Bob Dylan is altijd een koppige tegendraadse geweest, dus misschien is het passend dat, na vijf decennia van het ontwijken van elke verantwoordelijkheid als een” stem van een generatie”, hij het eindelijk omarmt, op het hoogtepunt van de” OK Boomer ” terugslag. Zijn nieuwe lied, “Murder Most Foul”, waarvan hij in een verklaring zegt dat het “opgenomen een tijdje terug” was, is een epische, 16-plus-minuten durende moordballad over de moord op John F. Kennedy dat voelt als een buitenaardse hybride van dergelijke eerdere nummers als “Hurricane”, “Idiot Wind,” en ” Not Dark Yet.”Luister hieronder.
voordat je bezwaar maakt tegen het “OK Boomer” ding, Ja, Ik weet dat Dylan, geboren in 1941, technisch gezien een stille generatie man is. Maar tiener en preteen babyboomers waren sterk vertegenwoordigd onder de generatie die zich geïnspireerd en gegalvaniseerd voelde door zijn politiek geladen volksmuziek van de vroege en midden jaren 1960. Zelfs op dat moment kon hij het niet laten om een opzwepend volkslied als “The Times They Are A-Changin'” met een chagrijnige blow-off als “It Ain’ T Me, Babe.”(“Go away from my window / Leave at your own chosen speed…”)
veel later, in zijn quasi-memoires, Chronicles: Volume One, suggereerde Dylan, niet geheel geloofwaardig, dat zijn “voice of a generation” reputatie gebaseerd was op een kolossaal misverstand. Luisteraars dachten dat hij hartstochtelijk schreef over actuele gebeurtenissen, maar eigenlijk schreef hij over dingen die hij in de bibliotheek las over…de jaren 1850 en 1860. Zijn liedjes gingen niet over burgerrechten, maar over de Burgeroorlog.
het is belangrijk om te onthouden dat niets wat Dylan zegt ooit voor nominale waarde kan worden genomen. Dit is een man die onlangs samenwerkte met Martin Scorsese aan een “documentaire” wiens ontrouw aan de waarheid zo extreem was dat het fictieve personages bevatte. Maar of Dylan echt in een 19e-eeuwse gemoedstoestand was toen hij “Blowin’ In the Wind ” schreef, twee dingen zijn duidelijk: het lied had een enorme impact op de levende, ademende jonge mensen van de jaren 1960, en dat maakte Dylan diep ongemakkelijk.
wat moeten we van dit nieuwe lied maken? Nu de wereld een wereldwijde pandemie ondergaat op een schaal die sinds 1918 niet meer is gezien, en met een jonge generatie die doordrenkt is van woede over de gevolgen van het waargenomen narcisme en egoïsme van de babyboomers die hem wereldwijd bekend hebben gemaakt, heeft Dylan dit moment gekozen om een extreem lang nummer uit te brengen—zijn eerste originele nummer in bijna tien jaar, mag ik eraan toevoegen—over het meest gekauwde trauma in de boomer historical hall of fame: de moord op John F. Kennedy.Een mogelijkheid is dat Dylan, net zoals hij de omwentelingen van de jaren ’60 door de lens van een vorige eeuw wilde verwerken, nu pas klaar is om de bepalende historische tragedie van zijn eigen jonge leven rechttoe rechtaan te bekijken. Toen JFK op 22 November 1963 werd vermoord, was Dylan 22 jaar oud. Zijn tweede album, The Freewheelin’ Bob Dylan, kwam zes maanden eerder uit. Hij was klaar met het opnemen van zijn derde, The Times They Are A-Changin’, die twee maanden later zou worden uitgebracht.In feite markeert de moord een omlijning in Dylans carrière. Voordat JFK werd vermoord, Nam Dylan vooral de oprecht klinkende volksmuziek op die hem beroemd maakte. Nadat JFK was vermoord, stapte hij in Rimbaud en LSD en begon aan wat een levenslange inspanning zou worden om de Werk-shirt-wearin’, protest-song-singin’ Dylan van de populaire verbeelding te compliceren en misschien zelfs te doden. Toen een andere kant van Bob Dylan uitkwam, in 1964, noemde de Communistische uitgever en folk purist Irwin Silber het als bewijs dat Dylan op een of andere manier contact met het volk had verloren.”Een jaar later, Dylan’ s elektrische set op het Newport Folk Festival zou genoeg consternatie veroorzaken om geruchten te vonken dat de folk icoon Pete Seeger nam een brand bijl aan de power snoeren backstage.
Wat is Dylan ‘ s mening over de moord? Het is niet Don McLean ‘ s “American Pie”, dat is zeker. Het nummer begint met een lage cello drone en wat klinkende piano. Dan komt Dylans stem, die minder akelig klinkt dan vaak in de afgelopen jaren, en rijmende coupletten zingt:
het was een donkere dag in Dallas, November ‘ 63,
een dag die verder zal leven in schande.President Kennedy was hoog in het vaandel.
goede dag om te leven en een goede dag om te sterven,
naar de slacht worden geleid als een offerlam.Hij zei: “Wacht even, jongens, jullie weten wie ik ben.”
ze zeiden: “natuurlijk doen we dat, we weten wie je bent.Toen bliezen ze zijn hoofd eraf terwijl hij nog in de auto zat.
dit is niet bepaald hoogmoderne poëzie. Het leest als het soort werkgedichten dat kranten vorige eeuw publiceerden. Ik kan me voorstellen dat Dylan alles van tevoren heeft opgeschreven, maar ik zou de mogelijkheid niet uitsluiten dat hij een deel of zelfs alles heeft geïmproviseerd. Hij is ongetwijfeld een van de meest begaafde en getalenteerde schrijvers van onze tijd, maar hij is nooit bang geweest om een cliché of een ongemakkelijke zin te gebruiken om een vers te vullen of een rijm te matchen.
