na pierwszy rzut oka możesz pomyśleć, że Iniemamocni to po prostu zabawny film o superbohaterach. Ale zdejmij peleryny i rajstopy, a zostaniesz z dogłębną narracją architektoniczną z własnym początkiem i końcem.
tuż za bohaterami i złoczyńcami znajduje się szeroka gama starannie wykonanych budynków i miast zaczerpniętych z architektonicznej i historycznej rzeczywistości. Artyści Pixar odpowiedzialni za projekt filmu z powodzeniem nadają jego lokalizacjom znaczące znaczenie architektoniczne: Krytykują Modernizm, przywracają De Stijl i dokumentują transformację powojennego amerykańskiego miasta.
zainteresowany? Lecimy, przeprowadzamy Cię.
Akcja Iniemamocnych rozgrywa się w Metroville, archetypowym amerykańskim mieście. Jego rdzeniem jest gęste „Śródmieście” (położone w pobliżu wody) biurowców o nazwie Municiberg. Kiedy film się otwiera, mamy wrażenie, że jesteśmy w epoce po ii Wojnie Światowej, prawdopodobnie na początku lat 50., opartej na stylu ubrań i samochodów – i architekturze miasta. We wczesnej scenie, Mr. Incredible (né Bob Parr) przejeżdża przez Metroville, mijając fasady w stylu Art Deco i pionowe linie pioniera wieżowca Louisa Sullivana. W jednym ujęciu jest nawet pseudo-Chrysler Building. To wszystko bardzo przypomina amerykańskie miasto, którego budowa została zamrożona przez wojnę, ale ze względu na eleganckie linie samochodu Pana Incredible, jesteśmy wyraźnie w powojennym świecie.
na pierwszym obrazie widoczne są silne elementy Art Deco w budynku po prawej stronie Parr. Drugi obraz ukazuje, od lewej do prawej, Art Deco, budynek Chryslera i uniesioną pionowość budynku. Wszystkie zdjęcia filmowe: Iniemamocni z Walt Disney Pictures i Pixar Animation Studios.
kolejna seria scen pokazuje obszary średniej gęstości znajdujące się poza kolekcją biurowców Municiberg. Teren składa się z monotonnych ceglanych fasad, które przywodzą na myśl magazyny i fabryki, które 50 lat wcześniej napędzały przemysłową gospodarkę miasta. Tuż za centrum przemysłowym Metroville znajduje się dzielnica mieszkaniowa miasta.
typologia magazynu o średnim wzroście charakteryzuje się głębokimi podłogami i powtarzalnymi niedekorowanymi powierzchniami zewnętrznymi. Kiedyś mieściły one miejski przemysł, ale nie na długo, jak zobaczymy pod koniec filmu. Nocne ujęcie, prosto z filmu noir, ujawnia usługę lekkiej kolei, która przyciąga pracowników do centrum handlowego miasta i wokół niego.
wielu mieszkańców Metroville żyje w cieniu odległych wież Municiberga. To obszar pełen typologii mieszkaniowej przedwojennych amerykańskich miast: the row house. Te ciasno zapakowane domy mogą pochodzić prosto z dowolnego wschodniego wybrzeża lub Środkowo-zachodniego miasta z ludnością robotniczą. Duży plac zieleni pozwala nam wiedzieć, że to miasto zostało zaplanowane z uwzględnieniem standardowego amerykańskiego gridiron, który pomieścić parki dla celów rekreacyjnych i zdrowotnych.
jeśli spojrzysz obok człowieka potrząsającego gigantycznym drzewem, zobaczysz uroczą kolekcję malowniczych domów szeregowych i Centrum handlowe w tle.
te trzy podstawowe obszary—handlowa o dużej gęstości w centrum, przemysłowa o średniej gęstości w środku i mieszkalna o niskiej gęstości na skraju-wskazują na standardowy przedwojenny układ miasta. Zostały po raz pierwszy udokumentowane w latach 20. i 30. przez Chicago school of sociology. Według jego badań Chicago, większość miast miała centralny obszar handlowy, który był otoczony szorstkimi strefami przejściowymi. Najdalej były ładniejsze obszary mieszkalne. Wszystkie są połączone metrem lub lekką koleją. To jest plan miasta Metroville na początku Iniemamocni. Ale to się zmieni, gdy następnym razem zobaczymy miasto.
