Igor Lee. Foto: CABAR.asia begin jaren zestig organiseerden de eerste Koreaanse kolonisten in het district Farkhor van Tadzjikistan een rijstboerderij in Surkhob. De voorzitter, Peter Grigorievich Kim, paste voor het eerst in de republiek de dubbele teelttechnologie toe: in de herfst plantte hij wintertarwe, in het vroege voorjaar oogst hij het en zaaide onmiddellijk rijst. Hij werd ook de eerste rijstteler in Tadzjikistan. Lokale boeren volgden het Koreaanse voorbeeld.Om de kost te verdienen, bleven de Koreanen onvermoeibaar werken aan een roterende teammethode, die in het Koreaans “kobongji” wordt genoemd; de hele families reisden naar andere Sovjetrepublieken om uien en meloenen te verbouwen en na de oogst te hebben verkocht, keerden ze terug naar huis. In feite bleken ze agenten van een markteconomie te zijn onder het Sovjet-socialisme.De enige Koreaanse vrouw woont nu in het dorp Farkhor – Larisa Pak, 65 jaar oud, die met een Oezbeekse etnische vrouw trouwde en zich tot de Islam bekeerde. Ze integreerde zich in de lokale gemeenschap en alleen haar achternaam bleef over uit haar verleden.Volgens de volkstelling van 1989 telde de Koreaanse gemeenschap in Tadzjikistan 14.300 mensen (ongeveer 7.000 Koreanen woonden alleen in Dushanbe). Tijdens de laatste volkstelling in 2010 identificeerden slechts 650 mensen zich als Koreanen. Victor Kim is echter van mening dat het aantal mensen met Koreaanse afkomst in Tadzjikistan meer dan 1000 bedraagt.De exodus van Koreanen, net als veel andere nationale minderheden in Tadzjikistan, vond plaats in het begin van de jaren negentig, tijdens de burgeroorlog. Voorheen was het zogenaamde ” Koreaans dorp “gelegen in Dushanbe, in het” Perviy Sovetski “(“eerste Sovjet”) district, waar voornamelijk Koreanen woonden. In die jaren werd de krant Koryo Ilbo van de Koreaanse gemeenschap in meer dan duizend exemplaren gepubliceerd.In 1992, op verzoek van Koreaanse ondernemers, maakte regisseur Mairam Yusupova de documentaire “Koryo-saram”, die vertelt over de massale migratie van Koreaanse vluchtelingen uit het land.
een scène uit de film” Koryo-saram”. Uit Vladimir Kim ‘ s persoonlijke bestanden.
“Koryo-saram” betekent letterlijk “Koreaans persoon”. Dit betekent dat de lokale Koreaan niet uit Zuid-Of Noord-Korea komt (niet de Joseon – saram of de Hanguk-saram), maar uit de stam die in het Verre Oosten verscheen en zich vervolgens vestigde in Centraal-Azië-Koryo-saram.”Deze gemeenschap ontwikkelde zich geïsoleerd en werd een nieuwe sub-etnische gemeenschap van de Koreaanse etnische groep, die in de loop van een lange historische periode een duidelijke bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van het land van verblijf,” zei politiek analist Sim Hong Yong uit Korea.Vitaly Vladimirovitsj Shin, afgestudeerd aan de Bauman State Technical University, is een van degenen die in Tadzjikistan verbleven. Hij is professor aan de Technische Universiteit van Tadzjikistan en heeft in het verleden innovatieve veranderingen teweeggebracht in de sleutelsectoren van de Tadzjiekse economie. Bijvoorbeeld het factureringssysteem voor het Dushanbe stadstelefoonnetwerk, waarmee het controlesysteem kon worden geautomatiseerd; het volgen van goederenwagons via software, waarmee geld werd bespaard voor de spoorwegadministratie van het land; de eerste “Visa” internationale betaalkaart van het land in “Tojiksodirotbank”: dit zijn Shin ‘ s prestaties.
Vladimir Shin. Foto: CABAR.asia
de Zuid-Koreaanse autoriteiten erkenden “Koryo-saram” als landgenoten en verschaften hen enige voordelen. In het bijzonder, volgens de wet, Sovjet-Koreanen kunnen leven en werken in Korea voor 5 jaar visumvrij. Volgens Victor Kim konden de Koreanen uit Tadzjikistan met hun families naar Zuid-Korea verhuizen.
” andere jonge Koreanen vertrekken naar Rusland, naar de Russisch sprekende omgeving, omdat het moeilijk is om een officiële baan te vinden. Ondertussen hebben veel jonge mensen die goed Tadzjieks spreken, vrienden hier en gaan nergens weg”, zegt de leider van de Koreaanse gemeenschap.
