the Attraction of Iran: The Middle East’ s Locked Up Treasure Trove

to nie tylko bogactwo zasobów naturalnych sprawia, że Iran jest takim celem, ale fakt, że są one znacjonalizowane, wyjaśnia Adi MacArtney

„kiedy chcę zrozumieć, co dzieje się dzisiaj lub spróbować zdecydować, co wydarzy się jutro, patrzę wstecz.”- Omar Khayyam (irański poeta)

obecna fala agresywnej postawy Zachodu wobec Iranu musi być postrzegana, przynajmniej częściowo, poprzez potencjalne zyski dostępne dzięki „restrukturyzacji gospodarczej”bogactwa zasobów naturalnych.

wystarczy spojrzeć na redystrybucję bogactwa Fizycznego w Iraku i Afganistanie, aby poinformować nas o tym, jak postępują takie powojenne przejęcia zasobów i ich utrzymujące się konsekwencje. Jeszcze raz wierzyć, że USA i ich regionalni pełnomocnicy działają wyłącznie z powodów moralnych i związanych z bezpieczeństwem na Bliskim Wschodzie, byłoby wątpliwie naiwne.

zbyt proste jest stwierdzenie, że „Zachód chce najechać Iran ze względu na bogactwo zasobów”. Wiele krajów ma ogromne bogactwo zasobów i nie grozi im wrogie przejęcie, więc dlaczego Iran?

Iran jest celem równie cennym jak Irak, zarówno jeśli chodzi o zasoby ropy naftowej, jak i minerałów. Tabela 1 pokazuje, jak produkcja ropy naftowej w Iranie porównuje się z innymi ważnymi krajami, w tym zrestrukturyzowanym Irakiem i Kuwejtem (inwazja kuwejckich pól naftowych doprowadziła do wojny w Iraku). Produkcja ropy naftowej w Iranie jest prawie na równi z Chinami, ale to bogactwo ropy naftowej jest ledwo dyskutowane przez media jako potencjalny powód, dla Zachodu grożącego wojną.

przed wojną w Iraku Zachodnie giganty energetyczne zostały wyłączone z dostępu do irackich bogactw naftowych z powodu nacjonalizacji w 1972 roku.

po inwazji i redystrybucji BP i PetroChina zyskały stałe kontrakty na rozległym polu naftowym Rumaila (trzecie co do wielkości pole produkcyjne na świecie), Royal Dutch Shell przeniósł się na pole naftowe Majnoon (chociaż zostało ono sprzedane w 2018 roku); Shell i Mitsubishi zyskały również kontrakt gazowy o wartości 17 miliardów dolarów w południowym Iraku. To wojna i „restrukturyzacja” pozwoliły na redystrybucję bogactwa i ExxonMobil, BP, Shell, BHP i inne, wszyscy mocno lobbowali rządy, że każda inwazja musi otworzyć drzwi dla zagranicznych firm – i tak się stało. Ten zagraniczny Dostęp firmy był gwarantowany przez iracką konstytucję z 2005 r., dokument silnie pod wpływem amerykańskich doradców.

prawdopodobnie niedokładne jest stwierdzenie, że Zachód w ogóle chce najechać Iran, czego chce, to dostęp do swoich rynków ropy naftowej, gazu i minerałów.

Irańska produkcja ropy naftowej jest jedną z najwyższych na świecie i od 1951 r.pozostaje znacjonalizowana i zamknięta dla zagranicznych firm, w ramach National Iranian Oil Company, drugiej co do wielkości firmy naftowej na świecie, z produkcją ropy naftowej stanowiącą 12% irańskiego PKB. Ponadto Iran posiada ogromne złoża gazu ziemnego, będąc trzecim co do wielkości producentem gazu ziemnego na świecie, reprezentowanym przez National Iranian Gas Company i stanowiącym 16% udokumentowanych zasobów naturalnych na całym świecie.

