krótko po wojnie rewolucyjnej, Brytyjski ojciec 15 lat usiadł, aby myśleć o świecie ” wywróconym do góry nogami.”Nigdy nie widział kontynentu amerykańskiego i rzadko stawiał stopę poza Londynem. Z jego prywatnych dokumentów wynika jednak, że uważnie śledził przebieg wojny na mapach i listach pułków. Człowiek rutyny, datował swoje codzienne listy do minuty, gdy konflikt szalał. Starał się wyobrazić sobie Anglię, którą odziedziczą jego dzieci. „America is lost! Czy musimy spaść pod ciosem?”napisał zgrabną, pochyłą ręką. „Czy mamy zasoby, które mogą naprawić złośliwości?”Były to słowa Jerzego III-ojca, rolnika, króla-gdy ważył przyszłość Wielkiej Brytanii.
wielu Amerykanów, jako koloniści-turned-citizens, mogło być zaskoczonych, słysząc wewnętrzne myśli George ’ a na temat wojny, która doprowadziła do ich nowego narodu. Był w końcu tym samym władcą, którego rewolucjoniści brutalnie oskarżyli w Deklaracji Niepodległości. Tam nazywali Jerzego „księciem, którego charakter jest naznaczony przez każdy akt, który może definiować tyrana”, tego, którego uznali za ” niezdolnego do bycia władcą wolnego ludu.”Przez wieki kultura popularna przedstawiała” ostatniego króla Ameryki ” w krytyczny sposób. Jego choroba kierowała fabułą sztuki Alana Bennetta z 1991 roku, szaleństwo George 'a III. niedawno przebój Hamilton obrazował George’ a III, piszącego list pożegnalny do Kolonii, zatytułowany „You’ ll Be Back.”
teraz, po raz pierwszy od ponad dwóch stuleci, będziesz mógł przeczytać królewską stronę rewolucji amerykańskiej i jej następstw w zaciszu własnego zamku. Esej Jerzego III na temat utraty kolonii jest częścią prywatnej skrytki liczącej ponad 350 000 stron, wszystkie obecnie zachowane w królewskich archiwach zamku Windsor po stuleciu przechowywania w piwnicy londyńskiej kamienicy księcia Wellingtona. W kwietniu 2015 r. królowa Elżbieta II oficjalnie otworzyła skarbiec dla uczonych, wraz z planami programu Georgian Papers w celu digitalizacji i interpretacji dokumentów na nową stronę internetową, uruchomioną w styczniu 2017 r.
tylko część materiału, około 15 procent, była kiedykolwiek widziana w druku. Morze listów, Królewskie księgi domowe i mapy obfitują dla badaczy do zbadania. I Jerzy III nie jest sam: Choć większość archiwum dokumentuje jego panowanie, zawiera również dokumenty, które przedstawiają polityczne i osobiste poglądy kilku brytyjskich monarchów i ich rodzin w latach 1740-1837.
po co otwierać niegdyś Prywatne archiwum Królewskie? Gruzińskie dokumenty są „absolutnie kluczem do naszej wspólnej przeszłości”, mówi Oliver Urquhart Irvine, Królewski bibliotekarz i asystent opiekuna archiwów Królowej. „Nie chodzi tylko o nas. Ważne jest, aby zobaczyć stosunek Jerzego III do nauki, do rolnictwa, do życia rodzinnego i domowego, do kobiet, do edukacji i do wszelkiego rodzaju przedmiotów.”
dawni uczeni określili epokę jako Epokę Oświecenia i rewolucyjnego tumultu. Ale chociaż postacie z czasów założycieli, takie jak John Adams, Thomas Jefferson, George Washington, Benjamin Franklin i inni, zakotwiczają amerykańską stronę sagi swoją szczerą korespondencją, poglądy Jerzego III nie zawsze były tak kusząco dostępne. Do 2020 roku zespół Georgian Papers udostępni w formie cyfrowej wszystkie materiały dotyczące brytyjskich monarchów Hanowerskich. „W pełni oczekujemy, że ten projekt doprowadzi do odkryć, które odmienią nasze rozumienie XVIII wieku”, mówi Joanna Newman, wiceprezes i wicedyrektor (International) w King ’ s College London.
w duchu współpracy, archiwiści Windsor połączyli siły z Royal Collection Trust I King ’ s College London i dotarli przez Atlantyk po pomoc w ożywieniu królewskich słów. Omohundro Institute of Early American History and Culture w College of William & partner projektu i sponsorował kilku naukowców do badania archiwum. (Możesz aplikować tutaj.) Ponadto Mount Vernon, The Sons of the American Revolution i Biblioteka Kongresu ogłosiły swój udział.
W 2015 roku pierwsza fala badaczy programu zaczęła poważnie badać rękopisy. Uczony Rick Atkinson, dwukrotny laureat Nagrody Pulitzera, piszący nową wojskową historię rewolucji, wspomina, że” odrobina magii ” przylgnęła do jego codziennego dojazdu do zamku Windsor. Przeszedł przez bramę Henryka VIII i normańską bramę, wspiął się na 102 kamienne schody, a następnie wspiął się na kolejne 21 drewnianych schodów, aby dotrzeć do swojego biurka w kultowej okrągłej wieży. „I są dokumenty”, mówi Atkinson. „George nie miał Sekretarki, dopóki jego wzrok nie zaczął zawodzić w późniejszym życiu. Większość wszystkiego napisał sam. Jest to więc nie tylko wizualne i trzewne doświadczenie, ale także dotykowe, ponieważ papiery zostały pięknie zachowane. Twoje palce naprawdę mają poczucie cofania się przez historię 240-kilka lat.”