zoals de meeste eerlijke kroniekschrijvers van de moord, beroept Dylan zich op de samenzweringen zonder te proberen de geldigheid ervan te bevestigen of te ontkennen:
de dag dat ze de hersenen van de koning doodschoten waren duizenden toekeken; niemand zag iets.
het gebeurde zo snel en zo snel bij verrassing,
daar voor ieders ogen.
grootste goocheltruc onder de zon:
perfect uitgevoerd, vakkundig uitgevoerd.
na het plaatsen van de scène begint hij avontuurlijker poëtischer te worden. Even wordt hij persoonlijk, zelfs autobiografisch: “I’ m goin ’to Woodstock, it’ s The Aquarian Age. Dan ga ik naar Altamont en ga bij het podium zitten.”Zoals elke fan Weet, eindigde Dylan’ s meest opwindende en creatief vruchtbare periode—de run van immortal albums van Bringing It All Back Home Via Highway 61 Revisited en Blonde on Blonde—toen hij zijn motorfiets crashte in juli 1966 en moest herstellen in Woodstock, New York. Maar Woodstock heeft natuurlijk een andere betekenis: Het Woodstock music festival in augustus 1969, met zijn schaars geklede hippies, was het hoogtepunt van de jaren zestig ethos van vrede en vrije liefde. Dat ethos stierf later dat jaar, bij het rampzalige Altamont free Concert, dat eindigde toen een Hells Angel “security guard” een Afro-Amerikaanse concertganger doodde die met een pistool zwaaide tijdens de set van de Rolling Stones.
dat is veel onschuld-einde verpakt in twee korte lijnen.
maak je geen zorgen, Ik zal niet sluiten-lees het hele nummer. Al snel wordt het toch duidelijk wat hij van plan is. Hij klaagt uitvoerig over de verschrikkelijke misdaad van de moord op Kennedy in een stijl die het refrein van een Griekse tragedie waardig is. Hoeveel manieren zijn er om te zeggen dat dit een extreem slechte daad was? Heel veel, zo blijkt!
en dan, wat begint als een besprenkeling van pop-culturele referenties die een beetje misplaatst voelen (“Up in the red-light district like a cop on the beat / Livin’ In a Nightmare on Elm Street”) paddestoelen in een seriële aanroeping van belangrijke kunst die, in voor-en tegenspoed, doet denken aan Woody Allen ‘ s lijst in Manhattan van dingen die het leven de moeite waard maken. “Groucho Marx, om één ding te noemen,” Allen begint. “En Willie Mays. En het tweede deel van de Jupiter Symfonie. En, uh, Louis Armstrong, opname van ‘ Potato Head Blues. Zweedse films, natuurlijk.” Etc.
Wat is Dylan hier van plan? Wat heeft de JFK moord te maken met John Lee Hooker en Thelonious Monk en Patsy Cline en Harold Lloyd en Pretty Boy Floyd?
misschien doet hij hetzelfde als Allen: hij probeert zijn favoriete liedjes en films te gebruiken als schild tegen het idee dat het leven absurd en zinloos is. En misschien-Ik heb geen idee, maar misschien?Dylan probeert de keten van het politieke kwaad te doorbreken door een keten van artistieke goedheid te bouwen. Verschillende teksten suggereren dat de JFK moord het begin was van iets heel slechts. Iets dat ons vandaag de dag nog steeds teistert:
de dag dat ze hem vermoordden, zei iemand tegen me: “zoon,
het tijdperk van de Antichrist is nog maar net begonnen.”
And:
What ‘ s new, pussycat? Wat zei ik?Ik zei: “The soul of a nation’ s been torn away
and it ’s beginning to go into a slow decay
and that it’ s 36 hours past judgment day.”
Maybe this explains why Dylan is releasing this song now. De escalerende ellende van deze tijden is een lopende grap geworden, met 2020 waardoor 2019 eruit ziet als een makkie, 2019 waardoor 2018 eruit ziet als een briesje, en steeds maar weer terug naar 2016, toen de verkiezing van Donald Trump een reeks gebeurtenissen aftrapte die culmineerden in ons collectieve heden: een tijd waarin de Verenigde Staten zijn reactie op een wereldwijde pandemie die erger is dan enig ander land in de wereld.
kunnen we iets leren over onze hachelijke situatie door terug te kijken naar de moord op Kennedy? Ging het daar echt mis? Misschien. Misschien heeft Dylan daarom besloten om in het openbaar te worstelen met de erfenis van het decennium dat hij hielp definiëren.
het is 36 uur voorbij de dag des oordeels? Dat kun je wel zeggen, Bob.
more Great Stories From Vanity Fair
– Meghan Markle ‘ s UK Farewell Tour Was a masterclass in Revenge-Dressing
– Is Hand Sanitizer the Last Luxury Good Left?
— The Queen Has a Plan for Working During Quarantine
– Orlando Bloom, Katy Perry, Heidi Klum, and Other Celebs Join You in Self-Quarantine
– Inside the Survivalist Bunker Where Some welgestelde People Hope to Ride Out Coronavirus
– Broadway ‘ s ongekende sluiting brengt nieuwe Shows, en zelfs the Tonys, in gevaar
– uit het archief: hoe dieven het Isabella Stewart Gardner Museum binnenvielen en erin slaagden de grootste Kunstoverval in de Amerikaanse geschiedenis te maken
op zoek naar meer? Meld je aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en mis nooit meer een verhaal.
