Tajlandia jest jednym z wielu krajów, które stanęły w obliczu Komunistycznej rebelii w epoce po ii wojnie światowej. Zdelegalizowana Komunistyczna Partia Tajlandii, która rozpoczęła kampanię powstańczą w 1965 roku, stacjonowała w górach północnej Tajlandii.
dziś obszar ten jest historyczną atrakcją turystyczną w Parku Narodowym Phu Hin Rong Kla i jednym z najbardziej konkretnych dowodów na istnienie komunistycznych rebelii w kraju.
siedziba, w paśmie górskim w prowincji Phitsanulok, służyła jako szkoła dla kadr partyjnych na szkoleniu wojskowym, polityce i medycynie do 1982 roku.
stopniowo władze Parku Narodowego remontują 31 kwadratowych kabin w tak zwanej obecnie szkole politycznej i wojskowej, podczas gdy większe kwatery sypialne wszystkie popadły w ruinę z upływem czasu.
w każdym z nich mieściły się komitety partyjne, kwatermistrzowie, Izba chorych i wojskowi.
na środku osiedla stoi zniszczony spychacz. Studenci ukradli go z Podgórza, gdzie został użyty do budowy autostrady, powiedział Manus See-suea, 61, oficer parku narodowego i były członek tajskiej armii.
wielu studentów uciekło z Bangkoku i innych miast, aby znaleźć schronienie w kwaterze głównej partii w lesie po brutalnych represjach rządu na protestujących studentów w latach 70.
” komuniści nie chcieli żadnego rozwoju ani komfortu w okolicy, nawet drogi. Obawiali się, że rząd łatwiej do nich dotrze i pokona, jeśli będzie dostępna trasa-powiedział Manus.
niektóre części zostały usunięte z ciągnika do wykorzystania na koło wodne naprzeciwko szkoły. Koło wodne, które miało być zainstalowane przez studentów inżynierii z Uniwersytetu Chulalongkorn, było używane do funtowania ryżu na parze.
miał być przymocowany do silnika, aby generować prąd, ale uczniowie opuścili ziemię, zanim to zrobiono, powiedział Manus.
wiele urządzeń i narzędzi edukacyjnych z epoki jest wystawionych w centrum informacji turystycznej parku. Obejmują one sprzęt medyczny i podręcznik techniki chirurgicznej napisany w Języku Chińskim, sugerujący silne związki partii z komunistycznymi Chinami na północy.
historyczne miejsce przyciąga turystów z kraju i zagranicy, zwłaszcza na początku roku, kiedy liście zmieniają kolor na czerwony.
” przyjście do tego miejsca jest jak podróż wehikułem czasu. Jestem wstrząśnięty tym, co wydarzyło się wcześniej i jednocześnie smutny”, powiedziała Kanitta Janarsa, 49 lat, pracownik rządowy w Phitsanulok, podczas niedawnej wizyty ze swoimi kolegami.
w momencie utworzenia obozu członkowie partii byli w większości etnicznymi Hmongami. Zostali oni wysłani do Chin i Wietnamu Północnego ze sponsorowaniem Mao Zedonga, aby kształcić się w Polityce, wojsku i medycynie, zgodnie z Manus. Powrócili, aby szerzyć swoją wiedzę i namawiać innych do przyłączenia się do ich działalności.
do bazy trafiło wiele urządzeń medycznych z różnych dziedzin, takich jak tradycyjna chińska akupunktura, współczesna medycyna i podręczniki. Ponadto powstańcy przemycali wiele broni z Chin i Laosu do walki z Oddziałami tajskimi.
populacja twierdzy wzrosła po Studenckim powstaniu w październiku 1973, a jeszcze bardziej po studenckiej masakrze w październiku 1976-w której co najmniej 46 osób zginęło, gdy wojska rządowe zaatakowały protestujących studentów w Bangkoku-skłoniły studentów do ucieczki do lasu, aby dołączyć do komunistów.
napływ nowych członków partii spowodował powstanie Szkoły polityczno-wojskowej. Jednak Komunistyczna rebelia zakończyła się w 1982 po tym, jak Premier Prem Tinsulanonda obiecał amnestię komunistom i byłym protestującym studentom, jeśli uciekną.
„podczas gdy oczyszczałem teren, przyznaję, że bardzo się bałem (o) mojego życia, życia moich przyjaciół i tych wrogów, których moglibyśmy zastrzelić”, powiedział Manus, przypominając o swoim udziale w operacji Kontrwywiadu Wojskowego cztery dekady temu.
oprócz powstańców mieszkało tam również wiele dzieci. Ich Buty i rzeczy zostały porzucone w kabinach, gdy wychodzili. Niektórzy nosili świnie i spacerowali kucykami w dół góry, wspominał.
„małe dzieci wychodzące z lasu przypominały mi moje rodzeństwo” – powiedział oficer parku, dodając, że inni wokół niego płakali, gdy myśleli o własnych dzieciach.
powiedział, że dawna Komunistyczna Twierdza Phitsanuloka przypomina, że ani Tajscy żołnierze, ani komuniści, z którymi walczyli, nie wyszli naprawdę „zwycięsko” po dziesięcioleciach starć między nimi.
