- oglądaj
- Audio
- Subskrybuj
- Podaruj KCM
Dziękuję Ci Panie Jezu. Chwalmy Cię Panie Jezu. Dziękuję Ci Panie. To uzdrowienie jest chlebem dla dzieci, a ja zjem dziś rano. Siedzę przy stole. Bóg przygotował mojego Pana Jezusa. El Shaddai we własnej osobie przygotował przede mną stół. On jest moim pasterzem w obecności moich wrogów i dziękuję Bogu, że jestem przy stole. Diabeł nie ma miejsca przy moim stole, a uzdrowienie jest na stole. Dziękuję Bogu. Zrób to. Sięgnij tam i weź ten wielki talerz, podnieś go, powiedz chwałę Bogu. Biorę moje uzdrowienie. Dziękuję ci, że to mój chleb. Teraz patrz na mnie. Patrz na mnie. Liż talerz do czysta. Liż talerz do czysta. Jestem uzdrowiony dziś rano, Chwała Bogu.
teraz chcę, żebyś miał żywe świadectwo. Pewnego ranka zostaliśmy wezwani, Kenneth, Ty i Gloria musicie jechać do szpitala. Pastor George, Terri, Gloria, ja. Jerry Savelle był w szpitalu po udarze mózgu… niech pan podejdzie i się tym zajmie. W czasie, gdy się za niego modliliśmy, był po prostu w środku i na zewnątrz, poszedł tam na bardzo prosty, prawie ambulatoryjny zabieg, aby oczyścić płytkę z dużej tętnicy w szyi, która prowadzi do mózgu. I kawałek tej płytki rozluźnił się i uderzył w mózg i miał taki udar, że nikt, nie obchodzi mnie, ile terapii nie mam… I to wszystko. Nikt tego nie przeboleje. Nie wyglądasz, jakbyś miał wylew.
JERRY SAVELLE: jak powiedział Brat Copeland, poszedłem na badania, ponieważ nie miałem ich od dłuższego czasu, a oni poddali mnie wszystkim testom. I lekarz powiedział, kiedy leżałem na stole, on zapytał, jak żyjesz? Nie wiem, o czym mówisz. Powiedział, że w głównej tętnicy na szyi jest duże zatkanie, że krew płynie z serca do mózgu. Powiedział, że nie wiem, jak tu wszedłeś. Powiedziałem, że nadal Nie wiem, o czym Pan mówi. Powiedziałem, że właśnie skończyłem wycieczkę motocyklową w południowym Teksasie, Pogoda na 107 stopni. Nawet się nie spociłem, a tym bardziej nie miałem żadnych objawów.
powiedział, że to bardzo poważne. A to jest zablokowane w 90%. Powiedział, że to może spowodować udar, tętniaka i inne rzeczy. I powiedział, że polecam iść do lekarza lub do szpitala. I mam człowieka, który pracuje dla mnie, który jest specjalistą. To rutynowa operacja. Wszystko co musisz zrobić, to wejść, a on zrobi ci nacięcie w szyi, wyczyści płytkę, będziesz tam przez noc, może jeszcze jedną noc, a potem wrócisz do domu, wyzdrowiejesz i wrócisz do robienia tego, co zwykle robisz. Więc moja żona i moje dwie córki były ze mną i Moje córki szczególnie powiedział, Tato, rób, co mówi. Weszliśmy do środka, miałem 70 lat i następnego ranka byli przygotowani do operacji.
ostatnie, co pamiętam, kiedy mnie przewracali na salę operacyjną, to rutynowa operacja. Tak właśnie myślałem. Rutynowa operacja. Przez te wszystkie lata żyłem w Boskim zdrowiu. Nie musiałem chodzić do lekarzy bardzo często poza fizycznym lub czymś bardzo drobnym. Więc myślę o rutynowej operacji, będę tu na noc i będę jutro w domu, a potem wrócimy do robienia tego, co zwykle robię. I tak, po operacji, lekarz powiedział mojej żonie i dzieciom, że wszystko poszło dobrze. Zapytali, Czy możemy iść na lunch? Nie mieliśmy dziś nic do jedzenia. A kiedy wrócimy, będzie w swoim pokoju? Zgodzili się. Więc poszli na lunch.
