- wierzę w zawód dziennikarza.
- uważam, że dziennik publiczny jest zaufaniem publicznym, że wszyscy z nim związani są w pełnej mierze powiernikami dla społeczeństwa, że akceptacja mniejszej służby niż służba publiczna jest zdradą tego zaufania.
- wierzę, że jasne myślenie i jasne stwierdzenie, dokładność i uczciwość, są podstawą dobrego dziennikarstwa.
- uważam, że dziennikarz powinien pisać tylko to, co trzyma w sercu, aby było prawdziwe.
- uważam, że tłumienie wiadomości, poza dobrem społeczeństwa, jest nie do obrony.
- uważam, że nikt nie powinien pisać jako dziennikarz tego, czego nie powiedziałby jako dżentelmen; że przekupstwo przez własną kieszonkę jest tak samo unikane, jak przekupstwo przez kieszonkę innego; tej indywidualnej odpowiedzialności nie można uniknąć, prosząc o instrukcje lub dywidendy innych.
- uważam, że reklama, wiadomości i felietony redakcyjne powinny służyć w najlepszym interesie czytelników; że jeden standard pomocnej prawdy i czystości powinien przeważać dla wszystkich; że najwyższym sprawdzianem dobrego dziennikarstwa jest miara jego służby publicznej.
- wierzę, że dziennikarstwo, które odnosi najlepsze sukcesy-i najlepiej zasługuje na sukces-boi się Boga i czci człowieka, jest stanowczo niezależne, niewzruszone pychą opinii lub chciwością władzy, konstruktywne, tolerancyjne, ale nigdy nie niedbałe—samokontrola, cierpliwe, zawsze szanujące czytelników, ale zawsze nie bojące się; jest szybko oburzony niesprawiedliwością; nie reaguje na apel przywileju lub wrzasku tłumu; stara się dać każdemu szansę i, o ile prawo, uczciwa płaca i uznanie ludzkiego braterstwa mogą to uczynić, Równe Szanse; jest głęboko patriotyczny, szczerze promując międzynarodową dobrą wolę i cementując społeczność światową; jest dziennikarstwem ludzkości i dla dzisiejszego świata.
wierzę w zawód dziennikarza.
uważam, że dziennik publiczny jest zaufaniem publicznym, że wszyscy z nim związani są w pełnej mierze powiernikami dla społeczeństwa, że akceptacja mniejszej służby niż służba publiczna jest zdradą tego zaufania.
wierzę, że jasne myślenie i jasne stwierdzenie, dokładność i uczciwość, są podstawą dobrego dziennikarstwa.
uważam, że dziennikarz powinien pisać tylko to, co trzyma w sercu, aby było prawdziwe.
uważam, że tłumienie wiadomości, poza dobrem społeczeństwa, jest nie do obrony.
uważam, że nikt nie powinien pisać jako dziennikarz tego, czego nie powiedziałby jako dżentelmen; że przekupstwo przez własną kieszonkę jest tak samo unikane, jak przekupstwo przez kieszonkę innego; tej indywidualnej odpowiedzialności nie można uniknąć, prosząc o instrukcje lub dywidendy innych.
uważam, że reklama, wiadomości i felietony redakcyjne powinny służyć w najlepszym interesie czytelników; że jeden standard pomocnej prawdy i czystości powinien przeważać dla wszystkich; że najwyższym sprawdzianem dobrego dziennikarstwa jest miara jego służby publicznej.
wierzę, że dziennikarstwo, które odnosi najlepsze sukcesy-i najlepiej zasługuje na sukces-boi się Boga i czci człowieka, jest stanowczo niezależne, niewzruszone pychą opinii lub chciwością władzy, konstruktywne, tolerancyjne, ale nigdy nie niedbałe—samokontrola, cierpliwe, zawsze szanujące czytelników, ale zawsze nie bojące się; jest szybko oburzony niesprawiedliwością; nie reaguje na apel przywileju lub wrzasku tłumu; stara się dać każdemu szansę i, o ile prawo, uczciwa płaca i uznanie ludzkiego braterstwa mogą to uczynić, Równe Szanse; jest głęboko patriotyczny, szczerze promując międzynarodową dobrą wolę i cementując społeczność światową; jest dziennikarstwem ludzkości i dla dzisiejszego świata.
– Dean Walter Williams of the University of Missouri ’ s School of Journalism (1914)
