w drafcie NBA w 1972 roku Porter był 39.numerem, wybranym przez Baltimore Bullets w trzeciej rundzie. W drugim roku poprowadził ligę w osobistych faulach z 319. Podczas gdy w następnym roku uzyskał 320 asyst, w 1975 zdobył swój pierwszy z czterech tytułów asyst (z 8,0 na mecz). Kule dotarły do finałów NBA, ale zostały pokonane przez słabszych Golden State Warriors. Pod koniec sierpnia 1975 roku Porter został wymieniony do Detroit Pistons za Dave ’ a Binga, a w 1977 roku został wybrany Tree Rollins. Porter doznał kontuzji kolana w swoim drugim sezonie z Detroit i wystąpił tylko w dziewiętnastu meczach.
na początku swojego trzeciego sezonu z Pistons, został wymieniony z Howardem Porterem i Cashem do New Jersey Nets za Ala Skinnera, wybór w 2 rundzie draftu 1978 (używany do wyboru Terry 'ego Tylera) i wybór w 2 rundzie draftu 1979 (używany do wyboru Tony 'ego Price’ a). 24 lutego 1978 roku Porter zaliczył 29 asyst w meczu przeciwko Rockets, natomiast z Nets. Miał również 14 punktów i 5 zbiórek w sezonie, co doprowadziło do jego drugiego tytułu asyst, z 10,2 na mecz. Rekord obowiązywał do 30 grudnia 1990 roku, kiedy Scott Skiles zaliczył 30 asyst.
W tamtym sezonie zdobył swój trzeci tytuł asysty, notując 13,4 na mecz. 9 marca 1979 wystąpił w meczu asysty 30 pkt-25. Ponadto był pierwszym zawodnikiem, który zanotował ponad 1000 asyst w jednym sezonie. Minie pięć lat, zanim inny gracz zarejestruje ponad 1000 asyst.
po tym sezonie podpisał kontrakt jako wolny agent Z Washington Bullets. Detroit Pistons otrzymali wybór w pierwszej rundzie draftu w 1980 roku (który zakończył się zwycięstwem Golden State, który wybrał Rickeya Browna) i wybór w pierwszej rundzie w 1982 roku (używany do wyboru Johna Bagleya) jako rekompensatę za jego odejście. W tym samym roku Porter wystąpił w dwóch meczach Play-off i zdobył dziewięć asyst, gdy kule spadły w pierwszej rundzie. W następnym roku miał 9,1 asysty na mecz, co wystarczyło do zdobycia tytułu asysty. Jednak podczas obozu treningowego przed sezonem 1981 złamał ścięgno Achillesa, tracąc cały sezon. W następnym sezonie rozegrał tylko 11 meczów, mając tylko 4,2 asysty na mecz. 18 stycznia 1983 został zwolniony przez kul. Po przejściu na emeryturę w 1983 roku zgromadził 5314 asyst w karierze (dobre na 49.miejscu wszech czasów) i 7645 punktów w karierze, będąc jednocześnie czternastym w historii w asystach w karierze na mecz i trzynastym w procentach asyst (37,5). Spośród 50 najlepszych asyst w karierze rozegrał najmniej meczów (659). Pomimo prowadzenia ligi w asystach na mecz czterokrotnie, nigdy nie został wybrany do All Star Game. Tylko pięciu zawodników zdobyło więcej tytułów asystujących niż Porter, a cała piątka znajduje się w Hall of Fame (Stockton, Cousy, Robertson, Nash i Kidd).
w 1983 roku grał na Filipinach w Toyota Super Corollas z Robertem Jaworskim w Philippine Basketball Association jako important podczas turnieju konferencji Open oraz wraz z Billym Rayem Batesem rywala Crispa Redmansera z Atoy Co i Abetem Guidabenem.
