śmierć 17-letniej jeźdźczyni Olivii Inglis w marcu tego roku wstrząsnęła światowym światem jeździeckim. Hashtag # rideforolivia stał się wirusowy.
niecałe dwa miesiące później w podobnym wydarzeniu zmarła 19-letnia Caitlyn Fischer.
obie dziewczyny były doświadczonymi jeźdźcami, którzy specjalizowali się w WKKW, co jest olimpijską imprezą jeździecką, w której Australijskie konie i jeźdźcy wyróżniają się na arenie międzynarodowej. Składa się z trzech etapów zawodów: ujeżdżenia, cross country i skoków przez przeszkody.
obie dziewczynki zginęły na biegu przełajowym z powodu upadków rotacyjnych. Faza cross-country jest uważana za szczególnie niebezpieczną, ponieważ polega na galopowaniu nad stałymi przeszkodami na mieszanym terenie. Upadki w tej fazie zwykle występują z wysokości i z prędkością.
gdy koń zaciska solidne ogrodzenie i upada rotacyjnie, istnieje ryzyko, że spadnie na – I zabije-jeźdźca.
Wayne Roycroft Z Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej nazwał je „dziwakami”.
tragedia ich śmierci jest niepodważalna. Ale jak ryzykowne jest WKKW i jazda konna w ogóle?
jeden z naukowców udokumentował zgony jeźdźców na wszystkich poziomach WKKW na całym świecie. W latach 1993-2015 zidentyfikowała 59 potwierdzonych zgonów kierowców. Szacuje się, że średnia globalna wynosi 2,68 zgonów rocznie z powodu WKKW.
wielokrotnie cytowany artykuł, opublikowany w 1999 roku, autorstwa australijskiego specjalisty od urazów, Dr Bruce ’ a Paixa, twierdził, że WKKW jest bardziej niebezpieczny niż wyścigi motocyklowe lub Samochodowe. Paix uznał WKKW 70 razy bardziej niebezpieczne niż jazda konna w ogóle i 180 razy na najwyższych poziomach.
ale czy WKKW można porównać do innych form jazdy konnej, nie mówiąc już o wyścigach motocyklowych?
Niedawna krytyka sugeruje, że ryzyko nie jest równomiernie rozłożone w konkurencji WKKW, stąd popularność skoku do wody.
innym sposobem może być przyjrzenie się wskaźnikom obrażeń na startera na boisku. Dane te nie rozróżniają jednak upadków na płasko od upadków na przeszkodach.
niedawna krytyka Denzila O ’ Briena sugeruje, że dokładniejszym sposobem pomiaru obrażeń jest określenie szybkości obrażeń na próbę skoku, ponieważ to na skokach koń i jeździec są najbardziej narażeni na upadek obrotowy.
więc WKKW nie może być bardziej niebezpieczny niż wyścigi motocyklowe lub samochodowe, ale czy śmierć jeźdźca eventowego jest „dziwaczna”?
Freak factor
w samej Australii co roku umiera około 20 osób z powodu urazów związanych z końmi. Porównaj to ze średnią 1,7 zgonów z powodu ataku rekinów. Za każdym razem, gdy jeździec wsiada na konia, istnieje możliwość, że może on spaść.
za każdym razem, gdy Plażowicz pływa w wodach pełnych rekinów, istnieje ryzyko, że jest narażony na rekiny. Jak „dziwaczne” są więc te wydarzenia?
to nie jest semantyczna sprzeczka nad terminologią. Dziwaczne wydarzenia są zwykle uważane za te, którym nie można było zapobiec. Być może nawet nie można było ich przewidzieć.
obawa polega na tym, że opisanie śmierci związanej z koniem jako dziwacznego wypadku doprowadzi do apatycznego podejścia do bezpieczeństwa wśród osób najbardziej zagrożonych.
chociaż czynnik freak został zastosowany do motocyklistów, skoczków base i rockclimbers, jest to jeszcze bardziej istotne dla każdego, kto siedzi okrakiem – a nawet obsługuje – półtonowe zwierzę zdolne do jazdy 50 km / h i które ma własny umysł, zęby i kopyta i nie boi się ich używać.
ryzyko apatii bezpieczeństwa wśród jeźdźców jest dodatkowo potęgowane przez powszechną akceptację, że konie są niebezpieczne, ponieważ są z natury nieprzewidywalnymi zwierzętami stadnymi, których instynkt lotu jest zawsze gotowy do kopnięcia, gdy ich jeźdźcy zostają wyrzuceni.
postrzeganie koni jako nieprzewidywalnych jest czynnikiem ryzyka urazów związanych z końmi. To znaczy, jeśli aktywuje samozadowolenie.
chociaż żadna czująca istota nie jest w pełni przewidywalna (w tym ludzie), można wprowadzić szereg kontroli technicznych w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa i konsekwencji wypadku, obrażeń lub śmierci.
ale o co chodzi? Zamiast mówić o tym, jak nieprzewidywalne mogą być konie, a może nie, co jeśli porozmawiamy o tym, jak dobrze ludzie potrafią” czytać ” i interpretować konie? Czy możemy poprawić zdolność człowieka do przewidywania zachowań koni?
istnieje cienka granica między pewnym siebie-agresywnym, nieśmiałym-bojącym się lub cichym-chorym, jak każdy odbiorca ugryzienia psa lub kopnięcia konia może wiedzieć.
naukowcy zajmujący się zwierzętami opracowali kilka przydatnych narzędzi, które pomogą nam rozmawiać ze zwierzętami. Na przykład naukowcy opracowali skalę grymasów koni, aby umożliwić punktowanie twarzy bólu koni. Nakazuje asesorowi, aby szczegółowo przeanalizował uszy, oczy, mięśnie żucia, brodę i profil twarzy konia.
wykres został dostosowany do powszechnego obiegu, aby pomóc właścicielom koni interpretować własne konie. Podczas gdy interpretacja wyrazu twarzy konia jest daleka od panaceum na śmiertelność człowieka związaną z końmi, sensowne jest zaakceptowanie faktu, że koń nieszczęśliwy lub chory jest również bardziej nieprzewidywalny i mniej bezpieczny.
wielu doświadczonych jeźdźców lub trenerów, którzy są szczególnie uważni i wyczuleni na konie, często twierdzi, że „widzieli coś dochodzącego z odległości mili”.
pytanie nie powinno jednak dotyczyć tego, czy konie są nieprzewidywalne, ale jak możemy lepiej zrozumieć, zinterpretować i uprzedzić zachowania koni. W ten sposób rozmowa ze zwierzętami może być mniej dziwaczna niż bycie przez nie zranionym.