większy obszar Metroville.
film szybko się rozwija około 15 lat i jak większość nowych amerykańskich rodzin, Parrowie opuścili miasto na całe życie na przedmieściach (może w Burbsville, Villaville lub Hamletville-słyszałem, że szkoły i ceny mieszkań są w nich dobre). Szerokie ujęcie ich domu ukazuje krajobraz typowego, podobnego do Levittown osiedla, które zostało szybko zbudowane, aby pomieścić powojenny boom mieszkaniowy. Powracający GIs pracował w miastach, ale chciał, aby ich własny dom wychowywał rodzinę i rozwijał inwestycje w nieruchomości.
nasza rodzina superbohaterów cieszy się skromnym mieszkaniem Z garażem na dwa samochody. Architektura ma otwartość, ekonomię i prostotę domu Eames Charlesa i Raya Eamesa zmieszaną z żartobliwymi kątami modernizmu Googie. Ale jak zobaczymy później, przedmieścia nie są jedyną zabawną architekturą w filmie.
pomijając chmurę grzybów, to idealny obraz przedmieść. Same domy są ogólne, ale zróżnicowane, jak widać w Levittown, choć sama architektura jest lekkim podejściem do prac Charlesa i Raya Eamesa.
Dom Charlesa i Raya Eamesa. Zdjęcie: via mimoa.eu.
główny budynek na kampusie Fullerton w Kalifornii Hope International University wykonany w stylu Googie. Fot. Slcoats via wikimedia.org.
w tym momencie wybieramy się na krótki objazd do domu Edna Mode, Mody (i kostiumu superbohatera) Mavena. Jak każdy dobry projektant, Edna mieszka w domu zbudowanym z wysokim designem. Siedząc na szczycie dużego wzgórza, proste masowanie domu i ogromne przeszklone wnętrze sprawiają, że wygląda on niemal nowocześnie. Wnętrze jest jednak żywiołowym przykładem architektury De Stijl z lat 20. De Stijl miał dwie podstawowe zasady, z których obie są w grze we wnętrzu domu:
1) użycie tylko kolorów podstawowych, wraz z czernią i bielą
2) zmniejszenie architektury do serii cienkich powierzchni
to, co pozostało, to seria poziomych i pionowych płaszczyzn w tych kolorach. Jedynym zbudowanym przykładem architektury De Stijl jest Dom Rietvelda Schrödera, który w filmie został przekształcony w przestronną i minimalistyczną rezydencję forteczną. Warto zauważyć, że w domu zastosowano również uproszczoną wersję krzeseł LC3 Le Corbusiera (zaprojektowanych w 1928 roku), które były współczesne ruchowi De Stijl (ok. 1917-1931).
ekscentryczna Edna Mode mieszka w domu będącym hybrydowym pastiszem awangardowej architektury lat 20. Eleganckie schody to po prostu pływające powierzchnie a la De Stijl, a wejście wykorzystuje paletę De Stijl. Na marginesie głosu ednie użycza reżyser Brad Bird.
Dom Rietvelda Schrödera. Foto: Gerrit De Heus via vebidoo.de.
podczas gdy Edna żyje w architektonicznej przeszłości, Reszta świata idzie do przodu. Minęło 15 lat od otwarcia scen, a stare przedwojenne miasto Art Deco zostało wyparte przez Miesjańską modernistyczną metropolię. Widzimy to wyraźnie w dwóch miejscach: biurze Boba Parra i na ulicach miasta podczas ostatecznej bitwy.
