José Joaquín Olmedo, zwany także José Joaquín de Olmedo, (ur. 20 marca 1780, Guayaquil, Nowa Granada-zm. 19 lutego 1847, Guayaquil, Ekwador), poeta i mąż stanu, którego ody upamiętniające niepodległość Ameryki południowej od Hiszpanii uchwyciły rewolucyjnego ducha swoich czasów i zainspirowały pokolenie romantycznych poetów i patriotów. Pozostały pomnikami bohaterskich postaci ruchu wyzwoleńczego w Ameryce Południowej.
po uzyskaniu w 1805 roku Dyplomu z prawa na Uniwersytecie San Marcos w Limie, Olmedo został wysłany do Hiszpanii w 1811 roku, aby reprezentować Guayaquil w Cortes de Cádiz, rewolucyjnym parlamencie, który ogłosił liberalną konstytucję z 1812 roku.
Olmedo powrócił do Guayaquil w 1816 roku, nadal aktywnie angażując się w życie polityczne, pisząc poezję. Jego mocne wątki walki i wyzwolenia, inspirowane współczesnymi wydarzeniami i poezją Homera, Horacego i Wergiliusza, szybko przyniosły mu uznanie jako wybitnego rzecznika ruchu wyzwoleńczego. Oda, za którą jest najbardziej pamiętany, la victoria de Junín: Canto a Bolívar (1825; „zwycięstwo pod Junínem: Pieśń do Bolívara”), upamiętnia decydującą bitwę stoczoną tam przez siły wyzwoliciela Simóna Bolívara przeciwko wojskom hiszpańskim. Canto a Bolívar w formie neoklasycznej, a zarazem romantycznej w inspiracji i obrazach, jest przez wielu krytyków uważany za najlepszy przykład poezji heroicznej napisanej w hiszpańskiej Ameryce.
kiedy Ekwador stał się republiką w 1830 roku, Olmedo został wybrany jej pierwszym wiceprezydentem, ale odmówił tego zaszczytu, woląc pozostać aktywnym w Polityce lokalnej. Jego późniejsza poezja przewidywała i ubolewała nad tendencją do militaryzmu i wojny domowej, która zaczynała osłabiać jedność Ameryki Południowej po uzyskaniu niepodległości.
