najnowszy numer

nie sądziłeś, że ferment wokół Common Core może się rozwijać? Hah! Przygotuj się na kolejne kilka lat rosnącego szaleństwa. W środku tego wszystkiego jest Jazon Zimba, założyciel dyrektor Student Achievement Partners (SAP) i człowiek, który jest liderem SAP po David Coleman poszedł na czele Kolegium Zarządu. SAP jest głównym graczem we wspólnej implementacji Core, zwłaszcza przy pomocy 18 milionów dolarów wsparcia od Fundacji GE. Zimba był głównym autorem Common Core mathematics standards. Uzyskał doktorat z fizyki matematycznej w Berkeley, współtworzył Grow Network z Colemanem, a wcześniej wykładał fizykę i matematykę w Bennington College. To prywatny koleś, który mieszka w Nowej Anglii i nie brał udziału w rozmowie o polityce obwodnicy. Nigdy nie spotkałem Zimby, dopóki nie mieliśmy okazji usiąść w zeszłym tygodniu.

myślę, że czytelnicy wiedzą, że mam dwa umysły, jeśli chodzi o wspólny rdzeń. Z jednej strony, ma potencjał, aby zapewnić spójność przestrzeni edukacyjnej, rzucić światło na to, kto co robi, podnieść poprzeczkę dla materiałów instruktażowych i przygotowania nauczycieli itd. Z drugiej strony, istnieje około 5000 sposobów, na które cała sprawa może pójść na południe lub zamienić się w duszną biurokratyczną potworność-i rzadko zdarza się, gdy stawiamy na naszą zdolność do przeprowadzania masowych, złożonych reform edu. Biorąc pod uwagę to wszystko, jak wielu z was, uważnie obserwuję, jak to wszystko się rozgrywa. W tym duchu podobało mi się spotkanie z Zimbą; uważam go za mądrego i wciągającego; i pomyślałem, że wszyscy będziecie równie zainteresowani jego kontaktem. W szczególności chciałbym usłyszeć, jak bardzo odpowiedzi Zimby łagodzą różne obawy dotyczące wspólnego rdzenia. Oto, co miał do powiedzenia (w wywiadzie e-mailowym, który nastąpił po naszej rozmowie):

Rick Hess: jak więc zaangażowałeś się w Common Core?
Jason Zimba: Zostałem powołany do zespołu piszącego dla wspólnych podstawowych standardów państwowych po tym, jak uczestniczyłem w wcześniejszej grupie, którą Rada Dyrektorów Szkół Państwowych (CCSSO) i National Governors Association (NGA) zwołały, aby opracować „standardy gotowości do studiów i Kariery” w 2009. W tym czasie byłem członkiem Wydziału Fizyki i matematyki w Bennington College. Ale miałem duże doświadczenie w pracy ze standardami matematycznymi przed rozpoczęciem nauki, ponieważ współtworzyłem firmę zajmującą się technologią edukacyjną i nigdy nie przestałem myśleć o tych kwestiach. W 2008 roku wraz z Davidem Colemanem współtworzyłem artykuł o standardach dla Komisji Carnegie. Ale nie chciałem tylko napisać stanowisko-chciałem pomóc rozwiązać niektóre z problemów, które zidentyfikowaliśmy.

RH: czym dokładnie jest Student Achievement Partners (SAP)? Jak związałeś się z SAP?
JZ: jesteśmy organizacją non-profit, której celem jest pomoc stanom i okręgom we wdrażaniu standardów . Wspólnie z nauczycielami opracowujemy narzędzia wdrożeniowe i oferujemy je bezpłatnie na naszej stronie internetowej, www.achievethecore.org. Założyłem organizację w 2007 roku z Sue Pimentel i Davidem Colemanem, więc byłem zaangażowany od samego początku. Wraz z naszym zespołem podróżowaliśmy po kraju, pracując i słuchając nauczycieli i innych osób, które wprowadzają zmiany do swoich klas.

