zapoznałem się z naukami specjalisty od niemowląt Magdy Gerber jako przytłoczonej nowej mamy, znalazłem alternatywny sposób rodzicielstwa, który dał mi jasność i inspirację, której rozpaczliwie potrzebowałem (historię, którą szczegółowo opisałem w innych postach). Z niecierpliwością pochłonęłam każdą rekomendację podejścia Magdy RIE, która obejmowała wiele aspektów, które robiłam ” źle ” (np. noszenie niemowlaka w pozycji wyprostowanej). Na początku była to walka o zaakceptowanie tego, co moje kruche, nowe ego rodzica postrzegało jako krytykę.
szybko zdałem sobie sprawę, że praktykowanie każdej konkretnej porady dokładnie i wyczerpująco nie było celem. Kluczowe było zrozumienie specyfiki i jak, jak kawałki w układance, każdy służył do informowania całości i pomógł w pełniejszym zilustrowaniu Sedna podejścia. Innymi słowy, w moim pilnym dążeniu do zostania idealną mamą, zajęło trochę czasu, aby zrozumieć, że RIE nie ma być zbiorem restrykcyjnych zasad, których należy przestrzegać dogmatycznie. Jest to raczej adaptacyjny, holistyczny sposób postrzegania, ufania i okazywania szacunku dla naszych dzieci od urodzenia, który zapewnia nam wsparcie, jasność, więcej radości i sukcesu w naszej podróży.
w tym poście dla gości ilustratorka Elizabeth Blue Currier dzieli się swoją własną podróżą i tym, jak ewoluowały jej postrzeganie rodzicielstwa RIE:
uważam się za szczęśliwego, ponieważ zawsze miałem jasne poczucie rodzaju rodzica, którym chciałem być. Moja matka Alexandra Curtis Boyer jest współpracownikiem i nauczycielem metody RIE i wychowała moją młodszą siostrę za pomocą zasad. Zanim byłam gotowa na moje pierwsze dziecko, czytałam książki, oglądałam filmy i spędziłam niezliczone godziny omawiając praktyki rodzicielskie z szacunkiem z rodziną, przyjaciółmi i opiekunami o podobnych poglądach w mediach społecznościowych. Mimo to, jak wielu, czułam się dziwnie nieprzygotowana, kiedy zostałam matką.
gdy moje dziecko przechodziło przez kolejne etapy rozwoju, zawsze wydawało mi się, że uda mi się opanować pewne sprawy, nabrać pewności siebie, a potem — bez wątpienia — moje dziecko się zmieni i wrócę do punktu wyjścia. Na szczęście, byłem dobrze wspierany i odkryłem, że przeglądając książki lub rozmawiając z mamą, w końcu miałem chwilę a-ha i odzyskałem pewność siebie, abym mógł pokazać siłę i pewność siebie, że wierzę, że nasze dzieci potrzebują od nas.
podobnie jak wielu rodziców, jednak często czułem się, jakbym był nauczany z zewnątrz i zastanawiał się, czy zbytnio polegałem na intelektualnym, książkowym podejściu do mojego rodzicielstwa. Tak, Zasady rie przychodzą do mnie naturalnie i mają pełny sens, ale przy wielu okazjach czułem się pytany: „czy to jest RIE?”Jako aktywny członek kilku internetowych grup rodzicielskich wiem, że wielu rodziców często czuje to samo, że są w pewnym sensie uwięzieni przez to, co interpretują jako „zasady.”Moja mama i ja mamy żart, w którym śpiewamy (na melodię Whitney Houston It’ s Not Right, But it 's Okay):” to nie jest RIE, ale jest w porządku. I tak to zrobię ” … to pomaga nam zachować lekkość i perspektywę.
Ostatnio przeszłam coś z moim dwuletnim synem (’C’), co było dla mnie niesamowicie potężną realizacją. Jestem mamą pracującą w domu i po dwóch latach wspólnego spędzania czasu tu i tam, miałam osobistą potrzebę poświęcenia więcej dnia na moją pracę i karierę. Postanowiliśmy poszukać domowej opieki nad dziećmi przez dwa poranki w tygodniu, abym mogła mieć osiem godzin tygodniowo na realizację własnych projektów i pracę. Nie będę wchodzić w szczegóły o tym, jak rozliczane na opiekę nad dziećmi, które było dobre dla naszej rodziny (śledziliśmy sugestie przedstawione w 1,2,3 roku malucha). Dość powiedzieć, że był to trudny proces, ponieważ byłem zdeterminowany, aby znaleźć miejsce, które przynajmniej zbliżyło Zasady RIE. W końcu poczułem, że zdecydowałem się na „wystarczająco blisko”, decyzję, która napełniła mnie wątpliwościami. Racjonalnie wiedziałem, że jest to bezpieczne i opiekuńcze miejsce, więc zobowiązaliśmy się do naszej decyzji i zmierzyliśmy się z trudną pracą przejścia.
