u bent de eerste minister van Japan, zegt u? Wat leuk voor je, maar je kunt nog steeds niet bij deze club. Een filmster? Hoe smakeloos. Een miljardair zakenman? Vergeet het maar. Geld kan geen bloed voor je kopen, niet het juiste bloed, in ieder geval.De juiste bloedlijnen zijn alles in de Kasumi Kaikan, Japan ‘ s meest exclusieve sociale club. Er is geen directe vertaling van de Japanse naam van de club, maar “Peers Club” of “aristocratie Club” is waarschijnlijk het dichtst: alle 950 leden zijn mannen, de oudste zonen en kleinzonen van de oude adel van Japan.Als de Tweede Wereldoorlog niet zo was verlopen, zouden deze mannen de titels van hertogen, graven en baronnen hebben geërfd. Velen zouden leven in grote huizen te midden van weelde en oudheid. Maar de Amerikanen beëindigden dat alles, het ontdoen van de adel van zijn land, rijkdom en status. Toen de Amerikanen Japan bezetten, deed de keizer afstand van zijn goddelijkheid en de aristocraten gingen op zoek naar betaalde banen.”Na de oorlog,” zegt Nagahide Kuroda, wiens vader kamerheer was van Keizer Hirohito, ” moest mijn moeder voor het eerst koken.”
deze club is the nobles’ revenge.
het is een fantastisch gebouw dat de gehele 34e verdieping van een wolkenkrabber beslaat met uitzicht op het regeringscentrum van Tokio. Hier kan een hertog zich nog steeds als een hertog voelen-zelfs als hij nu software verkoopt voor de kost. Hij kan een goede sigaar roken en 12-jarige single-malt whisky drinken met andere mannen van nobele afkomst — soms komt de keizer zelf langs. Hij kan biljarten te midden van onbetaalbare schatten van het oude Japan. Vrijwel onbekend voor degenen buiten de bovenste korst, de club heeft een diepgaand effect op het behoud van de Japanse traditie en artefacten. Veel clubleden zien zichzelf als hoeders van de Japanse cultuur. Voor hen is de club niet over het terugkijken en klagen over een zacht leven verloren: hun missie is om te behouden voor toekomstige generaties oude kunsten als waka, traditionele 31-lettergreep poëzie, en emon, keizerlijke hof dressing.Toen keizer Akihito formeel de troon besteeg in 1990, werd een team van 70 mensen van de Kasumi Kaikan aangeworven om hem en andere leden van de Koninklijke familie te kleden in de uitgebreide gewaden die tijdens de ceremonie werden gebruikt. Ze deden hetzelfde toen kroonprins Naruhito trouwde met prinses Masako in 1993.”Het is gemakkelijk om een schilderij of een kimono door te geven, maar het is moeilijk om het proces van het maken van deze dingen op de traditionele manier door te geven”, zegt clublid Tetsuo Ito, curator van het Suntory Museum of Art In Tokyo.
de club biedt regelmatig lessen in de traditionele kunsten, waaronder een wierook-ruikende cursus waarin studenten zitten rond een lange tafel en proberen te ruiken het verschil tussen zes basistypen wierook.
leden van de Kasumi Kaikan hebben meer dan 100 musea geopend of gedoneerd, waarbij ze werden gevuld met onschatbare samuraizwaarden, zeldzame rollen, handgeschilderde schermen, parellakdozen en andere erfstukken.
natuurlijk zijn er bepaalde voordelen aan al deze welwillendheid. Het creëren van een non-profit museum om je onbetaalbare kunstobjecten te huisvesten is een leuke belastingschuilplaats. Het zorgt ervoor dat de ouder wordende clubleden dat hun kinderen deze laatste overblijfselen van hun vooroorlogse leven niet hoeven te verkopen om de angstaanjagende successierechten van Japan te betalen, die tot 70 procent van de geërfde rijkdom claimt.
maar clubleden beweren dat de club, opgericht in de 19e eeuw, niet over persoonlijke rijkdom gaat. De club financiert ook sociale projecten, bibliotheken en internationale studentenuitwisselingen. Vrouwen en dochters van leden doen veel vrijwilligerswerk en cultureel werk van de club, maar als niet-leden zijn ze niet toegestaan aan de bar of biljarttafels.Veel van de liefhebbers van Japan zijn bang dat wat het onderscheidt van de rest van de wereld-de samurai-erfenis, kimono ‘s, muziek, theeceremonies-verdwijnt in een wereld waar miljoenen mensen naar dezelfde Hollywood-films kijken en McDonald’ s burgers eten.
