No Jarboe = No Swans

pod koniec lat osiemdziesiątych i na początku lat dziewięćdziesiątych nastąpił duży wpływ Jarboe na zwrot w muzyce Swans, a następnie wiele komentarzy na temat jej nieobecności po powrocie Swans w 2010 roku. Moje przekonanie jest dwojakie: po pierwsze, że łabędzie nie mogły bez niej żyć w latach 1996-1997, a po drugie, że obecna iteracja łabędzi byłaby niemożliwa bez wpływu, jaki miała Michael Gira i natury łabędzi w latach 1984-1997.

ten pierwszy wydaje się nieugięty. Podczas wywiadów dla SWANS: Sacrifice And Transcendence (http://smarturl.it/swansbook), zarówno Gira, jak i Jarboe wyrazili coś ciekawego: że tradycyjne rozumienie polega na tym, że ich związek wkrwawił się i wpłynął na zespół, podczas gdy ich zdaniem było odwrotnie. To ma sens: etos Swans był tak absolutystyczny-tak skupiony na uczynieniu z każdego występu, każdego nagrania i każdego występu zenitu tego, co może istnieć w tej chwili-że każdy z nich zostawiał swoją wzajemną miłość i uczucie u drzwi i okazywał sobie niemal odrobinę litości. Łabędzie musiały być wszystkim. Każdy z nich kłócił się, krytykował, analizował i domagał się tego, czego piosenka może potrzebować, aby osiągnąć wyżyny. Jarboe stała się coraz bardziej rozpoznawalna jako wokalistka – do czasu Wielkiego Niszczyciela w 1995 roku zaśpiewała w pełni pięć piosenek na płycie – ale także współtworzyła teksty, pracując nad muzyką z Lary 7, a następnie wprowadzając ją w kontekst łabędzi („Volcano”, ze ścieżek dźwiękowych dla niewidomych, na przykład miało być solową pracą Jarboe z Lary 7, aby pojawić się na kompilacji lub wydawnictwie poza Swans), dodając jej tekstury instrumentalne do niemal każdej wykonywanej piosenki. Łabędziom bardzo brakowało kontrastu i zaskoczenia podczas jej nieobecności. Co więcej, jeśli chodzi o funkcjonowanie zespołu, Jarboe i Gira byli „klasą oficerów” i do pewnego stopnia wydają się zajmować role dobrego policjanta/złego policjanta, gdy Gira kopie ludziom tyłki, podczas gdy Jarboe zbierał się, rozluźniał, namawiał i zachęcał. Posiadanie dwóch biegunów może być niezwykle korzystne w każdym środowisku pracy (widziałem to dość regularnie w biurach), ponieważ każdy z nich przyciąga inne pozytywne reakcje od tych, z którymi pracuje – z pewnością ma to wpływ, jeśli chodzi o muzykę taką jak Swans z jej poleganiem na napięciu. Czasami, podczas późniejszych tras koncertowych, wydaje się, że zespół zrezygnowałby, gdyby nie perswazja i zdolność Jarboe ’ a do podnoszenia na duchu. Gira nie wyobrażał sobie, że w 1996 roku łabędzie będą kontynuowane bez Jarboe ’ a i najwyraźniej nie wyobrażał sobie, by to zadziałało po ich romantycznym związku: ich symbioza stała się rdzeniem łabędzi.

ten drugi jest bardziej dopracowany. Swans, w 1984 roku, był w punkcie zwrotnym: kiedy role Mosimann i Harry Crosby odeszli, Swans składał się wyłącznie z Gira i Westberg-Gira rozważał porzucenie muzyki. Jarboe namówił go do dalszej pracy i został następnie zwerbowany do składu-Swans kontynuował, częściowo, dzięki niej. Z Cop, Swans early template osiągnął swój najpełniejszy wyraz: sam dźwięk musiał się zmienić, jeśli zespół nie miał stąpać po starym gruncie. Chciwość i święte pieniądze, mimo ich klaustrofobicznego tłuczenia, zawierały znaczącą przestrzeń-głośne wyciszenie, że tak powiem – jak również wkład wokalny Jarboe ’ a, nawet fortepian. Gira mówił o swoim rosnącym niepokoju wśród słuchaczy zespołu, którzy postrzegali muzykę jako nic bardziej inteligentnego niż tajemniczy heavy metal, głośność i ciężkość tylko dla niego – ta przewidywalność była niezadowalająca. Jarboe posiadał wykształcenie muzyczne i wiedzę, które dawały Girze nowe możliwości, których pragnął, a także pewność siebie i zachętę do nauki i próbowania. Ewolucja Giry w prawdziwego piosenkarza była otwartymi drzwiami do przyszłości Swans i rozpoczęła się od Jarboe ’ a, który nauczył go podstawowych technik wokalnych, aby je rozwijać, ćwiczyć i rozwijać. Projekt Skin był natomiast okazją-opłacaną przez Product Inc (Mute) – do zdobycia doświadczenia i komfortu pracy z instrumentacją akustyczną w połączeniu z możliwościami studia. Ponownie wszystko, czego nauczyliśmy się w skórze, zakrwawiło się w łabędzie, umożliwiając rozkwit dzieci Boga i pełnowymiarowej americany płonącego świata-w czasach białego światła i miłości do życia brzmieniowa ekspansja łabędzi była nową normą, a gościnni wykonawcy, muzycy sesyjni i inni specjaliści pojawiali się regularnie. Jarboe nie był pasażerem, podobnie jak Gira marionetką: coraz częściej byli równi, pozwalając sobie na eksperymentowanie i wychodzenie dalej.