Rh: jaka była twoja rola w opracowywaniu wspólnych podstawowych standardów matematycznych?
JZ: muszę tutaj udzielić długiej odpowiedzi, ponieważ był to intensywny proces, w który zaangażowało się wielu ludzi. Zespół piszący, składający się z Williama Mccalluma, Phila Daro i mnie, pracował w grupie roboczej złożonej z ekspertów, w tym państwowych dyrektorów matematycznych, matematyków, badaczy edukacji i nauczycieli. Szkice rozchodziły się okresowo do wszystkich stanów, co doprowadziło do gór sprzężenia zwrotnego. Komitet informacji zwrotnej, Komitet walidacji i organizacje wychowawców sprowadzone przez CCSSO i NGA, takie jak Krajowa Rada nauczycieli matematyki, również skomentowały projekty i zaoferowały wiele informacji zwrotnych. Pamiętam, że kiedy projekt był jeszcze bardzo szorstki, amerykańska federacja nauczycieli umieściła Billa i mnie w pokoju z grupą praktykujących nauczycieli. Przybyli z całego kraju z rysunkami pokrytymi czerwonym atramentem. Nie byli dla nas łagodni, ale tego dnia zrobiliśmy duży postęp. A później, oczywiście, było wydanie publicznego projektu-po tym, dostaliśmy coś z 10,000 publicznych komentarzy od osób i organizacji.

więc jeśli zapytasz, jaką rolę grali inni pisarze I ja, to z pewnością chodziło o pisanie i robienie pierwszych cięć w rzeczach. Ale jeszcze bardziej chodziło o czytanie, słuchanie, przeglądanie i znajdowanie sposobów rozwiązywania problemów i godzenia wszystkich różnych sygnałów. Podczas tego procesu stale wracaliśmy do dowodów-dostępnych badań, najlepszych z poprzednich standardów państwowych, głównych raportów i porównań międzynarodowych.

RH: z czego jesteś najbardziej dumny, jeśli chodzi o wspólne podstawowe standardy matematyczne?
JZ: Jedną z najważniejszych rzeczy, które musieliśmy dostarczyć, był skoncentrowany, spójny obraz matematyki – z mniejszą liczbą tematów w każdej klasie osiąganych w większej głębi, zamiast podejścia obejmującego mile, cale, które często widzimy dzisiaj. Zrobiliśmy to, pomimo wyzwań związanych z utrzymaniem ostrości. Ludzie powtarzali: „uwielbiamy skupiać się na tych standardach! Teraz, jeśli mógłbyś dodać tę jedną rzecz….”Pisarzom nie było łatwo utrzymać linię. Nie moglibyśmy tego zrobić bez unikalnie zaprojektowanego procesu rozwoju-takiego, który uprzywilejowałby dowody i argumenty.

muszę powiedzieć, że kiedy niedawno pojawiły się badania Williama Schmidta i Richarda Houanga porównujące wspólny rdzeń z krajami o wysokich wynikach, otworzyłem dokument z pewnym niepokojem. Po całej tej pracy, jak naprawdę się spisaliśmy? Udało nam się? Jednym słowem, myślę, że odpowiedź brzmi „tak”. Bliskie porozumienie między wspólnym rdzeniem a standardami krajów o wysokich wynikach, bliższe porozumienie niż jakikolwiek poprzedni zestaw norm państwowych, jest czymś, z czego wszyscy zaangażowani w te wysiłki mogą być dumni.

RH: Jakie są dwie rzeczy, które dają Ci największą pauzę, jeśli chodzi o standardy?
JZ: w mojej pracy z SAP do tej pory widziałem kilka błędnych interpretacji. Koniec końców oznacza to, że nie zawsze byliśmy tak jasni, jak trzeba. Słyszałem historie o tym, że przedszkolaki są proszone o wykonywanie nierealistycznie zaawansowanej pracy, podczas gdy w rzeczywistości nakładamy bardzo ostrożne limity na to, czego należy oczekiwać od przedszkolaków w oparciu o opinie ekspertów z wczesnego dzieciństwa.