weinig van de “Koryo-saram” spreken nu hun moedertaal, omdat ouderen hen alleen verbaal onderrichtten. Overigens werd de taal van de Sovjet-Koreanen gevormd op basis van het noordoostelijke, zogenaamde Hamgyong dialect van Noord-Korea.Koreanen hielden zich aan de traditionele religies van hun historische thuisland: Boeddhisme, Confucianisme en Taoïsme. Toch slaagden de Russen erin om orthodoxie in te boezemen, soms zelfs met geweld. Hoewel, volgens Victor Kim, hun grootvaders vrijwillig omgezet in Orthodoxie. De middengeneratie van de Sovjet-Koreanen die in de USSR geboren zijn, zijn meestal atheïsten. In de jaren 90, toen de eerste Zuid-Koreaanse Protestantse missionarissen in Tadzjikistan verschenen en de Sunmin Sunbogym Kerk haar deuren opende, sloten sommige Koreanen zich aan.Tadzjiekse studenten vieren de Nationale Dag van de Republiek Korea in Dushanbe. Foto: CABAR.asia Tadzjiekse studenten vieren de Nationale Dag van de Republiek Korea in Dushanbe. Foto: CABAR.asia Tadzjikistan heeft zich, overeenkomstig de internationale normen en verdragen inzake het waarborgen van de rechten van personen die tot nationale minderheden behoren, ertoe verbonden vertegenwoordigers van nationale minderheden in alle opzichten vrije culturele expressie, behoud en ontwikkeling van hun cultuur te bieden.”Vertegenwoordigers van nationale minderheden in Tadzjikistan kunnen ook niet het recht worden ontzegd om samen met andere leden van dezelfde groep hun cultuur te gebruiken, hun religie te beoefenen en hun moedertaal te gebruiken,” zei Tadzjieks onderzoeker Imomiddin Rajabov.Tadzjiekse Koreanen eren tradities. Volgens de vertegenwoordigers van de Gemeenschap hebben Koreanen drie hoofdvakanties, die voor iedereen verplicht zijn. Dit is 5 April, de dag van de ouders, wanneer kinderen de graven van hun voorouders bezoeken om Jesa uit te voeren – de ceremonie om hun respect en liefde voor de overledene te uiten.Een ander belangrijk feest is Dol – de eerste verjaardag van een kind. Op een lage tafel (kuduri) worden verschillende voorwerpen voor een kind geplaatst. Er wordt aangenomen dat het object dat de baby eerst kiest zijn bestemming en bezetting zal bepalen. Familieleden presenteren de geschenken van geld aan het kind na het ritueel. Tot slot is de derde verplichte feestdag Hwangap, de viering van de 60e verjaardag van de ouder.
” Dit is een zeer belangrijke viering, omdat vroeger, als gevolg van verschillende omstandigheden, mensen zelden leefden tot hun zestigste verjaardag. Het is gebruikelijk dat de kinderen een feest organiseren voor de held van de dag”, legt Vitaly Shin uit.Het is duidelijk dat de vrouw een belangrijke plaats inneemt in een traditioneel Koreaans gezin. Ze organiseert patronen van het gezinsleven, die door de generaties heen gaan.
“Koreaanse wortelen” die zelfs in Korea niet bekend zijn
In de nieuwe levensomstandigheden, door het gebrek aan bepaalde ingrediënten, is de traditionele keuken van de Koreanen veranderd. Als gevolg daarvan verschenen gerechten en salades die niet bekend zijn in Korea. Bijvoorbeeld wortelsalade “morkovcha”, die werd uitgevonden door de Centraal-Aziatische Koreanen om geld en betaalbaarheid te besparen.Vroeger waren Koreaanse vrouwen die pittige salades verkochten op elke markt te zien. Nu hebben Tadzjieken hun plaats ingenomen, omdat, volgens een bron, de markt zijn eigen onuitgesproken voorwaarden dicteert: de huur is hoger voor Koreanen dan voor de dominante etnische groep. Dit probleem betreft echter niet alleen etnische Koreanen, maar ook andere minderheden. Bovendien is het koken van Koreaanse salades moeizaam en bijgevolg is de prijs hoger; gewone mensen kopen liever Tadzjiekse vervalsingen, omdat ze goedkoper zijn.
Koreaanse vrouwen op de Mehrgon-markt in Dushanbe. Foto: CABAR.asia
na het verlaten van de particuliere straathandel namen de Koreaanse jongeren nu een heel andere positie in: zij werken meestal als administrateur, programmeerspecialist of manager in particuliere en internationale bedrijven. Victor kan is bijvoorbeeld adjunct-hoofd van de nationale Taekwondo Federatie van de Republiek Tadzjikistan, Ksenia Kim is HR-afdelingshoofd bij de Coca-Cola company in Tadzjikistan, Vladimir Kim en zijn vrouw Ljoedmila een eigen Kaya-restaurant.
Guksu is een populair Koreaans gerecht. Foto: CABAR.asia.
wat betreft Russische namen en Koreaanse achternamen, traditioneel speelt de achternaam een belangrijke rol in het leven van Koreanen; het definieert de generatie. Koreanen begonnen hun kinderen Russische namen te geven na het verkrijgen van Russisch staatsburgerschap, omdat hun eigen namen moeilijk uit te spreken waren.
” wijziging van de Koreaanse achternaam is niet aanvaardbaar. De naam en middelste naam kan worden gewijzigd in Russische stijl, maar de achternaam is vooral, omdat het de generatie bepaalt. Bovendien klinken de achternamen misschien hetzelfde, maar de generaties kunnen anders zijn”, legt Victor Kim uit.Voor zowel Koreanen als Tadzjieken is respect voor ouderen, liefde en zorg voor familieleden en goede relaties met buren van belang. Ondertussen zijn ze voorzichtig: ze zijn discreet in hun spraak en selectief in oordelen en relaties.
volgens de leider van de gemeenschap kun je tegenwoordig geen reclame maken.”We are not stupid, it is important for us not to advertising ourselves. Bescheidenheid is een goede kwaliteit als je in een ander land woont,” zei hij.
” wanneer ik in Tadzjikistan ben, ben ik Koreaans. Buiten Tadzjikistan identificeer ik mezelf als Tadzjieks. Als je in dit land woont, moet je er van houden en een patriot zijn; als er geen liefde is, waarom dan hier wonen?”Kim argumenteert filosofisch.
deze publicatie werd geproduceerd in het kader van het IWPR-project “Forging links and raising voices to combat radicalization in Central Asia”.
als u een spelfout hebt gevonden, laat het ons weten door die tekst te selecteren en op Ctrl+Enter te drukken.