wczesne lata, 1885 – 1950
w 1885 roku na UCL powstał pierwszy Wydział Elektrotechniki – kilka lat później nazwany Elektrotechnika – w Anglii z Dr J A Fleming jako pierwszym profesorem. W tym czasie Wydział był wyposażony w niewiele więcej niż tablica i kreda! W 1893 roku, dzięki darowiźnie w wysokości 800 funtów, Fleming wyposażył swoje pierwsze pełne laboratorium w południowym skrzydle czworoboku. Zostało to dodatkowo wzmocnione o £400pa Z London County Council na zastrzeżenie, że Fleming wygłaszał publiczne wykłady w okresie zimowym.
duży wzrost w obiektach Departamentu został włączony w 1897, kiedy Pender Memorial Committee przekazał £5,000 z £6,277 zebrane do laboratoriów elektrotechniki. Na cześć tego wkładu kolegium zainaugurowało katedrę Pendera i założyło Laboratorium Pendera. Pozwoliło to więcej pracowników, aby być mianowany do departamentu w tym W. C. Clinton i J. T. Morris. W 1899 roku Fleming został doradcą naukowym firmy Marconi i w ciągu następnych kilku lat wniósł swój najbardziej znaczący wkład. Obejmowały one jego projekt stacji nadajnika Poldhu i wynalazek zaworu Termionowego. Zawór Termionowy był pierwszym urządzeniem lamp elektronowych i oznaczał narodziny urządzeń elektronicznych. Urządzenie to, opatentowane 16 listopada 1904 roku, było pierwszym elektronicznym prostownikiem fal radiowych i umożliwiło powszechne wprowadzenie komercyjnych usług radiowych. Oryginalny zawór Termionowy jest dwuelementowym prostownikiem opartym na” efekcie Edisona”, nad którym Fleming pracował kilka lat wcześniej. Sir Fleming wygłosił również publiczne wykłady na szeroki zakres tematów, które cieszyły się ogromną popularnością i uczęszczały do zachwyconej publiczności. Znaczące osiągnięcia Fleminga znajdują odzwierciedlenie w licznych nagrodach, które otrzymał, takich jak Duddell Medal of the Physical Society i jego Rycerstwo w 1929 roku.
podczas I wojny światowej zasoby Departamentu zostały oddane do dyspozycji Admiralicji na badania mające na celu pomoc w kampanii przeciw okrętom podwodnym. Departament stale rosła i w 1927, na emeryturę Fleminga, W. C. Clinton zastąpił go jako kierownik Katedry i profesor Pender i, po zaangażowanie Fleminga do nauczania, wprowadził BSc (Eng) stopień.
kiedy Clinton został przejęty przez zły stan zdrowia i zmarł w 1934 r., R. O. Kapp dołączył do Departamentu jako jego nowy szef. Silnie intelektualny człowiek z siłą w energetyce, Kapp nadzorował budowę silnego podyplomowego programu badawczego. Wybuch wojny widział Wydział Inżynierii ewakuowany do University College, Swansea i Barlow, który dołączył do Departamentu kilka lat przed emeryturą Fleminga, został zatrudniony do rozwoju stacji radarowych w RAE Farnborough.
1950 – 2000
znaczne uszkodzenia bombowe UCL bardzo wpłynęły na wydział i po powrocie Barlowa na stanowisko profesora Elektrotechniki, przynosząc ze sobą H.G Effemey z Farnborough, wprowadzono program odbudowy zniszczonych laboratoriów. Po Kapp w 1950, Barlow zbudował silny zespół badawczy obok grupy teorii transformatorów kierowanej przez prof. Brailsforda. W tym czasie Barlow i jego asystent A. L. Cullen przeprowadzili przełomowe badania falowodów mikrofalowych, w tym opracowanie okrągłego falowodu H10. Barlow był promotorem doktoratu Charlesa Kao, który w 1965 roku obronił pracę doktorską pt. „Waveguides for milimetric and submilimetric electromagnetic waves”. Charles stał się później znany jako „ojciec światłowodów” i został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 2009 roku w uznaniu jego przełomowych osiągnięć w dziedzinie transmisji światła w włóknach do komunikacji optycznej.