kiedy wrócili, lekarz na nich czekał i powiedział, że mamy poważny problem. Powiedział, że część płytki odłamała się i trafiła do mózgu i miał poważny udar, pełny udar. Mówili mojej żonie i córkom, że prawdopodobnie nigdy nie wyzdrowieje. Prawdopodobnie już nigdy nie będzie normalny. Prawdopodobnie nigdy nie będzie chodził. Będzie inwalidą. Będziesz musiał się nim opiekować do końca życia. Moja żona powiedziała, że nie znasz mojego męża i nie znasz naszego Boga. Amen. Dzięki Bogu. Dzięki Bogu za kobietę wiary. Dzięki Bogu córki były wychowywane w wierze przez całe życie. Nie zgodziliby się na to.
a więc nawet nie wiem o co chodzi. Nawet nie wiem, co się stało. Po prostu leżę tam jak warzywo i jedyne słowo, które mogę powiedzieć po angielsku, to tak, cokolwiek powiedzieli. Spojrzałam na niego i powiedziałam „tak”, nie rozumiejąc niczego, co powiedzieli. Straciłem całkowitą sprawność prawej ręki, prawej nogi, a najgorsze jest to, że straciłem pamięć. Nic nie pamiętam. Siedzę w tym łóżku, gapię się w dal i nie mam pojęcia, co się ze mną stało. Nie znam żony, nie znam dzieci. Kiedy lekarze mówią, kto to jest? Nie wiedziałem. Mogę tylko powiedzieć, że jeśli zobaczę, jak porusza ustami i przestaje, to się zgodzę. Spytał, kto mówi? Tak. Kto mówi? Tak. Nie wiedziałem.
i tak siedziałem tam przynajmniej od kilku dni. Brat Copeland przyszedł i George przyszedł i David Weeter przyszedł i ja bardzo, prawie nie pamiętam, jak oni tam byli, ale moja żona powiedziała, że brat Copeland stał nade mną i głosił do mnie, a George i David i wszyscy modlili się za mnie i powiedziała, nawet jeśli nie mogłeś nic powiedzieć po angielsku, ale słowo tak, nigdy nie straciłeś zdolności do modlitwy w językach. Mówiłeś, że modliłeś się językami przez cały czas, gdy oni modlili się za Ciebie. Później, kiedy mi to powiedziała, zapytałam o to Pana, zapytałam: dlaczego mogłam modlić się językami, a jedyne, co mogę powiedzieć po angielsku, to „tak”? Powiedział: Synu, twój duch nie jest połączony z twoim mózgiem. Alleluja. I tak dzięki Bogu, że jest w stanie modlić się językami. Amen.
a potem przyszli Jesse i Cathy Duplantis. Ledwo pamiętam, że tam byli, ale moja żona powiedziała, Kiedy Jesse wszedł, powiedziała, że uśmiech pojawił się na twojej twarzy. Jesse ma taki wpływ na ludzi, brat Copeland przyniósł wiarę, a Jesse radość. Alleluja. To zwycięska kombinacja. Masz wiarę, masz radość, wszystko będzie dobrze, Alleluja. Modlili się za mnie, ale prawie nie pamiętam, żeby tam byli. Więc po prostu tam jestem. Wchodzą i rozmawiają z moją żoną. I po raz kolejny, nie dają jej żadnej nadziei. I nie chciała tego zaakceptować. Dzieci tego nie zaakceptowały. Nadal nie jestem w stanie się nawet porozumieć.