Iran ma znacznie więcej niż tylko bogactwo ropy i gazu, ma 37 miliardów ton sprawdzonych zasobów mineralnych i 57 miliardów ton potencjalnych rezerw. W 2015 r. te zasoby mineralne oszacowano na 800 miliardów dolarów, a Iran znajduje się w pierwszej dziesiątce światowych producentów minerałów (Tabela 3). Te zasoby mineralne są bardzo zróżnicowane, a Iran jest drugim co do wielkości producentem gipsu, a także ważnym producentem złota, ołowiu, manganu, molibdenu, srebra, cynku, barytu, boru, magnezytu, Miki, siarki, pirytu, skalenia, fosforytu i wielu innych cennych minerałów przemysłowych.

irańskie bogactwo ropy naftowej, gazu i minerałów oraz produkcja nie są statyczne.

dla wielu z tych towarów Iran ma jedne z najwyższych stóp wzrostu na świecie. Z ogromnymi rezerwami i rosnącą zdolnością do wydobywania i przetwarzania minerałów, Iran ma potencjał do ogromnych przyszłych zysków. Pytanie brzmi, czy te ogromne dochody pozostaną pod własną kontrolą, czy też zostaną odebrane poprzez międzynarodową interwencję.

zbyt proste jest stwierdzenie, że „Zachód chce najechać Iran ze względu na bogactwo zasobów”. Wiele krajów ma ogromne bogactwo zasobów i nie grozi im wrogie przejęcie, więc dlaczego Iran?

sprowadza się to do nacjonalizacji przemysłu i zamknięcia rynków dla interesów zewnętrznych, rynków wartych wiele miliardów dolarów. Irańska Konstytucja zabrania zagranicznej lub prywatnej własności zasobów naturalnych, tak jak Iracka ropa naftowa została znacjonalizowana przez Iraq National Oil Company przed inwazją.

chyba niedokładne jest stwierdzenie, że Zachód w ogóle chce najechać Iran. Chce dostępu do rynków ropy naftowej, gazu i minerałów. W Iraku Zachód był gotów dokonać inwazji, aby wymusić dostęp do tych zamkniętych rynków, a społeczeństwo wykupiło się od sprzedawanych kłamstw. Otwarte pozostaje pytanie, czy zachodnie rządy mają wolę polityczną i czy tym razem opinia publiczna będzie tak samo ufna wirowaniu.

z pewnością wszelkie moralizatorskie lub zabezpieczające powody interwencji militarnej w Iranie, jeśli chodzi o redystrybucję zasobów fizycznych i restrukturyzację gospodarczą, muszą być postrzegane z najwyższym stopniem sceptycyzmu.

Iran to złoty skarb na Bliskim Wschodzie; obecnie zamknięty przez nacjonalizację przemysłu połączoną z reżimem polityczno-religijnym nieprzyjaznym wpływom z zewnątrz i niechętnym przyznawaniu zagranicznym firmom dostępu do swoich aktywów i własności. Bogactwo jest oszałamiające.

ważne jest, aby globalna opinia publiczna nie została oszukana przez słabe preteksty i wymówki, aby złamać zamki i ukraść skarb.

obrazowanie Iranu jako bojownika nuklearnego, tak jak stało się z Saddamem Husajnem w wojnie w Iraku, jest jednym z takich pretekstów. Łagodniejszym i bardziej pociągającym pretekstem jest malowanie interwencji jako wyzwolenia spod represyjnego reżimu.

jeśli w Iranie dojdzie do wojny, to chodzi o zasoby.

Iran rzeczywiście ma przerażające wyniki w zakresie praw kobiet i osób LGBT+, ale w słowach Arundhati Roy, mówiąc o wojnie w Afganistanie: „mówi się, że celem wojny było obalenie reżimu talibów i uwolnienie afgańskich kobiet z Burk, jesteśmy proszeni o przekonanie, że amerykańscy marines są rzeczywiście na misji feministycznej.”

ważne jest, aby światowe media nie stały się współwinne w sprzedawaniu tak słabych pretekstów, jak ważne i propagowaniu wymówek brutalnej interwencji. Jeśli wojna stanie się w Iranie, będzie o zasoby.