kiedy ponownie zmieniłem pracę na stanowisko wykładowcy na Uniwersytecie w Pekinie, odwiedziłem jego i jego rodzinę w Tokio. Na początku tego roku, po przeczytaniu książki Leny Mauger, wysłałem mu e-maila, aby nadrobić zaległości, ale wspomniałem o „Wyparowanym” i zapytałem o jego opinię.

ponieważ nie byliśmy w kontakcie od kilku lat, byłem zaskoczony słysząc, że jego syn opuścił żonę i faktycznie zniknął na krótki okres czasu. Wydawało się, że to wszystko stało się z dnia na dzień. Najwyraźniej planował przeprowadzkę od jakiegoś czasu i otrzymał pomoc od pewnego rodzaju firmy znanej jako yonige-ya lub „fly-By-night shop.”

są to firmy, które za opłatą pomagają johatsu uzyskać telefony komórkowe na kartę; fałszywe identyfikatory; znaleźć miejsce na pobyt; w zasadzie znikają w pustce Japonii. Pomogą nawet w rzeczywistym przemieszczaniu rzeczy osobistych. Czasami wszystko to za kilkaset dolarów.

w przypadku Akiyamy-San jego syn zdawał się mieć wątpliwości i tydzień później wrócił do pracy i żony.

the Need to Disappear – Salarymen – Senpai and Kōhai

kiedy zapytałem Akiyamę-San, dlaczego jego syn czuje, że musi zniknąć, napisał do mnie długi e-mail, który był bardziej jak Praca w college ’ u na temat nacisków japońskiego społeczeństwa, niż bezpośrednio mówiąc o jego synu. Było to w dużej mierze zgodne z niechęcią Japończyków do bezpośredniego narzekania na swoje nieszczęścia.

powiedział mi, że w Japonii, szczególnie w wielkim mieście, takim jak Tokio, jest wiele powodów, aby zniknąć. W rzeczywistości hikikomori są niczym więcej niż mniej ekstremalną wersją johatsu. Oboje cierpią na tę samą podstawową dolegliwość społeczną: kulturę, która jest niezwykle trudna dla ludzi.

nawet wskaźnik samobójstw, który zajmuje drugie miejsce na świecie, można przypisać typowemu w japońskiej kulturze typowi izolacji społecznej, samotności i rozpaczy. Dla wielu honorowe samobójstwo jest ostatecznie najlepszym sposobem na wyjście z życia pełnego oburzenia. Ludzie często wskazują na praktykę samurajów popełniania „seppuku” lub wypatroszenia; lub pilotów kamikaze z ii Wojny Światowej z pewnym stopniem akceptacji.

Akiyama-San dodał, że kiedy jesteś najemnikiem, życie może być absolutną torturą. Rozumiem, że pośrednio mówił o swoim synu. Powiedział, że ci ludzie często pracują do późna w nocy za bardzo podstawową pensję. Niezwykle długi dojazd pełen udręk. Ale co najgorsze, muszą stawić czoła środowisku pracy, w którym osoba o wyższym statusie senpai może do woli trzymać kôhai lub podwładnego nad ogniem.

Senpais może krzyczeć na kōhaisa przed współpracownikami za najdrobniejsze wykroczenie jako sposób na zrobienie z nich przykładu. Kōhais zawsze okazują szacunek senpaiom; otwierają drzwi; oddają za nich swoje miejsca; w windach muszą poprosić senpai o podłogę, którą jadą i nacisnąć odpowiednie przyciski podłogi; na imprezach alkoholowych muszą nalać piwa senpai; w końcu nie mogą opuścić imprezy, dopóki senpai nie powie, że spotkanie się skończy.

w istocie jest to relacja służalczości, która polega na tym, że robotnicy muszą znosić całe godziny pracy. Dla tych czytelników, którzy oglądali film Rising Sun z 1993 roku lub czytali powieść Michaela Crichtona o tym samym tytule, będziecie mieli trochę zrozumienia, jak działa ten system społeczny.

uprzedzenia i dyskryminacja

w Japonii istnieje przysłowie, które mówi: „gwóźdź, który wystaje, zostaje wbity w dół.”W pracy najemnik musi się podporządkować lub stawić czoła nieznośnej presji społecznej. Jako jeden z najbardziej homogenicznych krajów na ziemi, dewiacja zawsze spotyka się z oporem. W Japonii oczekuje się zgodności w sposobie, w jaki ludzie się ubierają, zachowują, mówią. Nigdy nie będziesz sobą. Musisz zawsze podążać za tłumem.