kolejna kwestia pojawia się w związku ze standardami praktyki Matematycznej, które opisują aspekty wiedzy matematycznej, takie jak umiejętność tworzenia i krytyki argumentów matematycznych. Fakt, że standardy praktyki są rzeczywistymi standardami (nie tylko kadrowanie tekstu) jest ważny, ale stworzył pewne zagadki do wdrożenia. W niektórych miejscach praktyki pochłonęły wiele tlenu w wysiłkach wdrożeniowych, a to jest dobre i złe. Z drugiej strony uważam, że typowa klasa matematyczna w naszym kraju musi stać się o wiele bardziej akademickim miejscem, z większą ilością dyskusji, argumentów i kontrargumentów. Oczywiście odpowiedni poziom-Szkoła Podstawowa to nie Szkoła podyplomowa! A stany i okręgi mają prawo uczestniczyć w tych czynnikach w nauczaniu. Ale czasami martwię się, że mówienie o standardach praktyki może być sposobem na uniknięcie mówienia o skupieniu i konkretnej treści matematycznej. Dopóki nie zobaczymy mniej tematów i silnego skupienia się na arytmetyce w klasach elementarnych, naprawdę nie widzimy implementacji standardów.

RH: jak odpowiadasz krytykom, którzy twierdzili, że jednym z problemów ze standardami matematycznymi jest to, że nie zajmują się algebrą aż do liceum?
JZ: błędem jest stwierdzenie, że algebra nie jest objęta aż do liceum. W normach 8 klasy jest dużo algebry. Na przykład uczniowie klasy 8 mają rozwiązać dwa równania równoległe z dwiema niewiadomymi. Nie widzę tam braku sztywności. Standardy inwestują w algebrę ze względu na sposób, w jaki tak mocno koncentrują się na przesłankach algebry w klasach elementarnych.

myślę, że pytania o algebrę są lepiej sformułowane jako pytania o przyspieszenie. W jaki sposób dzieci, które są gotowe do zaawansowanej pracy, przyspieszą dotarcie do kursów takich jak matematyka w szkole średniej? Ale to są pytania dotyczące polityki, a nie standardów. Standardy nie mówią o tym problemie. Decyzje dotyczące akceleracji i grupowania umiejętności są nadal w gestii gmin, tak jak zawsze. Na przykład, widziałem, gdzie stan Massachusetts dostarczył kilka interesujących wskazówek dla okręgów pokazujących kilka różnych modeli przyspieszenia, wszystkie z nich kończą się na rachunku w ostatniej klasie liceum.

RH: czy jesteś pewien, że programy przygotowujące nauczycieli są gotowe i mogą zmienić swoją praktykę w świetle wspólnego rdzenia?
JZ: istnieje długa tradycja współpracy matematyków ze szkołami i gminami edukacyjnymi w celu zwiększenia edukacji matematycznej nauczycieli. Pierwszą rzeczą, jaką przeczytałem o tym był artykuł Richarda Askey 'a z 1999 roku w „American Educator”. Krajowa Komisja matematyczna przedstawiła również zalecenia dotyczące poprawy przygotowania nauczycieli w dziedzinie matematyki. Ale fakt, że matematycy pracują nad przygotowaniem matematycznym nauczycieli przez tak długi czas, jest naprawdę dobrą wiadomością / złą wiadomością. Wspólny rdzeń może przynieść tu bardzo potrzebną skalę i impuls do zmian.

słyszałem o niektórych alternatywnych programach certyfikacji opartych na ich szkoleniach na wspólnym rdzeniu, a to ma sens, ponieważ programy te mają zwykle zasięg krajowy. Jeśli chodzi o tradycyjne uczelnie, to zakładam, że w niektórych miejscach zmiany będą następować szybciej, ale w większości powoli. Chciałbym zobaczyć trochę kreatywnego myślenia na ten temat od samych uniwersytetów, ale także od stanów i dzielnic, które są ich klientami.

RH: Jak według was szkoły i okręgi szkolne oddzielą pszenicę od plew? Co robi się, by pomóc im w tym liczeniu?
JZ: to jedno z najczęstszych wyzwań, jakie widzimy. Ludzie ciężko pracują, aby wdrożyć standardy z wiernością, i ważne jest, aby pomóc im wybrać materiały dopasowane do jakości. Ważnym wysiłkiem na tym froncie są kryteria wydawców dotyczące materiałów instruktażowych, opracowane przez autorów standardów i dostępne na stronie CCSSO www.corestandards.org. Kryteria mają na celu pokazanie, w jaki sposób wydawcy mogą pracować nad dostosowaniem i jak klienci mogą oceniać te wysiłki. Przeprowadziliśmy kilka szkoleń na temat kryteriów i planujemy zrobić więcej tego w nadchodzącym roku. Mamy wspaniałych partnerów w tej pracy – w tym CCSSO, NGA, National Association of State Boards of Education, Achieve i Radę wielkich szkół miejskich na poziomie powiatu.