i w końcu pewnego dnia przyszedł lekarz i powiedział, że jak się poprawi, to jutro puścimy go do domu. Słyszałem. Ale po raz kolejny, nie mogłem odpowiedzieć, ale usłyszałem. Nie wiedziałem, co chce zobaczyć w drodze do poprawy. Wszyscy wyszli, a moja wnuczka jest ze mną i nie mogę się porozumieć, ale wskazałem na krzesło i oczywiście, jeśli wezmę prawą rękę i położę ją na klatce piersiowej, to po prostu tam leży. Ale jeśli próbowałem przesunąć to spadło na bok, to był tylko ciężar. Położyłam rękę na klatce piersiowej i wskazałam na krzesło, a wnuczka nie wiedziała, czego chcę. Myślała, że chcę wody, pomachałem jej, a potem pomyślała, że chcę chusteczki, pomachałem jej, a ona ma wszystko w rogu na stole i nie było to, czego chciałem. A ona zapytała, czego chcesz, tato? Nie mogłem jej powiedzieć, ale ciągle wskazywałem.
cóż, w pudełku był szlafrok, który przysłał mi Keith i Phyllis Moore. zamówili ten sznur z Londynu i tam książę Karol dostaje swój szlafrok. Był królewski i nadal jest w pudełku. I wskazałem na to. W końcu wyciągnęła szlafrok, pomogła mi go założyć, a potem wskazałam na drzwi i zapytała, czego chcesz, tato? Wskazałam na drzwi i trzymałam rękę w górze. Siedzę na krawędzi łóżka. Zapytała, czy chcesz wyjść na zewnątrz? Powiedziałem, że tak. Pomogła mi wstać. I oczywiście muszę chodzić w ten sposób, trzymając rękę w górze, a ona trzyma mnie, żebym nie upadł. Podeszłam do drzwi, zeszłam do końca kwartału i wróciłam, a potem wpadłam do łóżka i tam siedziałam.
w tym czasie mój zięć, Rodney, który jest żonaty z moją najmłodszą córką, Terry i Rodney to postać, siedzi na boku mojego łóżka, kiedy wróciłam, powiedział: Tato, jak się masz? Powiedziałem, że tak. Powiedział, że byłem tu wczoraj. Nie wiem, czy zdajesz sobie sprawę, że byłem tu wczoraj, ale powiedział, że pytałem Cię o Corvette 67, którą masz. A on powiedział: „powiedziałeś mi teraz, że wie, że mogę tylko powiedzieć „tak”. Powiedział, że chcesz mi dać Corvette 67 i chcę wiedzieć, czy mogę wpaść i odebrać ją dzisiaj. Patrzę w dal. Odwróciłam się do niego i powiedziałam: Nie. Rodney podskakuje i mówi, że już mu lepiej, możemy iść do domu. Próbował mnie wrobić.
i tak wyszedl, a moja zona wrocila, a nastepnego ranka przyszedl lekarz i wypuscil mnie do domu. Po raz kolejny, nadal nie mogę się porozumieć, ale wiedziałem, że jeśli wrócę do domu w moim własnym otoczeniu, mój powrót do zdrowia będzie natychmiastowy. Lekarz powiedział mojej żonie, gdy przygotowywaliśmy się do wyjazdu, wsadzili mnie na wózek inwalidzki, zabrali do samochodu. Powiedział mojej żonie, powiedział, że zaaranżowałem, żebyś zabrał go do specjalnej kliniki, gdzie będzie spędzał od czterech do ośmiu godzin dziennie w komorze, która ma pomóc odbudować jego komórki mózgowe, ale nie mamy żadnej gwarancji, że to zadziała. I tak zaaranżowali to. Ale wróciliśmy do domu, a kiedy wróciliśmy do domu, moja żona zabrała mnie do naszego pokoju zabaw w ogrodzie, gdzie przychodzą wnuki i tam spędzamy czas. Siedzimy przy stole, a moja wnuczka wzięła kawałek gliny, położyła go na stole i zakopała w nim kilka monet.
a ona na to: papa, podaj mi rękę. Wyciągnąłem rękę lewą, a ona powiedziała: nie, twoja prawa ręka. Nie mogę ruszyć prawą ręką. Trzymam go. Nie mogę ruszać palcami. A ona powiedziała, że sięgnęła, wzięła go i położyła na tej glinie. Kazała zabrać te monety. Potem złapała mnie za policzek, za Twarz, odwróciła do niej i powiedziała, tato, Twoje najsłynniejsze kazanie, które głosisz na całym świecie, mówisz ludziom, że nie rezygnują. Rezygnacja nie wchodzi w grę. Powiedziała, że rezygnacja nie wchodzi w grę i nie pozwolę ci odejść. A potem położyła moją rękę na tej glinie i powiedziała, wyjmij monety. Nie mogę nawet ruszać palcami.