jak powiedział Akiyama-San: „wyobraź sobie pracę w tym środowisku 12 godzin dziennie, po której czeka cię długa i samotna podróż pociągiem do domu.”

rzeczywistość jest taka, że nie tylko mężczyźni salary stoją w obliczu ciągłej presji społecznej. Kobiety mają go dość szorstki, jak również. Japonia jest krajem bez prawa przeciwko dyskryminacji. Pracodawcy mogą szukać i zatrudniać kandydatów na podstawie płci, wieku, rasy, religii, wyznania, a nawet grupy krwi.

w rzeczywistości w Japonii jest bardzo niewiele kobiet na najwyższych stanowiskach kierowniczych. W artykule kwarcowym z 2015 r. z nagłówkiem: „Japonia obiecała płacić firmom za promowanie kobiet na wyższych stanowiskach. Nikt nie przyjął oferty ” – mówi o powściągliwości firm do zatrudniania kobiet na stanowiska kierownicze, nawet gdy rząd oferował wysokie premie. Na pytanie, przedstawiciele firmy odpowiedzieli, że obawiali się, że firmy, z którymi prowadzili interesy, będą patrzeć z góry, jeśli zatrudnią kobiety na stanowiskach kierowniczych.

kobiety często borykają się z dyskryminacją i molestowaniem seksualnym w miejscu pracy bez możliwości prawnej ochrony prawnej. Zajście w ciążę podczas pracy może spowodować zwolnienie lub degradację kobiety. W miejscu pracy kobiety są stale narażone na seksualne postępy mężczyzn, szczególnie menedżerów. Często kończą z obawy przed zemstą. W rzeczywistości są hotele w całym Tokio, które zaspokajają popołudniowych gości „szefa i sekretarza”, oferując stawki godzinowe i niewielką liczbę pracowników, dla dodatkowej prywatności dla kochanek.

kiedy podróżowałem do Tokio, jechałem autobusem z lotniska Narita na Dworzec Autobusowy Keisei i zatrzymywałem się w pobliskim hotelu uważanym za hotel „podróżujący sprzedawca”. Stosunkowo niedrogi, ale bardzo typowo Japoński hotel, w którym wszystkie udogodnienia były samoobsługowe i a la carte. Telewizor, telefon w pokoju, automat z przekąskami, wszystkie żetony, które goście mogli kupić w recepcji.

ku mojemu zdziwieniu, gdy pierwszy raz się tam zatrzymałem, znalazłem mały hotel również oddelegowany jako miejsce na schadzkę szefów. Codziennie po 12:00 PM pary składające się z pięćdziesięciu coś mężczyzn z dwudziestu coś kobiet zacznie przechodzić przez. Szybkie zatrzymanie się w recepcji przez mężczyzn, podczas gdy kobiety czekały przy drzwiach windy, zapewniło szybką i prywatną podróż do ich pokoju.

grupa krwi B to Problem – przepis a osiągnięcie

stronniczość w Japonii jest tak powszechna, że nawet grupy krwi mogą być dyskryminowane. W 2017 roku The Daily Beast opublikował artykuł zatytułowany: Un-True Blood: Japan 's Weird Taste for Discrimination Against’ Type Bs.”Artykuł wyjaśnia, w jaki sposób ta forma dyskryminacji wynika z przesądu, że istnieje korelacja między grupami krwi a cechami osobowości, a krew typu B daje najgorsze ze wszystkich cech behawioralnych.

artykuł cytuje profesora psychologii Shigeyukiego Yamaokę, który przez lata obalał mit, mówiąc: „ale nawet w kraju takim jak Japonia, gdzie około 98 procent populacji jest tej samej narodowości, ludzie wciąż znajdują sposób na dyskryminację i grupowanie ludzi w wygodne formy.”

firmy notorycznie segregują kandydatów i pracowników według grupy krwi i innych zbędnych kryteriów do tego stopnia, że Ministerstwo Zdrowia i pracy wydało linię informacyjną instruującą pracodawców, aby nie pytali kandydatów o grupę krwi, urodziny lub znaki horoskopu na rozmowach kwalifikacyjnych.

ta idea, że niektóre grupy krwi nadają ludziom cechy behawioralne lub charakter, wydaje się być zgodna z Fons Trompenaars i Charles Hampden-Turner przełomowymi badaniami nad kulturami, w których zidentyfikowali zestaw zachowań społecznych, które nazwali wymiarem kulturowym achievement vs.ascription.