“als we geïnteresseerd waren in geld, konden we maar één kunstwerk verkopen en een prachtig huis kopen”, zegt clubdirecteur Kuroda, een elegante, dunne man die loopt met een perfecte houding. “Maar dan zou de Japanse cultuur verslechteren. Het is onze plicht om het intact te houden.”
in dit land waar een lidmaatschap van een golfclub een half miljoen dollar kan kosten en de dekkingskosten bij sommige nachtclubs $ 400 bedragen, zijn de jaarlijkse bijdragen aan de Kasumi Kaikan slechts $ 50, ongeveer de prijs van een knipbeurt.
de lage vergoeding is het resultaat van een sluwe vastgoeddeal die lang geleden werd gesloten.Kort na de Tweede Wereldoorlog benaderde een ontwikkelaar de club om de eerste wolkenkrabber van Japan te bouwen op het land waar het oude clubhuis stond. Geconfronteerd voor de eerste keer met financiële problemen, de clubleden een deal gesloten: Ze stonden de ontwikkelaar toe om het 35 verdiepingen tellende gebouw te bouwen, maar ze behielden het eigendom van het land, twee verdiepingen van het gebouw om zichzelf te verhuren, en de 34e verdieping voor hun clubhuis.Het huidige gebouw bevindt zich in het centrum van Kasumigaseki, het Japanse regeringscentrum en een van de meest eersteklas vastgoed in een van de duurste steden ter wereld.
clubleden zeggen niet hoeveel huur ze ontvangen van de grond of de twee verdiepingen van kantoorruimte. Maar ze bieden een sluwe hint: ze betalen meer dan $ 750.000 per jaar belasting op het.
er is een clubgenealoog beschikbaar voor het geval er vragen zijn over de afstamming van een mogelijk lid, en een commissie onderzoekt het karakter van degenen die willen toetreden. Kuroda zegt dat leden hun plicht serieus moeten nemen om respect te tonen aan hun voorouders en om “een goede reputatie te hebben.”
de mannen van de Kasumi Kaikan treden in rustige luxe. Een dik tapijt met het insigne kersenbloesem van de club verwarmt de ingang, die is bekleed met oude ingelijste foto ‘ s van aristocraten in hun sladagen. De verschillende zalen, studieruimtes, eetzalen en spelletjesruimtes kunnen met gemak 500 mensen doorslikken en toch de club verlaten met het rustige gevoel van een bibliotheek. Leden dragen hun kersenbloesem reversspeldjes te allen tijde-rode voor degenen boven de 80 en gouden voor degenen die 90 bereiken. Hiroshi Komatsu, die de club helpt runnen, zegt dat leden ” nooit praten over hun familiegeschiedenis met elkaar. Iedereen weet wie ze zijn.”
and everybody knows the painful reverse Assepoester stories that brought them here.Kuroda ‘ s familie verloor onnoemelijke sommen toen een Amerikaanse BOM zijn voorouderlijke collectie schatten vernietigde. En toen het puin na de Japanse overgave werd opgeruimd, werd het grote huis van de Kuroda-familie-en de luxueuze manier van leven waar het generaties lang van had genoten-weggevaagd in de nieuwe meritocratie die ontstond.Akira Watanabe (96) was al in de veertig toen zijn leven drastisch veranderde. “Er bleef niets over,” zegt hij, niet zijn familiehuis, zijn paarden, zijn tuinen, zijn volière. “Elk kind had zijn eigen dienaar.”Watanabe, een vrolijke, energieke man die bijna elke dag naar de club komt, zegt dat clubleden zelden hun familieverhalen vertellen. Hij zegt dat ze allemaal hun nieuwe status accepteren als mannen wiens adel stopt bij de clubhuismuren.
” het kan niet worden geholpen, ” Watanabe voegt met een verstandige glimlach. “We verloren de oorlog.”
speciaal correspondent Shigehiko Togo droeg bij aan dit artikel.
onderschrift: Gyoun Sanjounishi, een meester van kohdo — the art of fragrance appreciation — leidt vorige maand een cursus voor vrouwen in de Kasumi Kaikan in Tokio.
bijschrift: Joerg Tanger uit Duitsland, een gast in de Kasumi Kaikan, in ceremoniële kledij. De leden van de club behoren tot de weinigen die zich de kunst van imperial dressing herinneren.