pracowałam i pracowałam i pracowałam tylko po to, żeby spróbować ruszyć palcami. Trzymam tę rękę w ten sposób. Nie mogę ruszyć palcem. Patrzyłem na nią, a ona mówiła: „nie poddawaj się”. Patrzyłem wstecz na tę glinę i próbowałem tylko ruszyć jednym palcem. To było frustrujące, nie być w stanie zrobić czegoś, co zawsze było w stanie zrobić z łatwością. I patrzyła na mnie, nie rezygnowała. Ciągle myślałem, że jeśli kiedykolwiek wyzdrowieję, uderzę ją i powiem, żeby poszła do domu. Ale nie zrezygnowała. Dzięki Bogu, że nie pozwoliła mi odejść.
i tak w końcu udało mi się poruszyć jednym palcem i zgarnę tą glinę, że ten jeden palec. I w końcu usunąłem wystarczająco dużo gliny, żebym mógł zobaczyć tę monetę. Powiedziała, że na mojej twarzy pojawił się wielki uśmiech, a potem znowu to zatuszowała. Powiedziała, żeby nie rezygnować. I tak dalej, to nie jest tylko kwestia minut, to są godziny. Próbuję wyciągnąć tę monetę z gliny. I w końcu wyciągnąłem jedną monetę i uśmiechnąłem się bardzo mocno, a potem wskazałem na mój sklep na tyłach mojego domu. Moja żona mówi: „przestań nazywać to sklepem, to muzeum”. Jest pełna zabytkowych motocykli i klasycznych samochodów. To było Moje hobby przez całe życie. I mam to muzeum. Wskazałem na to i moja wnuczka zapytała, czego chcesz, Tato? Wskazałem na Muzeum, zapytała, czy chcesz iść do Muzeum? Tak.
więc pomogła mi wstać. Mam taką rękę, odprowadza mnie do Muzeum. Sporo czasu zajęło dotarcie tam. Wzięła klucz i otworzyła drzwi, włączyła światła, wyłączyła alarm. Stałem w tym muzeum i patrzyłem na moje motocykle, samochody. I mimo, że nadal nie mogę się porozumieć, w głębi serca jestem zdeterminowana, że zacznę wszystko tam przed opuszczeniem tego budynku. Podszedłem więc do mojego najstarszego motocykla, którym jest Harley Davidson z 1942 roku, który służył w czasie II Wojny Światowej.
KENNETH: teraz ciężko jest zacząć, gdy jest się zdrowym.
JERRY: trudno zacząć, a jak wszystko działa dobrze, to nie elektryka, tylko kickstart. I to jest jak próba uruchomienia modelu T, i nie pamiętam, jak to zrobić, ale stoję nad nim w ten sposób. Stała obok mnie i zacząłem modlić się w duchu. A Duch Boży powiedział mi, co mam robić. Dzięki Bogu duch święty wie, jak uruchomić 42 Harley. Powiedział mi, co mam robić, a ja wszystko włączyłam i teraz muszę zacząć. Więc ona trzyma mnie w górze, a ja biorę tę dobrą nogę i ją uruchamiam. I zaczyna się i zostawiam go uruchomionego.
potem poszedłem do mojego 46 Harley ’ a i to jest ten sam sposób i mam go uruchomiony. Potem poszedłem do mojego 57 Harley go uruchomił. A potem poszedłem do Indian i kazałem im biegać, a potem to poszło do moich klasycznych samochodów. Mój najstarszy to 32 Ford Roadster. Już zacząłem. Mam antyczną klasyczną kolekcję Corvette i zacząłem od mojej 54 Corvette. Wszystko zaczęło się w tym budynku. chodzę i wącham opary. zapach oparów był radosny. Alleluja.