w kulturach osiągnięć ludzie są oceniani na podstawie tego, co osiągnęli, ich przeszłości i postrzegania tego, co mogą osiągnąć w przyszłości. Z drugiej strony przepisywanie oznacza, że status jest przypisywany przez narodziny, pokrewieństwo, płeć, wiek, powiązania interpersonalne lub tytuły edukacyjne – i jak w przypadku Japonii, również grupę krwi.

ten szczególny wymiar kulturowy jest również widoczny w stosunku Japonii do edukacji, w której dużą wagę przywiązuje się do niesławnych egzaminów wstępnych przed i po liceum ustanowionych przez rząd w 1947 roku. Powszechnie znane jako juken jigoku lub entrance exam hell, oba te testy mają na celu określenie, którzy uczniowie będą mogli iść do najlepszych szkół średnich i uniwersytetów.

chociaż może się to wydawać dobrym sposobem pomiaru osiągnięć, rzeczywistość jest taka, że wyniki uzyskane w tych testach będą podążać za odbiorcami przez resztę ich życia. Nie dostanie się do dobrego liceum oznacza nie Pójście Na dobrą uczelnię, co z kolei oznacza nie bycie zatrudnionym przez najlepsze firmy.

firmy w Japonii patrzą tylko na uczelnie, do których uczęszczał kandydat, a nie na stopnie; zajęcia pozalekcyjne; Wolontariat; zajęcia sportowe; nawet podstawowa idea odkupienia po słabym występie nigdy nie jest brana pod uwagę.

te stopnie z bardzo poszukiwanych uczelni będą podążać za pracownikami przez resztę ich kariery, ponieważ decyzje o awansach lub podwyżkach wynagrodzeń będą zawsze podejmowane poprzez kładzenie dużego nacisku na tytuły, dziedzictwo, sieci i prestiżowe organizacje, z którymi dana osoba jest związana.

wniosek

kultura japońska jest taka, zjawisko johatsu jest łatwo zrozumiałe. Strach przed porażką; długi hazardowe; niezdolność do utraty twarzy; presja rówieśników; nieugięta kultura. Bez względu na przyczynę, decyzja o roztopieniu lub odparowaniu jest taka, jaką podejmują tysiące osób, dla których nie ma powrotu.

wszystkie kultury są różne, a moja postawa zawsze była i nadal jest postawą szacunku, ale także świętowania, że żyjemy w tak ciekawym i różnorodnym świecie.

oczywiście Japonia to wspaniały kraj. Ich osiągnięcia przez lata były godne podziwu. Miałem ogromne szczęście i byłem wdzięczny, że miałem okazję wielokrotnie tam pojechać i doświadczyć naprawdę niesamowitego narodu i kultury z pierwszej ręki. Mam zaszczyt poznać ludzi takich jak Daiki Akiyama-San, Chieko Watanabe-San (również nie jej prawdziwe nazwisko) – jego partnera biznesowego, a później jego żonę, ludzi pracujących w naszej ówczesnej spółce joint-venture w Tokio i wszystkich innych, których poznałem przez lata.

: W celu przedstawienia czytelnikowi realnych i wiarygodnych informacji na temat johatsusa i kultury japońskiej, sparafrazowałem i dodałem wiele informacji do tego, co powiedział mi mój przyjaciel Akiyama-San. Wysłałem mu kopie projektu tego artykułu i poprosiłem o jego zgodę i pozwolenie na napisanie o tym, co omawialiśmy; za co powiedział tak.

zasoby

• Wyparowani ludzie Japonii
• Senpai i Kōhai
• Salarymen
• samobójstwa w Japonii
• dlaczego Japończycy są introwertyczni?
• Japońskie fetysze
• życie w cieniu

JC Scull (autor) z Gainesville na Florydzie w lipcu 02, 2020:

Dziękuję Anupam.