na początku 1960 roku, apel o fundusze zobaczył znaczny wzrost w Wydziale wraz z otwarciem w 1962 nowego budynku inżynierii na Torrington Place, z Wydziału Inżynierii elektrycznej zajmując piętra 6 do 10
pozwoliło to na wzrost liczby studentów i założenie kursu inżynierii mikrofalowej MSc. Po powrocie z 12 lat na fotelu w Sheffield, Cullen został szefem w 1967 roku i w tym samym czasie E A Ash, który dołączył do wydziału 4 lata wcześniej został podniesiony do katedry. Wkrótce potem, w 1971, D. E. N. Davies, który był zastępcą dyrektora ds. badań w British Rail, dołączył, aby zwiększyć rangę Wydziału do 3 profesorów i 16 pracowników naukowych. W 1968 roku Wydział zmienił nazwę na „Elektronika i Elektrotechnika”, aby odzwierciedlić różnorodność Wydziału.
znakomity wynik Wydziału Badań mikrofalowych został uznany w 1969 roku nagrodą Science Research Council (SRC) za utworzenie jednostki badawczej mikrofalowej (Mru) składającej się z 3 grup badawczych. W 1980 roku Cullen przeszedł na emeryturę, oferując SRC Senior Research Fellowship. Pod jego następcą Prof Ash rozwój zakładu kontynuował wraz z wprowadzeniem badań w nowo powstających dziedzinach Bioelektroniki i projektowania układów scalonych, a także badania włókien optycznych, gdy J E Midwinter dołączył do działu z British Telecom laboratories.
w 1985, gdy Ash odszedł na stanowisko rektora Imperial College, D. E. N. Davies został szefem departamentu, a trzy lata później J. E. Midwinter, który miał kierować Departamentem przez nowe ćwiczenie oceny badań w 1992, aby osiągnąć najwyższą ocenę 5A. w 1995 J. J. O ’ Reilly dołączył do Departamentu i zastąpił Midwinter w 1997 roku.
2000 – 2016
w 2000 roku za pomocą dotacji JIF w wysokości 2,4 mln funtów przeprowadzono gruntowny remont wielu obiektów w departamencie. Obejmowały one nowe biura badawcze przy 66-72 Gower St, odnowione biura w głównym budynku i najnowocześniejsze laboratorium badawcze ultra wysokiej częstotliwości. W 2001 roku otwarto nowy park UCL-Adastral, wspólny ośrodek badawczy z Wydziałem Informatyki. Rozwój ten, umiejscowiony w Adastral Park research park w Ipswich (były o nazwie BT labs), był powszechnie cytowany jako pierwszy przykład uniwersytetu jest zaproszony do podjęcia kluczowej roli w środowisku badań przemysłowych.
profesor Seeds był szefem przez następną dekadę. Pod jego kierownictwem Wydział poczynił znaczne postępy, zwiększając się numerycznie z 26 do 45 pracowników akademickich, przy czym liczba studentów i liczba RA znacznie rosła. Ponadto obroty Departamentu wzrosły ponad dwukrotnie, a Departament stał się jednym z 4 najlepszych departamentów w Wielkiej Brytanii.
2016 – do dnia dzisiejszego
po bardzo udanych 10 latach przywództwa profesora Seedsa, Wydział przyjął profesor Sarah Spurgeon na stanowisko 1 września 2016 roku. Sarah Spurgeon OBE, FREng, FInstMC, FIET, FIMA jest profesorem inżynierii sterowania i prezesem Instytutu pomiarów i kontroli w Wielkiej Brytanii. Zainteresowania badawcze Sarah Spurgeon obejmują modelowanie i analizę systemów, solidną kontrolę i estymację, w których opublikowała ponad 270 recenzowanych prac badawczych. W Wielkiej Brytanii jest niezależnym członkiem Defence Scientific Advisory Council (Dsac), który zapewnia niezależne doradztwo dla Sekretarza Stanu ds. obrony w sprawach nauki, technologii, inżynierii, analizy i matematyki, a także jest członkiem Zarządu EngineeringUK. Możesz śledzić profesora Spurgeona na Twitterze: @ SarahKSpurgeon
w ostatnich latach odnotowano pewne poważne postępy w wydziale w połączeniu z rozwojem Wydziału Inżynierii, aby włączyć Wydział Informatyki i Fizyki Medycznej jako wydział nauk inżynieryjnych. Przełomowe badania w dziedzinie nanotechnologii, w które zaangażowani są członkowie wydziału, doprowadziły do utworzenia londyńskiego Centrum nanotechnologii, współpracy z wieloma wydziałami na UCL i Imperial College oraz zlokalizowanymi na UCL.
