in dit artikel beschouw ik de verschuivende politiek van dierenrechtenactivisme in Israël in relatie tot mensenrechtenactivisme. Ik stel vast dat activisme op het gebied van mensen-en dierenrechten in het verleden nauw met elkaar verbonden waren, maar nu ontkoppeld zijn, om redenen die ik in dit artikel nader onderzoek. Hoewel het mensenrechten-en dierenrechtenactivisme ooit sociale en ideologische fundamenten heeft gedeeld in de Israëlische samenleving, is tegenwoordig een groot deel van het huidige dierenrechtenactivisme assertief en expliciet in zijn minachting voor mensenrechtenkwesties, zoals de voortdurende bezetting van Palestina en de behandeling van Palestijnen. Deze ontkoppeling is nog versterkt door de toe-eigening van de dierenrechtenpolitiek door een rechtse staat met het oog op ethische legitimatie. Dit artikel behandelt de dilemma ‘ s van ethische verantwoordelijkheden jegens mens en dier zoals het zich afspeelt in een van de meest gekwelde politieke omgevingen in de wereld. Ik beschouw de verschuivende politiek van mensen‐en dierenrechtenactivisme, en laat zien hoe ze elkaar impliceren en verstrengelen in de context van het voortdurende Israëlisch-Palestijnse conflict. Verder overweeg ik wat de ontkoppeling van de mensen-en dierenrechtenbewegingen zou kunnen suggereren met betrekking tot de voortdurende academische kritiek op mensenrechten en humanisme.Abstractfr “Pas de poulets sous les ceintures d’ exploits ” : dissociatie van mensenrechten en dierenrechten in Israëlin dit artikel onderzoekt de auteur de veranderende politiek van bewegingen die pleiten voor de bescherming van dieren in Israël in relatie tot degenen die pleiten voor de verdediging van mensenrechten. Het toont aan dat mensen-en dierenrechten in het verleden nauw met elkaar verbonden waren in activistische bewegingen, maar nu worden losgekoppeld, om redenen die in het artikel worden onderzocht. Hoewel dit activisme ooit een gemeenschappelijke sociale en ideologische basis had in Israël, beweren dierenrechtenactivisten vandaag expliciet dat ze niet geïnteresseerd zijn in mensenrechtenkwesties, waaronder de bezetting van Palestina en het lot van de Palestijnen. Deze ontkoppeling is versterkt door de wurggreep van een rechtse staat op het beleid van dierenbescherming, met het oog op ethische legitimatie. Het artikel onderzoekt de dilemma ‘ s van ethische verantwoordelijkheid ten opzichte van mens en dier in een van de meest upended politieke omgevingen in de wereld. Het onderzoekt de veranderende politiek van mensen-en dierenrechtenactivisme en laat zien hoe beide onderling betrokken en verweven zijn in de context van het chronische Israëlisch‐Palestijnse conflict. De auteur bestudeert ook de implicaties van de ontkoppeling tussen mensenrechten-en dierenbeschermingsbewegingen in de context van de huidige academische kritiek op mensenrechten en humanisme.
