TrinityCollegeChoir

John Edensor Littlewood

1885-1977. Rouse Ball profesor matematyki; członek Cambridge Philosophical Society. Korespondent francuskich, Królewskich Holenderskich, Duńskich & Szwedzkich Akademii.

urodzony w Rochester, Littlewood mieszkał w Kapsztadzie w wieku od siedmiu do piętnastu lat. Następnie przez trzy lata uczęszczał do St Paul ’ s School w Londynie, gdzie był nauczany przez F. S. Macaulaya, znanego obecnie z wkładu w idealną teorię. Studiował w Trinity i był starszym Wranglerem w 1905. Littlewood został wybrany stypendystą w 1908 roku i, oprócz trzech lat jako wykładowca Richardsona na University of Manchester, całą swoją karierę spędził na University of Cambridge. W 1928 został mianowany profesorem matematyki, przechodząc na emeryturę w 1950. Był członkiem Royal Society i został odznaczony Royal Medal, Sylvester Medal i Copley Medal. Był prezesem London Mathematical Society w latach 1941-1943, otrzymał Medal De Morgana i Nagrodę starszego Berwicka.

większość jego prac dotyczyła analizy matematycznej. Rozpoczął badania pod nadzorem E. W. Barnesa, który zasugerował, że próbuje udowodnić hipotezę Riemanna: Littlewood pokazał, że jeśli hipoteza Riemanna jest prawdziwa, to twierdzenie o liczbach pierwszych następuje. Praca ta przyniosła mu stypendium Trinity fellowship.

ukuł prawo Littlewooda, które mówi, że jednostki mogą spodziewać się cudów, w tempie około jednego miesięcznie. Kontynuował pisanie prac do lat osiemdziesiątych, szczególnie w obszarach analitycznych, które stały się teorią systemów dynamicznych.

wśród jego doktorów byli Sarvadaman Chowla, Harold Davenport i Donald C. Spencer. Jego praca kolaboracyjna, prowadzona korespondencyjnie, obejmowała w szczególności dziedziny aproksymacji Diofantyny i problemu Waringa. W swoich innych pracach Littlewood współpracował z Raymondem Paleyem nad teorią Littlewooda-Paleya w teorii Fouriera oraz z Cyrilem Offordem w pracy kombinatorycznej nad sumami losowymi, w rozwoju, który otworzył pola wciąż intensywnie badane. Współpracował z Mary Cartwright nad problemami równań różniczkowych wynikającymi z wczesnych badań nad radarem: ich prace były zapowiedzią współczesnej teorii układów dynamicznych. Nierówność littlewooda na formach dwuliniowych była prekursorem późniejszej teorii norm Grothendiecktensora.

przez wiele lat współpracował z G. H. Hardy ’ m. Wspólnie opracowali pierwsze domysły Hardy 'ego-Littlewooda, silną formę domysłu twin prime oraz drugie domysły Hardy’ ego-Littlewooda.

w wykładzie z 1947 roku duński matematyk Harald Bohr powiedział: „aby zilustrować, w jakim stopniu Hardy i Littlewood w ciągu lat stali się uważani za liderów ostatnich angielskich badań matematycznych, mogę zgłosić, co znakomity kolega kiedyś żartobliwie powiedział:” Obecnie istnieje tylko trzech naprawdę wielkich angielskich matematyków: Hardy, Littlewood i Hardy-Littlewood.”

istnieje historia (związana z innymi), że na konferencji Littlewood spotkał niemieckiego matematyka, który powiedział, że jest najbardziej zainteresowany odkryciem, że Littlewood naprawdę istnieje, ponieważ zawsze zakładał, że Littlewood jest imieniem używanym przez Hardy ’ ego do mniejszych prac, których nie chciał ujawniać pod własnym nazwiskiem; Littlewood najwyraźniej ryczał ze śmiechu. W 1986 roku Béla Bollobás opublikował książkę „a Mathematician’ s Miscellany ” (Miscellany).

w ogrodzie Duffa (część ogrodu stypendystów Trinity College) stoi pamiątkowy termotutor.