RH: jak myślisz, co jest największym błędem, jeśli chodzi o wspólne podstawowe standardy matematyczne i jak byś na to zareagował?
JZ: Jednym z nieporozumień, które widziałem w różnych dyskusjach, jest pomysł, że te standardy spadają starannie po jednej lub drugiej stronie ” wojen matematycznych.”Przez” wojny matematyczne ” mam na myśli zbiór debat na temat takich kwestii, jak to, czy dzieci powinny znać swoje tabele czasów na pamięć, czy też powinny używać algorytmów do obliczania swoich sum i różnic. W rzeczywistości społeczność matematyczna opracowywała konsensus w wielu z tych kwestii w ciągu ostatnich kilku lat, a standardy to odzwierciedlają. Dlatego standardy okazały się mocne w zakresie płynności z algorytmami, silne w koncepcjach i silne w aplikacjach. Są one obrazem mniej rzeczy zrobione dobrze. Ale wszyscy ludzie chcą wiedzieć, ” po której stronie są te??”

jeśli chodzi o kwestie takie jak tabliczka mnożenia i płynność, normy wyraźnie tego wymagają, więc prawdziwą troską o rygor nie są same normy, ale raczej to, jak wiernie są wdrażane.

RH: Jakie jest twoje zdanie na temat stanu wspólnych podstawowych ocen matematycznych? Jak bardzo martwisz się potencjalnymi problemami, opóźnieniami lub obawami, że nie poświęcą wystarczającej uwagi „twardym” umiejętnościom matematycznym?
JZ: wydaje mi się, że oba konsorcja pasjonują się poruszaniem „poza bańką” i robieniem lepszych testów matematycznych i ELA/alfabetycznych. To nie jest łatwa praca. Z mojej perspektywy, oczywiście, dostosowanie do standardów ma kluczowe znaczenie. Testy muszą wykonywać zmiany, o które proszą standardy, w przeciwnym razie podręczniki nie będą i nauczyciele nie będą mogli. moi koledzy i ja od samego początku udzielamy pomocy i porad konsorcjom w tej sprawie. Jeśli produkowane oceny wiernie odzwierciedlają skupienie, spójność i rygor standardów, to „twarde” umiejętności nie zostaną zaniedbane. Są one widoczne w samych standardach.

RH: zauważyłeś, że wspólne podstawowe standardy matematyczne powinny ewoluować z czasem wraz z dowodami i doświadczeniem. Oczywiście, sceptycy obawiają się, że to wszystko zamieni się w kolejny biurokratyczny dokument. Co trzeba zrobić, aby zapewnić, że standardy są regulowane w sposób, który masz nadzieję?
JZ: Standardy nie powinny się często zmieniać, ale w rozsądnych ramach czasowych powinny ewoluować w oparciu o to, czego uczymy się z badań i od nauczycieli w tej dziedzinie podczas wdrażania. Na przykład, po wielu latach tego rodzaju procesu, Singapur uważa teraz, że ich tematy matematyczne i staże klasowe są dość dobrze uregulowane. Oznacza to, że na razie mogą skupić się całkowicie na poprawie głębi i dostarczaniu treści. Jeszcze tego nie osiągnęliśmy, choć mieliśmy tę zaletę, że modelowaliśmy wspólny rdzeń w oparciu o standardy krajów o wysokich wynikach. A skoro tak wiele państw pracuje teraz nad tymi samymi celami, powinna być szansa na zebranie większej ilości danych badawczych niż byliśmy w stanie w przeszłości. Konsorcja oceniające mogą również znacznie poszerzyć naszą Bazę Wiedzy na temat tego, co ma, a co nie ma znaczenia dla sukcesu polisekundowego. Więc w najlepszym świetle, myślę, że podejmujemy pierwsze kroki w kierunku funkcjonowania pętli sprzężenia zwrotnego z osiągnięciami uczniów w centrum.

-Rick Hess

ten wpis na blogu pojawił się po raz pierwszy na Rick Hess.