to było trudne dla nas wszystkich i wymagało łez i błagania ramion. I tu rzeczy się dla mnie zmieniły, bo naprawdę musiałam wierzyć, że postępuję właściwie, dla C i dla siebie. Z kochającym wsparciem mojej matki, byłem w stanie zobaczyć, że C „nie podoba się tam,” lub nie chce być z dala ode mnie, jest typowy i zdrowy. W końcu była to z pewnością dramatyczna zmiana w jego świecie. Ale ponieważ byłam zaangażowana w ścisłą obserwację i komunikację z moim dzieckiem, wiedziałam również instynktownie, że mogę mu zaufać, że poradzi sobie z przemianą i ostatecznie z niej wyrośnie.
nie mówię, że wszystkie moje lęki zostały rozwiane lub że moje serce nie bolało podczas pożegnań. Ale za każdym razem było łatwiej. W pierwszym tygodniu C wychowywała dzieci i płakała swobodnie. Powiedziałby, że nie chce iść. Oczywiście zwróciłem na to szczególną uwagę. Zatrzymywałam to, co robiłam, zbliżałam się do niego i rozmawiałam z nim, upewniając się, że w zadanych przeze mnie pytaniach nie sugerowałam własnych uczuć ani życzeń. Pozwoliłem mu uwolnić wszystkie uczucia, które się pojawiły, więc był pewny mojej miłości i zaufania do niego. Przez te uczciwe, otwarte chwile z C, zacząłem wyraźnie wyczuwać, że to nie tyle jego czas w przedszkolu, który go denerwuje, ale raczej proces porzucania.
Powiedziałam mu, że tak i który dzień. Trochę się pośmiał. Przy następnym zrzucie, przytuliliśmy się przez długi czas i nie spieszyliśmy się, aby się ustatkował. Pokazałem mu miejsce, w którym mógłby usiąść, gdy odchodziłem. Wyszeptał „do widzenia” i pomachał ze swojego miejsca, gdy wychodziłam. Później, kiedy wróciłam po niego, nigdy nie widziałam, żeby jego twarz tak się rozjaśniła, żeby mnie zobaczyć. Zapytałem go, jak było ,a on odpowiedział radośnie: „dobrze!”Szliśmy do domu, rozmawiając o tym dniu i tak, rozmawiając o tym, jak się pożegnaliśmy, nawet myślałem, że to trudne.
chodzi o to: ten proces, ta niesamowita podróż, którą razem przeszliśmy, polegała na tym, że puściłem pewną kontrolę i zastosowałem sedno rodzicielstwa RIE, koncepcje ułatwiające połączenie, komunikację, uzdrawianie i inicjację. Chodziło też o to, żebym przyznał, że muszę o siebie zadbać. Przede wszystkim musiałem zaufać sobie i mojemu dziecku. Tak więc, zamiast mierzyć placówkę opieki nad dziećmi w stosunku do moich wprawdzie wzniosłych standardów, jakby to była inna wersja domu, byłem w stanie puścić ideał i czuć się komfortowo w moich obserwacjach i instynkcie, że środowisko było bezpieczne i pielęgnujące.
Janet dobrze to wyraża: „celem podejścia Magdy jest zapewnienie fundacji, która najlepiej będzie służyć naszym dzieciom, gdy wejdą w większy świat, abyśmy mogli nadal odpuszczać i ufać im w sposób odpowiedni do wieku. Nie chodzi o stworzenie idealnej bańki, w której mogą pozostać, gdy rosną.”
zmieniają się potrzeby dzieci, zmieniają się też nasze potrzeby. To, co może być spójne, to cała rodzinna praktyka zasad pełnego szacunku rodzicielstwa: spotykanie naszych dzieci i siebie nawzajem dokładnie tam, gdzie jesteśmy w tym momencie i zatrzymywanie się, aby słuchać, uznawać i rozumieć. Co najważniejsze, możemy pielęgnować nasze zaufanie do zdolności naszych dzieci do radzenia sobie nie tylko z codziennymi sprawami, takimi jak angażowanie się we własną opiekę nad sobą lub wykonywanie nowych zadań fizycznych, ale także z wydarzeniami o szerszej perspektywie, takimi jak poznawanie nowych środowisk.
spędziłam pierwsze dwa lata życia mojego syna, obserwując jego wzrost, obserwując, kim jest teraz i kochając go za to. Byłam w stanie zmienić się jako osoba, a już na pewno jako matka, gdy znajdujemy to, co działa na nas jako rodzinę. Przyjmując tę filozofię jako płynną praktykę zamiast nienaruszonego zestawu zasad, rodzicielstwo wydaje się teraz niezwykle naturalne, ponieważ moje dziecko rośnie znacznie poza latami malucha.
Elizabeth Blue Currier jest niezależną ilustratorką i pisarką. Jej twórczość inspirowana jest dziećmi, rodzicielstwem i świadomością emocjonalną, którą promuje podejście RIE. Dzieli się próbką swoich prac na swojej stronie internetowej: http://elizabethblueillustrations.com
aby dowiedzieć się więcej o podejściu Magdy Gerber, polecam jej książki: drogi Rodzicu: dbanie o niemowlęta z szacunkiem i Twoje pewne siebie dziecko, i moja kompilacja: podnoszenie opieki nad dzieckiem: Przewodnik po pełnym szacunku rodzicielstwie
polecam również te strony:
magdagerber.org
org
ilustracje są autorstwa Elizabeth Blue Currier (z niewielką pomocą w tytułowym szkicu od jej syna C). Bardzo ci dziękuję, Elizabeth!