znaczącym bocznym paskiem byłaby niestrudzona praca Jarboe ’ a jako głównego korespondenta społeczności fanów. Dziś po prostu przyjmuje się, że artyści undergroundowi muszą rozwijać więź ze swoją publicznością, aby umożliwić kontynuowanie twórczości. W przypadku łabędzi byłem zdumiony poświęceniem i fanatyczną wiarą napotkanych fanów: ten związek budowany przez dziesięciolecia, aby stać się tym, czym jest dzisiaj. W latach 80-tych nie było niczym niezwykłym, że zespoły odpisywały osobiście, Swans po prostu traktował to znacznie poważniej niż niektóre. Poprzez listy fanów Jarboe nawiązał kontakty z takimi artystami jak Deryk Thomas i korespondował m.in. z przyszłym członkiem zespołu Billem Bronsonem. Stworzyła również stronę internetową Swans first i messageboard oferującą zupełnie nowy poziom kontaktu – w tym względzie była jednym z liderów niezależnej sceny muzycznej. Strona była podstawą kontynuacji legendy Swans, spuścizny i reputacji samego zespołu. Za pośrednictwem strony zostały zarchiwizowane znaczne ilości wywiadów, koncertów CD-R i innych informacji do odkrycia. Jarboe wykorzystał również rzadkie zapisy i inne materiały związane z łabędziami nagromadzone na przestrzeni lat jako talizmaniczne obiekty sztuki, jedyne w swoim rodzaju obiekty pożądania, co oznacza, że łabędzie zyskują na wadze jako istota o ciągłym znaczeniu. Szczególnie przypominam sobie drukowanie i czytanie wywiadów w wieku 17-18 lat – niewiele zespołów miało stronę internetową o takiej skali lub głębokości przed tysiącleciem (wiele do dziś nie ma.) Pamiętam, że rozważałem, czy stać mnie było na tłoczenie testowe za 100 dolarów, czy na zakup wielu koncertów z trasy 1996-1997, aby obserwować ewolucję muzyki – byłem wciągnięty i zachwycony. Był to jeden z odskoczni, który utrzymywał łabędzie obecne i kuszące dla nowych pokoleń-były stosunkowo łatwe do nauczenia się w porównaniu do wielu aktów z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, które wymagały znacznego kopania.

związek między tym, czym stały się Łabędzie w latach 1996-1997 – wszystkożerną paletą dźwiękową obejmującą dowolne Instrumenty, podejście i dostarczenie, które przyniosłyby pożądaną intensywność emocji i doświadczenia – a tym, co było w latach 2010-2017, jest bardzo wyraźny. Dynamizm współczesnego zespołu i uznanie, że jego studio i wcielenia na żywo są pod wieloma względami zupełnie inne, pozwoliło mu ewoluować i rozwijać się oraz nadal łączyć się z publicznością. Ta ekspansywność powstała z ślepego zaułka osiągniętego w połowie lat osiemdziesiątych; z możliwości, jakie daje obecność Jarboe i zaufanie, jakim obdarzyła ją Gira; z eksperymentów, które przyniosła do stołu. Po dziś dzień Swans zawiera znaczną przestrzeń dla kontrastu zapewnianego przez kobiecy wokal lub znalezione dźwięki i inne interwencje, podczas gdy bogata instrumentacja ostatnich albumów wyrosła z nasion zasadzonych w połowie do końca lat osiemdziesiątych. W tym czasie niektórzy fani dyskredytowali Swans zwracają się do ezoteryki-padały oskarżenia o Gothicyzm – ale oznaczało to otwarte uszy starej publiczności, którzy rozumieli, że prawdziwa intensywność nie oznacza tylko „głośnego”, tkwiącego w zespole, podczas gdy nowa publiczność ewoluowała, która doceniała to, czym się stał. Jeśli zespół nie ma stać się typecast, skategoryzowany, statyczny i nieświeży, musi obejmować pokolenia i umożliwiać rozwój. Dzisiejsze łabędzie są w dużej mierze dzieckiem tego, czym stały się łabędzie po wpływie i zaangażowaniu Jarboe ’ a.