Napływ imigrantów spoza Europy definiuje dziś Amerykę

w ciągu ostatniego półwiecza, 59 milionów imigrantów przeniosło się do Stanów Zjednoczonych, co czyni go No. 1 miejsce przeznaczenia imigrantów na planecie.

Większość napływu jest wynikiem 1965 Immigration and Nationality Act, który otworzył drzwi Ameryki dla wszystkich narodowości na mniej więcej równych zasadach i zakończył niesławny system kwot pochodzenia narodowego, zgodnie z którym imigranci z Północnej i zachodniej Europy byli w dużej mierze uprzywilejowani, a ludzie z Azji, Afryki i Bliskiego Wschodu zostali w większości zamknięci. Ludzie, którzy przeprowadzili się tutaj po akcie z 1965 roku, uczynili Stany Zjednoczone prawdziwie wielokulturowym narodem.

napływ imigrantów zmienił USA rynek pracy, przekształcił krajobraz polityczny i skłonił do nowego rozważenia tego, co tak naprawdę oznacza być amerykańskim, biorąc pod uwagę, jak europejski charakter kraju maleje we względnym znaczeniu. Do 2015 r. imigranci stanowili około 14 procent populacji USA, Poziom nie widziany od głównych napływów imigrantów na początku XX wieku.

azjatycko-amerykański polityk

niewiele miejsc w Stanach Zjednoczonych odczuło wpływ imigracji tak dramatycznie, jak Hrabstwo Fairfax w Wirginii, na skraju obszaru metropolitalnego Waszyngtonu. W 1970 roku mniej niż 3 procent ludności hrabstwa było urodzonych za granicą. Do 2010 r. udział imigrantów wzrósł do prawie 30 procent, a imigranci odgrywali znaczącą rolę w instytucjach obywatelskich i prywatnych hrabstwa.

Hrabstwo było częściowo reprezentowane w Izbie delegatów Wirginii przez imigranta z Korei Południowej, Marka Keama, pierwszego azjatycko-amerykańskiego imigranta wybranego do legislatury w swojej 400-letniej historii. Keam przeprowadził się z rodzicami do Stanów Zjednoczonych w wieku 14 lat, osiedlając się najpierw w południowej Kalifornii. Po ukończeniu studiów prawniczych, Keam przeniósł się do Waszyngtonu. obszar i zaangażował się w politykę, zainspirowany wizją Jesse Jacksona „Tęczowej koalicji” imigrantów, mniejszości i innych zmarginalizowanych okręgów wyborczych.

Keam ożenił się z Alex Seong, koreańską imigrantką, podobną do niego, choć wychowaną w bardziej wyspiarskim środowisku.

„cały czas jedliśmy koreańskie jedzenie, oglądaliśmy koreańską telewizję, robiliśmy wszystko po koreańsku, mówiliśmy po koreańsku” – mówi.

jej rodzice — którzy pracowali za niskie zarobki w zakładzie przetwórstwa kurczaków w południowym Maryland — Nie zachęcali Alex i jej trzech braci, aby myśleli o Ameryce jako o swoim domu.

ale mężczyzna, którego poślubiła, miał inny pogląd. Powiedział, że Koreańczycy mają pełne prawo być zaangażowani, rywalizować o urząd i reprezentować swoich ludzi. Ojciec Alexa był pod wrażeniem.

” kiedy spotkał Marka i zobaczył, co dobrego może zrobić dla naszej społeczności i dla Ameryki, był naprawdę dumny i naprawdę chciał go wspierać … (do) iść tak daleko, jak mógł ” – mówi.

ale jak daleko to jest? Imigranci konkurują z innymi pracownikami, czasem z innymi mniejszościami, o miejsca pracy i zasoby. Keam był świadkiem zamieszek w Los Angeles w 1992 roku, kiedy wiele koreańskich sklepów zostało zniszczonych w szale zamieszek i grabieży w latynoskich, afroamerykańskich i azjatyckich dzielnicach.

rozruchy były dla Keama doświadczeniem formacyjnym.

„to z bezradnie patrzenia na to, jak mniejszości rodzą się przeciwko nam”, napisał w komentarzu dekadę później, „że Koreańczycy w końcu nauczyli się wartości budowania mostów z innymi w Ameryce.”

Keam rozpoczął własną karierę polityczną w 2009 roku i został wybrany w tym samym roku do legislatury w Wirginii, zyskując silne poparcie rosnącej ludności azjatycko-amerykańskiej w hrabstwie Fairfax.

został ponownie wybrany dwukrotnie, a teraz widzi siebie jako reprezentującego szerszy Okręg wyborczy, w tym imigrantów innych narodowości, których uważa za dzielących wspólną więź.