Anupam Mitu z Bombaju w lipcu 02, 2020:

oczarowany! Co to jest? Byłem tak pochłonięty czytaniem tego, że czułem, że nawet nie oddychałem.

w Indiach zawsze podajemy naszym uczniom przykład japońskiej kultury, stwierdzając, jak ciężko pracują i jak byli jednym z najbardziej rozwiniętych krajów na świecie z ich zaangażowaniem w swoją pracę.

rzeczywiście, trawa zawsze wygląda bardziej zielono po drugiej stronie. Jestem zszokowany faktem, że taki poziom dyskryminacji występuje w Japonii. Czuję się zniechęcony poznaniem kondycji Japonek.

kilka dni temu natknąłem się na nieprzyzwoite wideo kobiety, która została brutalnie zgwałcona przez tylu mężczyzn wokół niej. Moje serce płakało, by znaleźć kobietę w takiej sytuacji. Ale na podstawie twojego raportu, może tak być w przypadku prawie wszystkich pracujących tam kobiet. Przykro mi to wiedzieć. Tutaj naprawdę czuję, że jest wiele do zrobienia w związku z tą dyskryminacją, zwłaszcza z dyskryminacją ze względu na płeć.

przynajmniej tacy ludzie jak ty też istnieją, którzy naprawdę chcą wnieść coś do zmiany..

dzięki za udostępnienie tego

JC Scull (autor) z Gainesville na Florydzie w lutym 04, 2020:

dziękuję za komentarz Denise.

Denise McGill z Fresno CA w lutym 04, 2020:

niesamowite. Nigdy o tym nie słyszałem, chociaż wiedziałem, że ich kultura jest o wiele bardziej pełna szacunku i spokojna niż kultura zachodnia. Dzięki za info.

JC Scull (autor) z Gainesville na Florydzie w listopadzie 08, 2019:

Dziękuję mortimermouse. Cieszę się, że podobał Ci się artykuł.

mortimermouse w listopadzie 08, 2019:

dzięki za ten artykuł. Natknąłem się na to po obejrzeniu trzeźwego dokumentu o „johatsu”, a to, co napisałeś, dało mi lepsze zrozumienie tego zjawiska. Wystarczy, aby zmusić mnie do zapisania się i powiedzieć – dzięki!

JC Scull (autor) z Gainesville, Floryda na Październik 09, 2019:

Witam,

dziękuję za komentarze. Będę uważnie czytać twoje artykuły.

dohn121 z Hudson Valley, Nowy Jork w październiku 09, 2019:

twój tytuł tego artykułu był bardzo skuteczny pod względem zwabienia niedoszłego czytelnika w kierunku jego czytania. To klin pełen ciekawych informacji dotyczących kultury Japonii. Prawdę mówiąc, ten artykuł mógł zostać podzielony na trzy różne artykuły ze względu na jego ogromne zasoby. Po przeczytaniu tego artykułu przychodzi na myśl Aokigahara. Dzięki za udostępnienie i dzięki za śledzenie. Zrobię to samo.

JC Scull (autor) z Gainesville na Florydzie w październiku 06, 2019:

Witaj Marysiu,

dzięki za komentarz. Przy okazji, podobają mi się Twoje artykuły. Bardzo interesujące.

Mary Norton z Ontario, Kanada W październiku 06, 2019:

czy to interesujące? Nawet nie słyszałem o tym wcześniej, mimo że mam kilku dobrych japońskich przyjaciół.

JC Scull (autor) z Gainesville na Florydzie w październiku 05, 2019:

Dziękuję, John. Cieszę się, że ci się podobało.

John Hansen z Queensland Australia NA październik 05, 2019:

JC, byłem całkowicie pochłonięty tym artykułem. Japonia to niesamowity kraj z dość wyjątkową kulturą i wyraziłeś to wspaniale w tym artykule. Dziękujemy za wgląd w Johatsu i to, co wpływa na ich decyzję o zniknięciu.

JC Scull (autor) z Gainesville na Florydzie w październiku 05, 2019:

dziękuję za komentarze Lorna. Jest to kultura bardzo trudna do zrozumienia. Jednak Japonia ma długą i bogatą historię ze wspaniałymi tradycjami. Warto odwiedzić, jeśli kiedykolwiek masz szansę.

Lorna Lamon dnia październik 05, 2019:

taki ciekawy artykul. chyba zebys byl czescia tej kultury to byloby niezmiernie trudno zrozumiec. Nie mogę sobie wyobrazić męki, przez którą muszą przechodzić „Odparowani ludzie”, aby w ten sposób zrezygnować ze swojego życia. Czuję, że skrajna presja, aby osiągnąć, nie wspominając o piętnach społecznych związanych z klasą, odgrywa swoją rolę. Zgadzam się, że Japonia osiągnęła tak wiele na przestrzeni lat, jednak muszę zadać sobie pytanie, jakim kosztem.