Sir John Francis Edward Acton, 6. Baronet, (ur. w czerwcu 1736 w Besançon, zm. ok.- zmarł w sierpniu. 12 grudnia 1811 w Palermo) – dowódca sił morskich Toskanii, a następnie Neapolu, który jako premier Neapolu sprzymierzył to królestwo z Anglią i Austrią w okresie Rewolucji Francuskiej.
Acton, syn angielskiego emigranta, nie doceniając swoich umiejętności, dołączył do sił Piotra Leopolda (późniejszego Świętego cesarza rzymskiego Leopolda II), wielkiego księcia Toskanii, i wyróżnił się dowodząc eskadrą toskańską, gdy Hiszpania i Toskania połączyły siły przeciwko Algierii (1774). W 1779 roku szwagier Piotra Leopolda Ferdynand IV neapolitański zaprosił Actona do reorganizacji floty Neapolitańskiej, której Acton wkrótce został dowódcą.
ulubieniec żony Ferdynanda, Marii Karoliny, szybko się podniósł, pozbywając się wszystkich rywali, zostając ministrem marynarki wojennej, wojny, finansów i wreszcie premierem z niemal absolutnymi uprawnieniami. Jego angielskie i Austriackie sojusze osłabiły tradycyjną klasę panującą i duchowieństwo, które było blisko związane z Hiszpanią. Ponadto zaangażował Neapol w długą walkę z rewolucją francuską, której liberalne ideały przeciwstawiał.
kiedy Francuzi zaatakowali Neapol w 1798 roku, Acton uciekł na Sycylię z królem i królową na pokładzie statku Horatio Nelsona, brytyjskiego admirała. Neapol został ogłoszony Republiką Partenopejską, ale gdy Ferdynand odzyskał kontrolę nad Neapolem pięć miesięcy później, ustanowił rządy terroru przeciwko tym, którzy poparli Francuzów, za które Acton i Nelson muszą ponosić główną odpowiedzialność.
Acton pozostał u władzy z tylko jedną krótką przerwą, dopóki Francuzi nie zaatakowali ponownie Neapolu w 1806 roku, po czym wraz z rodziną królewską uciekł na Sycylię. Był dziadkiem 1. Barona Acton, znanego XIX-wiecznego historyka.