„podjęli decyzję, indywidualnie lub jako rodzina, że ich życie w domu było zbyt nieszczęśliwe, aby je znosić” – mówi Keam. „Wszyscy przybyliśmy tu dla tej jednej misji, która polega na tym, że chcemy mieć wolne i lepsze życie niż tam, skąd pochodzimy.”

kiedy po raz pierwszy ubiegał się o urząd, przeciwnikiem Keama w prawyborach Partii był inny imigrant, Esam Omeish, muzułmanin z Libii z własną wyjątkową historią.

świecki kaznodzieja muzułmański

w każdym okresie wysokiej imigracji do Stanów Zjednoczonych, niektóre grupy napotykały uprzedzenia i wrogość. W XVIII wieku irlandzcy imigranci byli wzgardzeni. W późniejszych latach Żydzi i Włosi byli marginalizowani. W XXI wieku, po IX 11 ataków, muzułmańscy imigranci znaleźli się pod podejrzeniem.

w meczecie Dar Al-Hijrah w Północnej Wirginii, piątkowe kazania często dotykają warunków, z jakimi borykają się amerykańscy muzułmanie, zwłaszcza gdy prowadzą je Omejsz, chirurg w pobliskim szpitalu i częsty kaznodzieja gościnny w meczecie.

„w tym sezonie wyborów-zauważył Omeish podczas niedawnego nabożeństwa-bigoteria i nienawiść do islamu stały się powszechne.”

nie wymieniając nazwisk, nawiązał do aresztowania 14-letniej muzułmańskiej młodzieży z Teksasu, która została aresztowana po przywiezieniu do szkoły domowego zegara, który jego nauczyciele pomylili z bombą, i cytował republikańskiego kandydata na prezydenta Donalda Trumpa za to, że nie upomniał wyborcy, który powiedział, że muzułmanie są „problemem w tym kraju.”

ale Omeish, który wyemigrował do Ameryki w wieku 15 lat z Libii i stał się naturalizowanym obywatelem USA, postanowił nie krytykować swojego adoptowanego kraju. Zamiast tego powiedział, że to społeczność muzułmańska musi się bronić przed oszczerstwami.

„to my, muzułmanie w Ameryce, będziemy tymi, którzy opowiadają się za tym, co oznacza Islam”

chociaż pracował przez wiele godzin jako chirurg ogólny, Omeish od dawna był aktywny w sprawach obywatelskich i politycznych w hrabstwie Fairfax. Kiedy w 2009 roku startował przeciwko Keamowi, podkreślał swoje przywiązanie do amerykańskich wartości.

„głównym powodem, dla którego kocham Amerykę bardziej niż cokolwiek innego i uważam ją za dom, dla mnie i dla moich dzieci, nie jest tylko to, że mieszkam tu tak długo, jak mam” – mówi. „To bardziej dlatego, że pielęgnuje to, w co wierzę, że definiuje mnie jako jednostkę, czyli mój Islam.”

ten głównie chrześcijański kraj pielęgnuje swój Islam, twierdzi Omeish, ponieważ pozwala ludziom realizować własną tożsamość.

Omeish rozpoczął szkołę średnią w USA, mówiąc prawie po angielsku, ale ukończył ją na czas, z wysokimi wyróżnieniami. Podziękował swoim nauczycielom i podziękował dyrektorowi za wspieranie jego dążenia do muzułmańskiej grupy studentów. Po ukończeniu szkoły średniej uczęszczał do Georgetown University, szkoły jezuickiej, gdzie jeden z jego pierwszych kursów nosił tytuł ” Problem Boga.

„- wspomina. „A profesor był jezuitą, który bardzo kwestionował swoją wiarę.”

to właśnie wsparcie dla wolnego myślenia sprzedało Omeish na Amerykę. Kobieta, którą poślubił, jest również pobożną muzułmanką, również pochodzącą z Libii. Ich dwie córki, teraz na studiach, są również spostrzegawczymi, również wolnomyślicielkami.

Omeish zwraca uwagę, że w Ameryce jego córki mają swobodę wyrażania swoich opinii; w wielu innych krajach tak nie jest.

w swoim ostatnim Kazaniu w Dar Al-Hijrah Omeish skarży się na kandydatów, którzy mówią złe rzeczy o islamie, ale twierdzi, że takie komentarze nie są tak anty-muzułmańskie, jak anty-Amerykańskie.

Chodzi o to, czym jest ten kraj. Jesteśmy dumnymi Amerykanami „- mówi swoim współwyznawcom”, którzy rozumieją, o co chodzi w Ameryce.”

