ROME-een archeologische opgraving in de buurt van Venetië heeft de 16e — eeuwse overblijfselen van een vrouw met een baksteen tussen haar kaken opgegraven-bewijs, zeggen experts, dat ze werd verondersteld een vampier te zijn. De ongewone begrafenis zou het resultaat zijn van een oud vampierdodend ritueel. Het suggereert dat de legende van de mythische bloedzuigende wezens was gebonden aan middeleeuwse onwetendheid over hoe ziekten verspreiden en wat er gebeurt met lichamen na de dood, deskundigen zei.Het goed bewaard gebleven skelet werd in 2006 gevonden op het eiland Lazzaretto Nuovo, ten noorden van de lagunestad, te midden van andere lijken begraven in een massagraf tijdens een pestepidemie die Venetië trof in 1576.
“vampiers bestaan niet, maar studies tonen aan dat mensen op dat moment geloofden dat ze dat deden,” zei Matteo Borrini, een forensisch archeoloog en antropoloog aan de Universiteit van Florence die de zaak de afgelopen twee jaar bestudeerde. “Voor het eerst hebben we bewijs gevonden van een exorcisme tegen een vampier.”
middeleeuwse teksten laten zien dat het geloof in vampiers werd gevoed door de verontrustende verschijning van ontbindende lichamen, vertelde Borrini de Associated Press per telefoon.Tijdens epidemieën werden massagraven vaak heropend om verse lijken te begraven en groeven zouden kans maken op oudere lichamen die opgeblazen waren, met bloed dat uit hun mond sijpelde en met een onverklaarbaar gat in de lijkwade die gebruikt werd om hun gezicht te bedekken.
” deze kenmerken zijn allemaal verbonden met de ontbinding van lichamen, ” zei Borrini. “Maar ze zagen een dikke, dode persoon, vol met bloed en met een gat in de lijkwade, zodat ze zouden zeggen: ‘Deze man leeft, hij drinkt bloed en eet zijn lijkwade.””
moderne forensische wetenschap toont aan dat de opgeblazen gevoel wordt veroorzaakt door een ophoping van gassen, terwijl vloeistof die uit de mond sijpelt omhoog wordt geduwd door organen die ontbinden, zei Borrini. De lijkwade zou zijn geconsumeerd door bacteriën gevonden in de mond, zei hij.In die tijd werd echter geleerd dat” lijkwadeneters ” vampiers waren die zich met het doek voedden en een spreuk uitspreiden die de pest zou verspreiden om hun gelederen te vergroten.
om de ondode wezens te doden, was de staak-in-het-hart methode populair gemaakt door latere literatuur niet genoeg: een steen of baksteen moest worden gedwongen in de mond van de vampier, zodat het zou verhongeren tot de dood, Borrini zei.
dat is wat er gebeurd is met de vrouw die gevonden werd op het eiland Lazzaretto, dat gebruikt werd als een quarantainezone door Venetië. Rond de 60-jarige leeftijd stierf ze aan de pest tijdens de epidemie die ook het leven van de schilder Titiaan eiste.Veel later stak iemand de steen in haar mond toen het graf werd heropend. Borrini zei dat sporen en breuken die door stompe werktuigen zijn achtergelaten op een aantal van de meer dan 100 skeletten die door de archeologen zijn gevonden, aantonen dat het graf werd hergebruikt in een latere epidemie.Een dergelijke reconstructie van de gebeurtenissen is aannemelijk, evenals de link met het bijgeloof over “lijkwadeneters”, zei Piero Mannucci, de vicepresident van de Italiaanse Vereniging voor Antropologie en Etnologie.”Misschien deed een priester of een grafdelver de steen in haar mond, wat normaal gesproken in dergelijke gevallen gebeurde,” zei Mannucci.De antropoloog, die niet deelnam aan Borrini ‘ s onderzoek, zei dat in een tijd dat bacteriën onbekend waren, dit bijgeloof een manier was voor de bange bevolking om de golven van pestepidemieën te verklaren die miljoenen doden in de Middeleeuwen. Joden werden ook vaak beschuldigd van het verspreiden van de ziekte.Borrini zei dat de ontdekking laat zien dat vampieren in de populaire cultuur oorspronkelijk heel anders waren dan de elegante, aristocratische bloeddrinker zoals afgebeeld in Bram Stokers roman “Dracula” uit 1897 en in talloze Hollywood-revisitaties.”The real vampire of tradition was different,” zei hij. “Het was gewoon een ontbindend lichaam.”