i wtedy zacząłem chodzić, wyłączając wszystko. Odcięłam wszystko, a ona pomogła mi wrócić do drzwi, zgasić światła, wyłączyć alarm, wyjść na zewnątrz, a potem powiedziałam, że Rachel dała mi klucz i wyciągnęłam rękę prawą. Włożyła mi klucze do ręki, a potem powiedziała, Tato, widziałeś, co właśnie zrobiłeś? Powiedziałem, co? Powiedziała, że masz je w prawej ręce. Odzyskałem rękę. Odzyskałam rękę, nogę, a potem trzy kroki w stronę domu i wróciła mi pamięć. Wszystko, czego kiedykolwiek się nauczyłem, wszystko, co kiedykolwiek głosiłem, każde kazanie, Każde pismo święte, całkowicie wyzdrowiałem. I w ciągu trzech tygodni, w ciągu trzech tygodni, głosiłem kazania w pięciu różnych krajach, dwa i trzy nabożeństwa dziennie, a to było dwa i pół roku temu. Czy wyglądam na człowieka, który już nigdy nie będzie normalny? Spójrz, co Pan uczynił, Alleluja, chodź, daj Panu dobry okrzyk chwały.
Chwalcie Boga, Alleluja, nie zapominajcie o swoim Aniele, czyż oni wszyscy nie są duchami usługującymi posłanymi na służbę dla tych, którzy są dziedzicami zbawienia? Te anioły są uzdrawiającymi agentami. Pracują dla wielkiego lekarza. Mam zeznanie, gdybym miał czas, Pokazałbym ci zdjęcie. Gdzie biskup Oyedepo, i gdzie byliśmy wcześniej w tym roku, jest młody człowiek, którego rana postrzałowa zniszczyła. Zniszczyli mu łokieć i włożyli do stawu łokciowego metalową protezę stawu łokciowego. Ale cierpiał od tego, od kiedy go tam wsadzili.
cóż, kilka lat temu, kiedy tam byliśmy i po tym, mieliśmy właśnie wylanie Boga w tym miejscu, ich Budynek kościelny mieści 50 000 osób, a w niedzielę mają pięć nabożeństw. Więc możesz powiedzieć, jak bardzo zajęty jest personel. A oni po prostu, kiedy mieli 130,000 więcej ludzi przychodzi do kościoła. Więc pan powiedział do niego, Jerry powiedział, teraz pracujesz dla mnie, Chcę, żebyś odpoczął dziś wieczorem, będę pracować dla Ciebie. To był Pan. Bishop zadzwonił do mnie, powiedział, bracie Copeland, że będę w Dallas i chciałbym polecieć do ciebie. Chcę ci coś pokazać.
tak zrobił, wylądował na naszym lotnisku i pokazał mi ten staw łokciowy. Powiedział, że jest. Widzisz to z miejsca, w którym jesteś? Na tym płaskim miejscu są wszystkie numery seryjne, numer seryjny doktora i tak dalej, daty i tak dalej, które identyfikują ten kawałek. Po lewej stronie umieszczono Sztuczną kość, aby wymieszać, naprawić i spowodować, że jego własna kość wyrośnie wokół niej. Obudził się następnego ranka z tym czymś leżącym w łóżku, bez krwi. Właśnie tam wszedł. W następnym roku spotkałem go i człowieka, jego łokieć i w ogóle. Idealnie. Po prostu w porządku. Tam jest ze mną i Glorią.
teraz mam zamiar położyć ręce Na Jerry ’ ego. W chwili, gdy mówię, imię Jezusa otrzymałeś namaszczenie, które działa we mnie i działa dziś rano w Jerrym. Ojcze, wraz z Jerrym Savelle ’ em, jako pełnomocnikiem dla tych, którzy pozostali na miejscach siedzących, położyłem na nim rękę, kładąc ręce na nich wszystkich. Aby byli uzdrowieni. Używam Imienia Jezus przez pełnomocnictwo do używania tego imienia i krwi, która ratyfikuje przymierze w imię Jezusa. Bądź uzdrowiony.