Mark Keam i jego żona, Alex, są prawnikami, z udaną karierą zawodową. Esam Omeish jest chirurgiem ogólnym. Jego żona, Badria, ma doktorat. w biologii molekularnej i wykłada w lokalnym koledżu. Wszyscy są liderami w swoich społecznościach imigrantów.

ale w latach 80 — tych-kiedy Keam i Omeish przybyli do Stanów Zjednoczonych-większość imigrantów miała wykształcenie średnie lub niższe, a wielu żyło w ubóstwie.

wytrwała Rodzina

Alvaro Alarcon pracuje jako doradca ds. zapobiegania gangom w Northern Virginia Family Service, Agencji Usług Społecznych w hrabstwie Fairfax, która służyła społeczności imigrantów o niskich dochodach. Jego własne doświadczenie dorastania w nękanej gangami dzielnicy Fairfax County pozwala mu odnosić się do swoich klientów.

Alvaro przybył do USA wraz z rodzicami z Boliwii, gdy miał 5 lat i przez kilka lat jego rodzina zmagała się w sposób znany wielu rodzinom imigrantów. Jego ojciec, Victor i matka, Rhina, zdecydowali się opuścić Boliwię na początku lat 80., w okresie hiperinflacji, kiedy ludzie często godzinami stali w kolejce, aby kupić chleb i mleko. Siostra rhiny mieszkała w Północnej Wirginii; poza nią Rodzina Alarcon nie miała żadnych koneksji w Ameryce.

„postanowiliśmy zmienić nasze życie, zmienić wszystko, zostawić wszystko za sobą-mówi Victor. Przyszedł pierwszy, sam i zamieszkał ze swoją szwagierką i jej mężem.

„pracowałem codziennie, często za grosze-wspomina.

kiedy dołączył do niego Rhina, szukali własnego mieszkania, mimo że nie mieli prawie żadnych oszczędności. Szczęście przyszło, gdy Victor wpadł na przyjaciela z dzieciństwa z Boliwii, który zaoferował kącik małego mieszkania, które dzielił z żoną.

” to było Może 4 stopy do 10 stóp, „Victor wspomina,” tylko małe miejsce, aby umieścić łóżko i nic więcej. Ale … mój przyjaciel otworzył nam swój dom, kiedy najbardziej go potrzebowaliśmy.”

Rhina pozostała nieszczęśliwa, głównie dlatego, że zostawiła swoich dwóch synów z matką, gdy dołączyła do Victora w USA.

„ilekroć siadaliśmy do jedzenia, za każdym razem płakała” – mówi Victor. „’Myślę o moich dzieciach, cały czas.””

wiele lat później, jako doradca, ich syn Alvaro stwierdzi, że separacja rodzin jest główną przyczyną problemów adaptacyjnych w społecznościach imigrantów;przeludnienie jest kolejnym. Doświadczenia Alarcon w Stanach Zjednoczonych nie były nietypowe.

rodzina jednak wytrwała. Nauka angielskiego była obowiązkowa, ale nie przestawali tego robić. Znęcali się nad dyrektorami szkół, aby upewnić się, że ich synowie otrzymają potrzebną im uwagę. Rhina pracowała jako gospodyni w domu opieki. Victor nauczył się nowych umiejętności, zwracając się do amerykańskiej instytucji: Biblioteki Publicznej.

– dla mnie biblioteka była drugim domem-mówi Wiktor. „Wszystko, czego potrzebowałem, aby dowiedzieć się o czymkolwiek, I biblioteki. Nauczyłem się naprawiać samochody. Mogę zrobić wszystko w domu-elektryka, Klimatyzacja, Hydraulika, ogrzewanie wodne.”

Victor ciężko pracował w restauracjach i handlu detalicznym, a on i Rhina kupili dom i upewnili się, że ich chłopcy mają wykształcenie. Ich historia nie jest opowieścią o szmatach do bogactwa, ale byli poruszeni w górę i utożsamiali się z amerykańskim doświadczeniem.

Alvaro, ich Drugi urodzony, mówi, że zdobył więcej niż umiejętności akademickie z wychowania w hrabstwie Fairfax, gdzie trzech na 10 mieszkańców jest urodzonych za granicą, a jego koledzy z klasy pochodzą z Bliskiego Wschodu, Azji i innych krajów Ameryki Środkowej.

„doświadczyłem nie tylko nowych języków i nowych kultur, ale także nowych potraw, nowych sposobów myślenia, na które prawdopodobnie nie byłbym narażony, gdybym został w Boliwii” – mówi.

„W szkole średniej jego najbliższymi przyjaciółmi byli Chłopiec z Pakistanu i chłopiec z Korei Południowej. Łączy ich nowa tożsamość, nawet z własnymi językami i kulturami.

„To jest to, co mamy w związku, część Amerykańska. Ale mamy coś ekstra, co czyni nas indywidualnymi.”