Biuro Parra (firma ubezpieczeniowa) prezentuje Modernizm dążący do stworzenia idealnego i jednorodnego środowiska pracy: oświetlenie nad głową jest równomierne i regularne, klimat jest ściśle kontrolowany, podłogi są podzielone na siatki, a ponure odcienie bieli, szarości i czerni pokrywają każdą powierzchnię. Twórcy filmu krytykują wiarę modernizmu w hiperracjonalizm, twierdząc, że tworzy on opresyjne środowisko: Parr stoi przed ścianą biurokratycznych szafek na dokumenty, a jednocześnie ściśnięty przez jedyną błądzącą kolumnę, która przebija przestrzeń. To standardowy komentarz na temat potencjalnych nieludzkich cech komercyjnego modernizmu.
Parr ginie w absurdalnie racjonalnym biurze. Fluorescencyjne światła padają niezmiennym blaskiem. Warto zauważyć, że dwa ostatnie zdjęcia, wykonane na innym piętrze kierowniczym, ujawniają biura z bardziej pożądanymi pokojami o pełnej wysokości.
Budynek Seagram Ludwiga Miesa van der Rohe z 1958 roku o jednolitym oświetleniu i układzie przestrzennym. Zdjęcie: via populararchitects.kom.
samo miasto przyjęło również estetykę modernistyczną. Prostoliniowa racjonalność rozprzestrzenia się z boksów na fasady nowych drapaczy chmur Municiberg. Tam, gdzie kiedyś stały magazyny pokryte cegłą, wyrosły biurowce pokryte stalą i szkłem. Transformacja miejska trwa nadal, ponieważ autostrady zastępują lub uzupełniają lekką kolej, którą widzieliśmy 15 lat temu. Pojazdy, których Parr i jego koledzy z przedmieść używają do dojazdu, są częścią nowej powojennej kultury samochodowej, co oznacza, że ośmiopasmowa autostrada przecina serce centrum miasta.
metropolia doświadczyła powojennego boomu i teraz oferuje wiele bardziej modernistycznych wież, które powielają ponure szare kolory podłogi biurowej. Szerokie autostrady tętnicze krzyżują się z mniejszymi ulicami.
bycie superbohaterem musi być super złoczyńcą. A w Iniemamocnych mamy syndrom, którego warstwa jest najciekawszą architekturą ze wszystkich. Podczas gdy rodzaj sztywnego modernizmu zdominował krajobraz miasta, syndrom zdaje się obejmować krzywoliniowy Modernizm, który kojarzyłbyś z niektórymi współczesnymi Mies. Legowisko złoczyńcy jest w większości betonowe i w pełni wykorzystuje unikalne właściwości rzeźbiarskie tego materiału. Jeden budynek w szczególności wygląda jak dzieło Oscara Niemeyera, łącząc smukłe podpory jego pałacu Planalto z dramatycznym nadmorskim położeniem i kształtem płyty Muzeum Sztuki Współczesnej Niterói. Tymczasem wewnętrzne Pasaże bazy są plującym obrazem wizji Saarinena dla futurystycznych podróży w Centrum Lotów TWA, zwłaszcza wobec owalnych, oświetlonych od góry chodników.
z zewnątrz wygląda jak hodgepodge Oscara Niemeyera, podczas gdy wnętrze jest mniej kolorowym odwzorowaniem chodników Eero Saarinena w Centrum Lotów twa pokazanym na powyższym zdjęciu. Zdjęcie: wallyg na Flickr via fotopedia.com.
dbałość o szczegóły architektoniczne i urbanistyczne w Iniemamocni zaskakuje dokładnością i przemyślnością. Nie tylko widzimy, jak miasto zmienia się na przestrzeni lat, ale także widzimy wiele stylów architektonicznych kreatywnie połączonych i zsyntetyzowanych.
aby dowiedzieć się więcej o tym, jak Pixar renderuje swoje tła, sprawdź ten niesamowity podcast z 99% niewidoczny na wpływowym artyście z kreskówkowych tła. A jeśli lubicie czytać o modernistycznym betonowym legowisku, to w popularnych filmach zawsze jest książka źli ludzie w modernistycznych domach.
nie możesz uzyskać wystarczającej architektury dużego ekranu? Sprawdź naszą krótką historię nowoczesnej architektury poprzez filmy! Więcej informacji na temat Art Deco i miast można znaleźć w naszej letniej grze wideo Sereis: LA Noire.
