napisał powieści, opowiadania i sztuki teatralne, a także szereg esejów na tematy historyczne i polityczne. Wiele podróżował i przez długi czas mieszkał we Włoszech. Połowa jego twórczości literackiej związana jest z tematyką włoską.
często bada działanie miłości i czułości oraz różnicę między masą ludzkości a jednostkami. W swoich bardziej politycznych pracach ostrzega przed faszyzmem, tendencją, która rośnie w jego późniejszych pismach. Kinck pisał także o zmagających się artystach, o ich nieporozumieniach i ich reakcjach wobec nich.
PlaysEdit
sztuki Kincka są bardzo długie i często uważane są za utwory do czytania, a nie do wykonywania. Kiedy gra się w całości, niektóre z jego sztuk trwają siedem godzin lub dłużej. Często są ściśle związani z jego esejami; rozwijają i dramatyzują swoje idee. Jego wielka sztuka historyczna Mot Karneval (w stronę karnawału), oparta na życiu Niccolò Machiavellego, jest doskonałym przykładem; również sztuka oparta na życiu Pietro Aretino „Den Sidste Gjæst / ostatni gość”).
jego inne włoskie dzieła oparte są na opowieściach Boccaccio, a zakorzenione są w średniowiecznej tradycji, eksplorując drogi miłości i namiętności.
Kinck napisał również cztery sztuki „norweskie”, o współczesnej oprawie. Rozgrywają się one w małych dolinach zachodnich, eksplorując walkę klasową i podejście nowoczesności. Za jego największą sztukę uważa się powszechnie Driftekarena (Pastuszka, z odniesieniami do Peer Gynta). Film opowiada o człowieku, który jest ” kupcem i poetą „i o tym, jak” ludzkość wyrasta ” w nim, jak to ujął Kinck. Jego ostatnia sztuka była jego kontynuacją, napisaną w 1925 roku.
wiele jego sztuk było wystawianych w teatrze stworzonym przez Ingeborg Refling Hagen, która była gotowa wystawiać nawet najdłuższe maratony; niektóre trwały dziesięć godzin.
Opowiadaniaedytuj
Kinck napisał wiele zbiorów opowiadań, dotyczących zarówno Włoch, jak i Norwegii. Tutaj opowiadał o Norweskich rolnikach i norweskich turystach we Włoszech, czasami z komicznego punktu widzenia. Wiele krótszych utworów nadal cieszy się dużą popularnością.
jego pierwszy zbiór opowiadań, Flaggermusvinger (Batwings), jest typowym dziełem symbolistycznym. Bada związek między człowiekiem a naturą oraz konflikt między siłami natury a siłami ludzkiego umysłu, zwłaszcza winy, namiętności i strachu. Niektóre historie przypominają w stylu Edgara Allana Poe. Książka jest podtytułem Opowieści z Zachodu, ponieważ wszystkie z nich są osadzone w zachodniej Norwegii.
Powieściaedytuj
powieści Kincka są w większości umieszczone w Norweskiej scenerii. Wiążą się one zazwyczaj z podejściem nowoczesności i brakiem dialogu między rolnikami a osobami u władzy.
eseje
eseje Kincksa są głównie historyczne. Pisał wiele na tematy włoskie, analizując renesans i podejście faszyzmu. Pisał też o mafii. Norweskie eseje analizowały podział sagi na średniowieczną balladę, koncentrując się na zmianach nastroju i stylu opowiadania z czasów pogańskich na chrześcijańskie w Norwegii.