Historia jednak nie zawsze była łaskawa dla Jerzego III. jego utrata kolonii amerykańskich, przedłużający się konflikt z Napoleonem i bolesne epizody manii (prawdopodobnie spowodowane przez porfirię) trapiły jego panowanie. Ale choć biografowie malowali go jako autorytarnego lub nieobliczalnego, uczeni twierdzą, że jego prywatne prace opowiadają inną historię, która humanizuje niezrozumianego monarchę.
podczas gdy wielu kolonistów ubolewało nad królem jako despotą skłaniającym się ku tyranii, jego codzienny tryb życia—pilnie zapisany w jego dokumentach—był dość rutynowy. Życie rodzinne i obowiązki publiczne wyznaczały jego dni. Większość pracy wykonywał nad ranem, po czym udał się do Pałacu św. Jakuba na Spotkania Dyplomatyczne. Lubił odwiedzać Spithead, aby zobaczyć statki. Rysował długie listy pułkowe, szczegółowo opisując ruchy Wojny Rewolucyjnej. W tych samych murach, żona George ’ a, urodzona w Niemczech Królowa Charlotte, pracowała przez sześć godzin lekcji angielskiego dziennie. Uczyła córki geografii świata i prowadziła drukarnię w Frogmore. Historia o tym, jak królowie żyli podczas rewolucji—i jak Wielka Brytania poradziłaby sobie poza nią—leży w ich prywatnych papierach na Zamku Windsor.
Jim Ambuske, doktorant w dziedzinie humanistyki cyfrowej w Bibliotece University of Virginia School of Law, był jednym z pierwszych naukowców, którzy zajęli się archiwum wkrótce po uruchomieniu programu. Dostrajając się do myśli politycznej Jerzego III, Ambuske został uderzony jasną, zdecydowaną prozą króla i punktem widzenia dalekim od tradycyjnego tyrana.
„wychodząc z perspektywy studiowania rewolucji, masz poczucie George’ a, którego posągi są rozebrane w Nowym Jorku i którego proklamacje są czytane. Myślę, że myślałem o nim jako o osobie politycznej, nigdy jako o kimś, z kim można się odnosić bardziej niż na poziomie Królewskim ” – mówi Ambuske. Czytanie długich listów króla do jego synów oznaczało punkt zwrotny w jego badaniach. „Był też człowiekiem zdolnym do Wielkiej empatii. Był bardzo zaniepokojony, jak każdy rodzic, o dobro swoich dzieci i ich edukacji”, mówi Ambuske. „Był świadomy, że wychowuje potencjalnych przyszłych władców, ale chciał również, aby byli dobrymi ludźmi.”
gdy Atkinson prześledził, jak rozegrały się bitwy Rewolucji Amerykańskiej, zaczął postrzegać Jerzego III jako człowieka, który był zarówno „bardzo domowym kolegą”, jak i władcą, który był „siłą napędową twardej linii, którą Brytyjczycy podjęli” w wojnie. „To, co przychodzi mi do głowy, patrząc na niego przez gazety,” mówi Atkinson, ” to ktoś, kto zastanawia się nad niezwykle złożonym problemem, dla którego tak naprawdę nie ma słownictwa.”
długo Cienista postać w amerykańskiej historii, George III i jego świat powracają przez jego prywatne gazety. Tak samo, jak historia ludzi o tym, jak Brytyjczycy doświadczyli okresu transformacji w nauce, sztuce i kulturze. Otwarcie archiwum może oznaczać nową erę dla uczonych. Historycy pragnący dowodów na osobistą politykę Jerzego III mogą uznać, że życie dworskie również potrzebuje nowej historii. Pracowite życie królowej Charlotty i jej dzieci przywołuje współczesne biografie. Królewscy kolekcjonerzy sztuki zasługują na drugie spojrzenie, podobnie jak wielu służących, którzy opiekowali się George ’ em i Charlotte (i ich 15 dziećmi) w królewskim stylu. Ta skarbnica zapewnia oszałamiający wachlarz sposobów, aby zobaczyć nowo ujawnione dokumenty, od odtworzenia królewskich obiadów i śledzenia szkockiej emigracji, po zbadanie afrykańskich autorów na dworze gruzińskim lub porównanie nawyków rolniczych Waszyngtonu z nawykami jego byłego króla.
„jest to bardzo prawdopodobne ostatnie wielkie Prywatne archiwum, które oświetli XVIII-wieczny Atlantycki świat”, mówi historyk Karin Wulf, dyrektor Instytutu Omohundro. „Oczywiście, jest tu wspaniały materiał do zbadania na temat króla Jerzego III i utraconych kolonii, ale jest też niezwykły materiał na temat transatlantyckiej kultury literackiej, na temat idei pracy i rolnictwa, na temat polityki najwyższej i najbardziej codziennej, płci, rodziny…wszelkiego rodzaju tematów. Nie tylko monarchowie, których materiały są tu zachowane. To ludzie, którzy dla nich pracowali i z nimi, i to materiały stworzone przez wszelkiego rodzaju ludzi w Imperium Brytyjskim i poza nim.”
